Heb jij boshyacinten in je tuin?
En is het de inheemse Wilde hyacint? Of heb je zonder het te weten of te bedoelen een invasieve exoot in je achtertuin geplant?
Ik leer je hier graag het onderscheid tussen de meest voorkomende soorten uit het geslacht boshyacint (Hyacinthoides).
(Dit bericht is een herwerking van een blogpostje uit 2008.)
Wilde hyacint | Hyacinthoides non-scripta
Onze inheemse Wilde hyacint, het sierraad van het Haller Bos, is een hele elegante verschijning. Het is ook de soort die in Engeland zo treffend ‘Bluebell’ wordt genoemd.
De zuivere vorm van de Wilde hyacint kom je nog maar heel zelden tegen, en vooral in tuinen zie je ze nauwelijks. Ze is dan ook behoorlijk kieskeurig wat haar standplaats betreft, en dat zou wel eens haar ondergang kunnen worden.
- De bloemen zijn vrij donker van kleur, over het algemeen paarsachtig blauw, slechts heel uitzonderlijk wit of roze.
- De bloemen bestaan uit een smalle buis, met zeer evenwijdige wanden, en eindigen in bloemslippen die heel duidelijk omgekruld zijn.
- De bloemen bevinden zich aan één kant van de bloeistengel, die bovenaan omgebogen is naar de kant waar de bloemen hangen.
- De helmknoppen zijn roomkleurig wit.
- De bladeren zijn smal, minder dan anderhalve cm breed.
- Zeker bij warm weer verspreiden de bloemen een hele duidelijke aangename geur.
Spaanse hyacint | Hyacinthoides hispanica
In tuinen zal je veel vaker de Spaanse hyacint zien. Deze plant groeit en verspreid zich veel gemakkelijker dan de inheemse soort, en is ook minder kieskeurig wat standplaats betreft.
- De bloemen zijn over het algemeen wat lichter blauw (met wat donkerder strepen in), maar ook witte en roze exemplaren zie je vaak.
- De bloemen zijn breed uitlopende klokjes (15-25 mm diameter) met kelkslippen die veel minder teruggeslagen zijn.
- De bloemen bevinding zich aan alle kanten rondom de stevig rechtop staande bloeistengel.
- De helmknoppen zijn helderblauw.
- De bladeren zijn (veel) breder dan 15 mm.
- De bloemen zijn geurloos.
Kruishyacint, Basterdhyacint | Hyacinthoides x massartiana
De kruishyacint is eigenlijk de verklaring waarom de Spaanse hyacint als een invasieve exoot wordt beschouwd.
Zoals de naam het zegt, is de ‘Kruis’hyacint een kruising tussen de Wilde en de Spaanse hyacint (de ‘x’ in de naam wijst op een kruising).
Deze twee soorten kruisen inderdaad heel erg gemakkelijk, en de ontstane kruising is misschien wel niet zo groeikrachtig als de Spaanse hyacint, maar is wel duidelijk expansiever dan de Wilde hyacint. Dit betekent dus, dat de Spaanse en de Kruishyacint wanneer ze in de natuur terecht komen, het genetisch materiaal van onze wilde hyacinten steeds verder zullen verdunnen.
Als je dus in een omgeving woont waar nog wilde hyacinten groeien, probeer dan echt de Spaanse uit je tuin te weren. Op die manier bescherm je onze inheemse soort.
En de kenmerken van de kruishyacint? Die zijn erg divers, maar zitten wel tussen de twee vorige soorten in:
- De bloemen zijn meestal blauw, in een tint die tussen die van de twee andere soorten in zit. Maar roze en soms witte exemplaren komen ook voor.
- Ook hier zijn de bloemen klokjes die wat wijder uitlopen, maar gewoonlijk zijn ze niet breder dan 10-20 mm. De kelkslippen kunnen lichtjes teruggeslagen zijn, en de stengel helt lichtjes naar één kant.
- De helmknoppen zijn lichtblauw, heel uitzonderlijk roomwit.
- Meestal (maar niet altijd) zijn de bladeren breder dan 15 mm.
- Geurloos tot zeer zwak geurend.
Waar te krijgen?
Koop bollen van de boshyacint enkel van een betrouwbare kweker.
Met betrouwbaar bedoel ik: een kweker die je bollen of plantgoed bezorgt van de soort die je écht vraagt, en met duidelijke vermelding van de wetenschappelijke soortnaam.
Maar ook een kweker die de planten niet in het wild gaat rooien, maar waar het dus echt om ‘gekweekte wilde planten’ gaat.
Mijn planten kocht ik (heel lang geleden) bij Ecoflora in Halle. In het voorjaar kan je er de bloeiende planten kopen, in oktober de bollen.
In Nederland kan je (in het najaar) voor bollen terecht bij De Warande. Deze laatste kweker geeft weliswaar aan dat zijn bloemen (die in NL gekweekt zijn) iets lichter van tint zijn dan de ‘Engels Bluebell’, maar die vermelding alleen al is een teken van betrouwbaarheid.
Dankjewel! Ik vermoed dat ik ze alledrie door elkaar heb. Ik ga ze met jouw tips weer eens beter bekijken.
Groet,
Angelika