Koen van Mechelen zou me wellicht kunnen vertellen of het Siberische toendrahoen bestaat, en als dat zo is, dan hebben onze bastaards daar zeker een paar genen van in hun DNA zitten.
Chelone’s kippen raakten deze dagen helemaal het noorden kwijt, en onze Madam weigerde vorige winter gedurende de hele sneeuw en vorst-periode uit haar boom te komen.
Maar het stel dat momenteel in de kippenren rondloopt, doet alsof ze nooit iets anders dan sneeuw gekend hebben.
Ze scharrelen de hele dag rond in de sneeuw, en kijken mij aan met een blik van ‘waar kom jij mee aandragen, sneeuw volstaat echt als vocht’, als ik hen onbevroren water kom brengen. Maar al lijken ze nog zo te genieten van de sneeuw, het hoogtepunt van de dag is toch wel het moment dat de mol zijn dagelijks molshoop omhoog duwt. Dan rennen ze als gek naar dat bergje toe, om het met vereende krachten plat te scharrelen.
Chickens in the snow
I have been told that chickens don’t like snow, but our chickens don’t know that yet. They are running around in the snow as if they never knew another environment. But I must admit, the climax of their days seems to be the moment that the mole throws up his daily molehill. As soon as that happens, the chickens run towards it, and in seconds, nothing is left of what was a huge molehill only moments before.
