Tag: winter

De Bloemenweide in de Winter – The Flowermeadow in Winter

flowermeadow in winter

(to English translation)

15 jaar geleden kochten we ons huis, en in de voortuin graasden toen nog koeien.
Voor ons was al duidelijk dat er in de voortuin geen klassiek gazonnetje zou komen… Onze ecologische blik voorzag een kleurrijke bloemenweide.

En eerlijk gezegd, het wachten op de kleurenpracht vergde in de eerste jaren toch wel wat geduld. Het voor de koeien ingezaaide raaigras (Lollium perenne) verdween vrij snel, maar in plaats daarvan kwam de ecologisch ook niet zo waardevolle gestreepte witbol (Holcus lanatus). De kruipende boterbloem en de veldzuring kregen al snel gezelschap van ridderzuring, akkerdistel en brandnetel, ook niet meteen planten die het sierraad van een voortuin vormen.

Lees verder “De Bloemenweide in de Winter – The Flowermeadow in Winter”

Kippen in de sneeuw – Chickens in the snow

Koen van Mechelen zou me wellicht kunnen vertellen of het Siberische toendrahoen bestaat, en als dat zo is, dan hebben onze bastaards daar zeker een paar genen van in hun DNA zitten.
Chelone’s kippen raakten deze dagen helemaal het noorden kwijt, en onze Madam weigerde vorige winter gedurende de hele sneeuw en vorst-periode uit haar boom te komen.

Maar het stel dat momenteel in de kippenren rondloopt, doet alsof ze nooit iets anders dan sneeuw gekend hebben.
Ze scharrelen de hele dag rond in de sneeuw, en kijken mij aan met een blik van ‘waar kom jij mee aandragen, sneeuw volstaat echt als vocht’, als ik hen onbevroren water kom brengen. Maar al lijken ze nog zo te genieten van de sneeuw, het hoogtepunt van de dag is toch wel het moment dat de mol zijn dagelijks molshoop omhoog duwt. Dan rennen ze als gek naar dat bergje toe, om het met vereende krachten plat te scharrelen.

ex-molshoop | ex-molehill
ex-molshoop | ex-molehill

Chickens in the snow

I have been told that chickens don’t like snow, but our chickens don’t know that yet. They are running around in the snow as if they never knew another environment. But I must admit, the climax of their days seems to be the moment that the mole throws up his daily molehill. As soon as that happens, the chickens run towards it, and in seconds, nothing is left of what was a huge molehill only moments before.

Op ’t einde van de winter – In the last days of winter

(to English translation)

Laatste winterprei - Last leeks
Laatste winterprei - Last leeks
Onze moestuin is jaar na jaar gegroeid, en afgelopen zomer begon hij zo stilaan volwassen afmetingen te krijgen.

We hebben dan ook vanaf mei tot in oktober nauwelijks groenten gekocht, en zelfs nu – aan het eind van de winter – is de voorraad nog net niet helemaal op.

In de kelder liggen – enigszins verloren in de veel te grote kisten – de allerlaatste aardappeltjes. Dinsdag heb ik de laatste die nog een behoorlijke afmeting hadden gebruikt voor de maaltijd. De mini-exemplaren die nu nog overblijven zouden we willen gebruiken als pootgoed.
Lees verder “Op ’t einde van de winter – In the last days of winter”

Ik word ongeduldig – I’m getting impatient

(To English translation)

Cornus mas - Gele kornoelje, European Cornel, Cornelian cherry Dogwood
Cornus mas - Gele kornoelje, European Cornel, Cornelian cherry Dogwood
Mijn favoriete seizoen is de winter, tenminste vanaf begin december tot zowat eind februari.
Tot eind november, en dat begint toch al ergens eind augustus, staat de herfst bij mij met stip bovenaan.
Lees verder “Ik word ongeduldig – I’m getting impatient”

Weerspreuken – Weather Lore

Vriezende januari, natte februari,
droge maart, regen in april,
is de boeren hunnen wil.

If January has never a drop, the barn will need an open prop
If in February there be no rain, it is neither good for hay nor grain.
March damp and warm, will do the farmer much harm.
April cold and wet, fills the barns best yet.
Cold May and windy, barn filleth up finely.

Als februari de muggen zwermen,
moet men in maart de oren wermen.

When gnats dance in February the husbandman becomes a beggar.

Februari kil en nat,
koren in ’t vat.

If February give much snow
A fine summer it doth foreshow.

Grote bonte specht

Grote bonte specht - Dendrocopos major
Grote bonte specht - Dendrocopos major
Sinds de temperaturen terug boven de -5° uitkomen, blijft het hier een af en aan vliegen van mezen… Pimpelmezen, koolmezen, staartmezen en af en toe een zwarte mees.

Maar sinds een paar weken moeten die elke dag een paar keer het veld ruimen, omdat een grote bonte specht even de hele gedekte tafel voor zich opeist.
In de zomer zien we deze specht eigenlijk nauwelijks – zeker niet sinds we onze zieke notelaar moesten laten vellen – maar in de winter komt hij regelmatig op bezoek. (Het is inderdaad een ‘hij’: dat zie je aan de rode vlek op het achterhoofd. Het vrouwtje heeft een zwart achterhoofd.)

