AnneTannes Tuin

(naar Engelse vertaling)

Op die eerste dagen dat er lente in de lucht hangt, loop ik door mijn tuin met mijn ogen nog meer dan anders wijd open, om de eerste glimp op te vangen van wat ik in het komende seizoen aan moois mag gaan verwachten.

Een paar leuke verrassingen heb ik alvast ontdekt:

Een aantal jaren geleden heb ik onder de hazelaars in de voortuin wat gewone vogelmelk (Ornithogalum umbellatum) geplant. En die gedijt daar best goed – het is een plant die wel houdt van wat lichte schaduw, en spontaan wel eens opduikt in bijvoorbeeld jonge bosbestanden. Maar die standplaats heeft toch een klein minpuntje: op het ogenblik dat de vogelmelk gaat bloeien, is het gras in de bloemenweide al wat langer, en daardoor kan je ze niet zo goed zien (en de bloemenweide wordt maar met mondjesmaat en zeer voorzichtig betreden als het gras langer wordt.)

Maar toen ik gisteren door de tuin struinde, ontdekte ik plots een toefje Vogelmelk helemaal achteraan in het ‘bos’gedeelte van de tuin.

Wie aan die verspreiding heeft meegewerkt weet ik niet – de twee standplaatsen van de vogelmelk liggen toch zo’n goeie honderd meter uit elkaar.

Ook het Maarts viooltje (Viola odorata) is aan het wandelen gegaan: in de border waar ik het oorspronkelijk heb geplant houdt het netjes stand, maar op de plekken ruim 50 meter verderop (aan de rand van het bos, en nog wat verderop, in het bos) waar het zich al naar had uitgezaaid is het zich gestaag aan het uitbreiden, en – Joepie! – ook aan de andere kant van het kippenhok is er nu plots een plantje opgedoken.
Als over een paar jaar al die plantjes uitbundig aan het bloeien zijn, dan kan ik misschien eens echt een keer gaan koken met viooltjes Рtot nu toe had ik er nooit ̩cht genoeg.

Het muskuskruid (Adoxa moschatellina – wat een mooie naam toch!) waar ik vorig jaar bij Ecoflora niet aan kon weerstaan, heeft zich duidelijk al wat uitgebreid, en ik heb zelfs – heel voorzichtig – dat het knikkend nagelkruid (Geum rivale) een iets groter polletje is geworden.

Het wordt weer een boeiend bloeijaar!

Great expectations

On those first days when it feels like spring is coming, my eyes (although prickly with hayfever because of the alders that are blooming) wide open to see even the slightest promise for the upcoming season of growing and blooming.

And I already discovered a few surprises:

A few years ago, I planted some Star-of-Betlehem (Ornithogalum umbellatum) underneath the hazels in the front garden. And yes, they are doing quite well there: those flowers appreciated a slightly dappled shade, and they occur naturally (they are native over here) in young woods. But the place where I planted them, has one downside: once the flowers are in bloom, it’s difficult to see them as the grass in the flower meadow has grown to long (and you don’t walk in a flower meadow, not even to see those little stars on the other side of the meadow!)

But yesterday I suddenly discovered the Star-of-Betlehem has wandered to the other side of the garden: I found it in the woody area at the far end of the backyard. How it arrived there, I don’t know (it’s about 120 yards from the other location), but at least, on this spot I will be able to see it when it’s blooming!

An other plant that continued wandering is the sweet Violet (Viola odorata). I planted it in one of my borders, and it’s thriving there, but since a few years I also have two ever growing spots of Sweet violet at the edge of the wood. And yesterday, I found it on yet another spot! When it keeps multiplying like this, I will eventually be able to make some of the violet recipes I have in my collection for so long…

Two other native plants I only brought to my garden last year are Moschatel (Adoxa moschatellina) and Water Avens (Geum rivale), and I have the impression they like my garden!

It’s a great season to come!