AnneTannes Tuin

Zaterdag werd me blogsgewijs de vraag gesteld of ik al sneeuw in de serre gekruid had. Nee, dat had ik dus nog niet, en vermits de sneeuw na vandaag waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren is, besloot ik daar dus het tuinkarweitje voor de zonnige zondagmiddag van te maken.
Met vereende krachten hebben we dus ‘sneeuw geruimd’, en er in de serre een dik tapijt van neergelegd.
 

De reden van al dat gedoe?

In een serre verhoogt de zoutconcentratie in de bovenste aardlaag in de loop van de tijd, ‘verzilten’ noemt men dat. (Als je voor je serre zoals wij regenwater gebruikt, is dat weliswaar iets minder het geval.)
Zo’n hoge zoutconcentratie is op den duur nadelig voor de plantengroei, en daar moet je dus iets aan doen.
De meest arbeidsintensieve oplossing – en daar kies ik dus bij voorkeur niet voor – is om op tijd en stond de bovenste laag teelaarde, zo’n twintig centimeter, af te graven en te vervangen door een nieuwe laag.
Wil je het jezelf iets gemakkelijker maken, dan ga je in de winter de serre een aantal keer kort na elkaar heel rijkelijk begieten/besproeien, zodat de mineralen wegspoelen. (Omdat er geen gewassen in de kas staan, zal – zeker in een koude periode – het water niet verdampen maar wel doorstromen naar lagere aardlagen en de zouten op zijn weg meespoelen.)

Maar je kan dus ook ‘sneeuw kruien’. Je brengt een dikke laag sneeuw aan in de serre, die vervolgens heel langzaam zal wegsmelten en het zelfde effect heeft als de gietbeurten. Dat is dus ook een redelijk arbeidsintensief karweitje, maar uit te voeren op een ogenblik dat er echt niks anders te doen valt in de tuin, en bovendien is het ook regenwater.
Beroepstuinders trekken hierbij hun wenkbrauwen eens heel hoog op: het is toch totaal onzinnig om veel mankracht en manuren te besteden aan iets dat veel goedkoper kan door de kraan een paar keer open te zetten om de serre een paar centimeter onder water te zetten. Maar in de hobbyteelt is het een leuk bij-effect van de sneeuw.

Toch een paar bedenkingen: dit klusje half januari uitvoeren op de Kempense zandgrond, is geen enkel probleem. Maar als het bijvoorbeeld half februari een keer zou sneeuwen, zou ik minder geneigd zijn om op deze manier te werk te gaan, en op leem- en zeker op kleigrond is het ook een minder goede methode: Zolang de sneeuw ligt te smelten raakt de temperatuur van je serregrond immers niet boven de 0° C uit. Leem-, en vooral kleigrond zullen in het voorjaar al trager opwarmen dan zandgrond, en het smeltwater houdt dat proces nog wat langer tegen.

Maar de Kempense zandgrond warmt wel snel op (en koelt ook weer heel snel terug af), en bovendien zijn we pas januari, en komt er misschien/hopelijk nog wel een winterprik na deze, en dan is de bodem toch weer meteen afgekoeld. Hier en nu is er voor de ‘sneeuwmethode’ dus wel wat te zeggen, en wij hebben er toch maar weer een mooie winterse middag mee buiten doorgebracht…