Maar anders dan de mezen, die zich al lang niet meer aan menselijke aanwezigheid storen, en zelfs nog nauwelijks opvliegen als wij naar buiten komen, is deze specht behoorlijk schuw, en kiest hij al het hazenpad (spechtenpad?) als hij nog maar een zweem van beweging achter het keukenraam vermoedt.
Maar maandag was ofwel de honger gigantisch groot, ofwel gunde hij me gewoon een mooie fotoshoot.
Niet alleen mocht ik met mijn fototoestel vlak achter het keukenraam gaan staan, maar kreeg ik zelfs de kans om een twintigtal foto’s te maken.

Grote bonte specht - Dendrocopos major
Grote bonte specht - Dendrocopos major
Gezien de omstandigheden (achter glas, en op een viertal meter afstand) en mijn beperkte capaciteiten wat het portretteren van gevogelte betreft zijn er geen pareltjes uit voortgekomen, maar er waren toch alvast een paar kiekjes bij die niet meteen de prullenbak in moesten.

Hoewel op de tweede foto de rode achterhoofdsvlek niet te zien is, vind ik die eigenlijk ruim zo leuk, omdat je daar – met een beetje goede wil – kan zien hoe de specht met zijn rechterpoot een ballennetje naar zich toe getrokken heeft om beter te kunnen pikken.

Bloemen na de kou…

Akkerviooltje (Viola arvensis) - Ik had toch zon kou
Akkerviooltje (Viola arvensis) - 'Ik had toch zo'n kou'
Toen ik vorige week donderdag een bloeilijstje postte, dacht ik dat er behalve de toverhazelaar niks bloeide in mijn tuin.

Na een weekend heb ik gewoonlijk een iets beter idee van wat er zoal bloeit in de tuin, en dat ziet er nu dus al iets rooskleuriger uit.
Vorige week was het de aller-, allereerste keer sinds ik mijn bloeilijstje bijhoud, dat ik geen witte dovenetel in bloei vond. Intussen weet ik wel beter: jawel hoor, op ’t veld staat toch nog één dapper exemplaar met één bloemetje te bloeien.

Ook het madeliefje was tot nu toe altijd van de partij, maar daar kan ik alleen maar een dichtgesloten knopje van ontdekken, dat heeft nog even wat zon nodig.

Wat me wel verraste, was dat ene akkerviooltje dat ik nog in bloei vond. Ik geef het toe, een schoonheidsprijs verdiend dat meiske niet meer, maar hoe zou je zelf zijn, als je twee weken vorst en sneeuw overleefd had. En, als ik heel eerlijk ben… heeft ze niet iets wonderlijk ontroerends, net door haar geschonden schoonheid? (In betere dagen ziet ze er zó uit.)

Lees verder “Bloemen na de kou…”

De meesjes zijn terug!

De meesjes zijn weer terug!
Koolmees (Parus major) en Pimpelmees (Cyanistes caeruleus)
Een week geleden vroeg Chelone zich af, waar de meesjes gebleven waren. Met dat blogberichtje haalde ze me de woorden uit de mond, want ik had ook al opgemerkt dat er tijdens die periode van flinke vorst plots veel minder mezen, en veel meer vinken op de vogelvoederplekjes in de tuin te spotten vielen.
In de commentaren op Chelones berichtje werd snel duidelijk, dat hetzelfde fenomeen in de meeste ‘binnenlandse tuinen’ op te merken viel, terwijl dichter bij de kust, waar de vorst lang niet zo fel was, die vogeltjes massaal aanwezig bleven.
 
Maar nu zijn ze er weer… Veel koolmezen (Parus major), enkele pimpelmezen (Cyanistes caeruleus), en af en toe een zwarte mees (Periparus ater). (En het leuke is, dat ook de vinkenpopulatie even groot lijkt te blijven – En gisteren kwam er nog een onverwachte gast bij, zie onderaan.)
 
Lees verder “De meesjes zijn terug!”

Appeltje voor de dorst

Appeltje voor de dorst
Appeltje voor de dorst
Misschien herinneren jullie je nog mijn berichtje over die ene appelboom waarvan de vruchten door al maandenlang door mens en dier versmaad werden?
De voorbije jaren hebben de appelen eigenlijk het grootste deel van de winter aan de boom gehangen, en toen ze tenslotte toch vielen, zijn ze onaangeroerd naar de composthoop verhuisd.
 
Ik besloot vorige maand mijn verhaal met

Misschien moet het gewoon zo zijn…  zes bomen met snoepjes voor mens en dier vanaf de vroege herfst, en één boom met ‘appeltjes voor de honger’, voor als de winter op z’n strengst is.

 
Het was alsof ik voorzag wat komen ging: Na een week van sneeuw en twee weken vorst, is de boom helemaal kaal, en op de foto zie je het enige restant van de tientallen appelen die een maand geleden nog aan de takken hingen… Dagenlang hebben er voortdurend merels aan een uitgebreide dis van (bevroren) appelmoes gezeten…

Sneeuw ruimen voor het te laat is!

Pluimpapaver in de sneeuw
Pluimpapaver in de sneeuw
Zaterdag werd me blogsgewijs de vraag gesteld of ik al sneeuw in de serre gekruid had. Nee, dat had ik dus nog niet, en vermits de sneeuw na vandaag waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren is, besloot ik daar dus het tuinkarweitje voor de zonnige zondagmiddag van te maken.
Met vereende krachten hebben we dus ‘sneeuw geruimd’, en er in de serre een dik tapijt van neergelegd.
 

Lees verder “Sneeuw ruimen voor het te laat is!”