Plots, van de ene dag op de andere, is het zover:
De vogels hebben de lente in het bloed.
Tag: vogels
Grote bonte specht
Maar sinds een paar weken moeten die elke dag een paar keer het veld ruimen, omdat een grote bonte specht even de hele gedekte tafel voor zich opeist.
In de zomer zien we deze specht eigenlijk nauwelijks – zeker niet sinds we onze zieke notelaar moesten laten vellen – maar in de winter komt hij regelmatig op bezoek. (Het is inderdaad een ‘hij’: dat zie je aan de rode vlek op het achterhoofd. Het vrouwtje heeft een zwart achterhoofd.)
Maar anders dan de mezen, die zich al lang niet meer aan menselijke aanwezigheid storen, en zelfs nog nauwelijks opvliegen als wij naar buiten komen, is deze specht behoorlijk schuw, en kiest hij al het hazenpad (spechtenpad?) als hij nog maar een zweem van beweging achter het keukenraam vermoedt.
Maar maandag was ofwel de honger gigantisch groot, ofwel gunde hij me gewoon een mooie fotoshoot.
Niet alleen mocht ik met mijn fototoestel vlak achter het keukenraam gaan staan, maar kreeg ik zelfs de kans om een twintigtal foto’s te maken.
Hoewel op de tweede foto de rode achterhoofdsvlek niet te zien is, vind ik die eigenlijk ruim zo leuk, omdat je daar – met een beetje goede wil – kan zien hoe de specht met zijn rechterpoot een ballennetje naar zich toe getrokken heeft om beter te kunnen pikken.
De meesjes zijn terug!
In de commentaren op Chelones berichtje werd snel duidelijk, dat hetzelfde fenomeen in de meeste ‘binnenlandse tuinen’ op te merken viel, terwijl dichter bij de kust, waar de vorst lang niet zo fel was, die vogeltjes massaal aanwezig bleven.
Maar nu zijn ze er weer… Veel koolmezen (Parus major), enkele pimpelmezen (Cyanistes caeruleus), en af en toe een zwarte mees (Periparus ater). (En het leuke is, dat ook de vinkenpopulatie even groot lijkt te blijven – En gisteren kwam er nog een onverwachte gast bij, zie onderaan.)
Lees verder “De meesjes zijn terug!”
Konrad Lorenz en het roodborstje
Zelfs iemand die van vogels fotograferen weinig kaas heeft gegeten, kan er met een beetje geluk wel eens in slagen een min of meer verdienstelijk portret van een roodborstje neer te zetten.
Er is immers nauwelijks een tuinvogel, die minder schuw is – wat zeg ik: die brutaler is -, dan het roodborstje. Je moet niet precies op het goeie moment op de juiste plek zijn, je moet gewoon op het goeie moment een camera bij de hand hebben, en dan heb je vaak nog even tijd om een behoorlijk opnamestandpunt te vinden.
Ik was gisteren wat in de borders aan het wieden, en had vlakbij mijn fototoestel op mijn statief staan, omdat ik nog een paar kiekjes nodig had voor mijn blogje deze week. En plots zat daar in de struikkamperfoelie een roodborstje heen en weer te wippen. Ik kon rustig zoeken naar een zo gunstig mogelijke hoek om het schattige brutaaltje vast te leggen.
Maar hoe komt het, dat we dat vogeltje zo schattig vinden?
Lees verder “Konrad Lorenz en het roodborstje”
De Gelderse roos – een langversmade gedekte tafel
Na een paar maanden van onopvallend wezen (na een overvloedige bloei in mei-juni), komt de Gelderse roos weer stilaan voor het voetlicht, en is echt niet zinnens om dat plekje op het eerste plan voor het eind van de winter weer af te staan.
Lees verder “De Gelderse roos – een langversmade gedekte tafel”
Geen netels nodig
Gardens (all gardens) are good for wildlife, and encouraging wildlife is entirely compatible with ordinary gardening, costs next to nothing and is almost completely effortless.
You may have wished all these things were true, but never allowed yourself to hope that they actually are.
Well, they are, and here is the proof…
Tuinen (alle tuinen) zijn goed voor het dierenleven, en dieren naar je tuin lokken is volkomen te verzoenen met ‘normaal’ tuinieren, het kost nagenoeg niks en het vergt geen enkele inspanning.
Je zou willen dat al die uitspraken waar zouden zijn, maar je hebt jezelf nooit durven toestaan te hopen dat het echt zo is.
Welnu, het is allemaal waar, en hier komt het bewijs…
Met die woorden opent Ken Thompson zijn boekje ‘No Nettles required – The Truth about Wildlife Gardening’ (Geen netels nodig – de waarheid over diervriendelijk tuinieren).
Een commentaar van Anton op mijn stukje over het konninginnenkruid is de aanleiding om de conclusies uit dit boekje van wat dichterbij te bekijken.
Zonder bouwvergunning?
In sommige opzichten lijken vogels op Belgen. OK, ze zijn misschien wel niet geboren met een baksteen in hun maag, maar dan toch wel minstens met een pak hooi.
En net als Belgen gaan ze enigszins losjes om met bouwvoorschriften en andere juridische bijkomstigheden. In de eerste plaats was er voor dat plekje echt nog geen verkavelingsvergunning aangevraagd, en is het dus de vraag of daar zomaar gebouwd mag worden.
Of het bouwsel in regel is met de stedenbouwkundige voorschriften hier ter plekke? Ik durf er aan twijfelen.
Lees verder “Zonder bouwvergunning?”
Een kindvriendelijke tuin: dierenleven
Kinderen houden van dieren.
Of toch minstens: we kunnen kinderen helpen houden van dieren.
En een kindvriendelijke tuin – en wie mijn stukjes al langer leest zal weten dat ik daarmee eigenlijk bedoel: een tuin waar kinderen graag vertoeven en die hen leert houden van de natuur – een kindvriendelijke tuin is daarom ook een diervriendelijke tuin.
Bij dieren kunnen we denken aan dieren die we zelf in de tuin brengen. In de eerste plaats denk ik dan aan kippen.
Meer dan dertig jaar geleden kwam mijn moeder thuis na weer een dag voor de kleuterklas, en vertelde hoe ontsteld ze was geweest toen één van haar kleuters, toen zij hen vertelde dat eieren afkomstig zijn van kippen, haar op de vingers had getikt met een verontwaardigd: ‘Maar juffrouw toch, dat is niet waar. Eikes, die komen van de eikesfabriek!’
Een kippenhok dus in de tuin, waardoor je kind niet alleen leert dat die eitjesfabrieken op twee poten rondlopen en hard kunnen kakelen, maar waar het ook zelf een stukje zorg kan leren dragen voor levende wezens. Er is nauwelijks een kind dat het niet leuk vind om de kippen graan te gaan voeren en te merken hoe die beesten al snel gewend zijn dat zijn of haar nadering ‘eten’ betekent.
Maar zorg ook voor een tuin die op andere manieren dieren aantrekt.
Het is elk voorjaar weer prachtig om te zien hoe zoonlief enthousiast elke kikker, elke pad die zijn weg kruist enthousiast begroet.
De foto bij dit stukje toont een ‘dierenhotel’ dat we tijdens een open-tuinendag van Velt in een tuin in Berlaar (?) zagen.
De schaal bovenop is een badje/drinkbakje voor vogels. Het plateau daar vlak onder kan in de winter dienst doen als voederplank.
Insecten vinden slaap- en nestelgelegenheid in de holle stengels verder naar beneden, en helemaal onderaan vinden kleine zoogdieren en amfibieën een schuilplaats tussen die kieren van de stenen.
Je zou zelfs een egelbunker aan het bouwsel kunnen toevoegen. (Kijk trouwens even op de duizendblad-blog voor een leuke egelfoto van een egel die nog veel te laat op pad is…)
Een trucje om je kind ertoe over te halen om in de herfst de bladeren op een hoop te vegen, kan allicht er in bestaan, dat je voorstelt om een egelhotel te maken. Egels houden er immers van, onder een hoop dode bladeren hun winternest te maken.
En hoe doen jullie dat? Je tuin aantrekkelijk maken voor kinderen èn dieren?