Jarenlang heb ik me het hoofd gebroken over een vreemde soort plantensterfte in mijn tomatenserre. Intussen lijkt het erop, dat er sprake is van wortelluis (niet: oranje peentjes-luis maar ‘plantenwortelluis’) – maar op het interwebse vond ik aanvankelijk nauwelijks Europese – laat staan Nederlandstalige – informatie over dat beestje.
Ging het om een door internationaal verkeer en klimaatswijziging oprukkend exotisch fenomeen? Of is het iets ‘inheems’ dat weinig bekend is?
Op het gevaar af hier een voor iedereen volkomen oninteressant postje te plegen, wil ik mijn observaties van de afgelopen jaren toch eens op een rij zetten.
Categorie: Dieren – Animals
Lapjeskat… euh, lapjeskever…
Al dagenlang liep ik met het idee rond om, in navolging van mijn blogpostjes over de stamgasten van Herberg In ’t Zandblauwtje, een gelijkaardig stukje te plegen over de tooghangers in Café bij Margriet.
Maar ik had al snel in de gaten, dat het publiek bij Margrietje iets minder divers was dan in dat ander café.
Niet dat het er niet druk was, maar het was allemaal volk van ’t zelfde allooi…
Overal zag ik kleine kevertjes, hooguit een paar milimeter lang, met de kleuren van een lapjeskat: wit, ros en zwart…
“Heel bijzonder”, denk ik dan, “Ik heb weer iets speciaals ontdekt!”
Van Houtduiven en Slakken…
Tijdens de VELT Eco-Tuindag afgelopen zondag vertelden een paar mensen ons, dat de houtduiven in hun tuin altijd zo’n ravage aanrichtten. “Daar hebben wij hier helemaal geen last van!” was onze reactie daarop. “In de herfst zitten er wel altijd houtduiven te scharrelen onder de eik en de beuken, maar de rest van het jaar zien we die nauwelijks… Hoewel… Sinds een paar dagen vliegen er soms duiven op uit een aalbessenstruik!”
Allicht zat er hier of daar in de haag – of in een bessenstruik – toch stiekem een houtduif mee te luisteren, want twee dagen later had die samen met een paar companen stevig huisgehouden op het pompoenenperceel. Lees verder “Van Houtduiven en Slakken…”
Kleine Parelmoervlinder
Laat ik jullie vandaag eens allemaal een heel klein tikkeltje jaloers maken…
Vandaag kreeg ik in mijn tuin een heerlijk voorproefje voor het vlindertelweekend!
Terwijl we vanmiddag op het terras zaten te eten, zag ik in de border die intussen tot ‘onze vlinderborder’ gepromoveerd is, een vlindertje dat er echt niet uitzag als de 55 oranje zandoogjes die er omheen dwarrelden.
Het vlindertje leek op het eerste gezicht zelfs verdacht veel op een kleine parelmoervlinder.
Lees verder “Kleine Parelmoervlinder”
Op het eerste gezicht – Augustus 2013: Vlinders!
Op het eerste gezicht blijft het zomeren…
En op het eerste gezicht (en op het tweede, en het derde…) zijn er veel vlinders dit jaar… Heel veel vlinders.
Van Juffers bij Beken in Bossen en Weiden
Beekjuffers dus…
Of beter: de weidebeekjuffer…
Ik heb er even op moeten wachten.
Jaren geleden dook er immers al een bosbeekjuffer (Calopteryx virgo) in de tuin op. (En sindsdien heb ik er hier toch bijna jaarlijks gezien.)
De bosbeekjuffer is een eerder zeldzaam beestje (al moet ik er eerlijkheidshalve bij vertellen dat die hier in de streek behoorlijk algemeen is). En omdat die bosbeekjuffer de minder voorkomende van de twee is, hoopte ik toch ook een keer een weidebeekjuffer in mijn tuin te zien (die vind ik immers – net als Muggenbeet – nog een klein tikkeltje mooier.)
Nu beweerde zoonlief al een tijdje, dat hij met zekerheid een beekjuffer met een vlek op de vleugels gezien had – maar ik ben er toch eentje van ‘eerst zien en dan geloven’.
En vanmiddag was het zover… We zaten nog wat na te tafelen aan de rand van de zwemvijver, tot zoonlief plots zei: ‘Daar is weer zo’n juffer met donkere vleugels!’. En inderdaad, donkere vleugels, maar die waren niet volledig gekleurd zoals bij de bosbeekjuffer. De vleugels vertoonden slechts een grote donkere vlek.
Terwijl ik naar binnen liep voor mijn camera, had zoonlief nog een tweede exemplaar gespot. Het waren allebei mannetjes – het vrouwtje heeft lichtgroenige vleugels.
(En dus vraag ik me af of die juffertjes die ik een paar dagen geleden zag, en die me opvielen omdat ze als ze vlogen zo’n opvallend grijzig-flikkerende vleugels hadden, wellicht ook weidebeekjuffers waren?)
Ik ga ervan uit dat deze weidebeekjuffers slechts toevallige passanten zijn, maar helemaal onmogelijk is het niet dat ze zich in en rond onze vijver vestigen: De beekjuffers hebben dan wel een voorkeur voor stromend water – ze heten niet voor niks BEEKjuffer – maar hoewel de bosbeekjuffer snel stromend water wil, wordt de weidebeekjuffer ook wel eens gezien bij plassen met doorstromend water. En ik veronderstel dat een vijver waarin water wordt rondgepompt daar ook wel onder kan vallen.
Afwachten… en blijven uitkijken dus 🙂
Eindelijk Vlinders!
Eindelijk veel vlinders!
Eindelijk veel verschillende soorten vlinders…
Want tot nu toe was het maar mager deze zomer…
Het courante voorjaarsspul, dat vloog hier wel rond.
Gehakkelde aurelia’s, die zijn hier altijd goed vertegenwoordigd, en dagpauwogen, die zag ik ook al verschillende.
In april-mei was er regelmatig een boomblauwtje, en bonte zandoogjes die zie je bij het minste straaltje zon in en rond het bos rondfladderen.
Citroentjes en witjes zijn er natuurlijk ook, en oranjetipjes waren ook van de partij.
En één keer heb ik een kleine vos gezien.
Maar de voorbije weken was de vlinderpopulatie hier in de tuin behoorlijk eentonig. Af en toe een gehakkelde aurelia of dagpauwoog, en nauwelijks nog bont zandoogje.
Maar wel veel, erg veel koevinkjes. Als ik in de voormiddag door de boomgaard liep, op weg naar de kippenren, dan vlogen daar net boven het gras soms tien, vijftien koevinkjes rond. Een prachtig gezicht, dat gedwarreld vlak boven de grassen… Af en toe dacht ik ook een hooibeestje te ontwaren. En koevinkjes, vooral koevinkjes…
Een week of twee geleden plots een mooie verrassing: Op de lavendel zag ik een vlinder die ik herkende als een kleine parelmoervlinder. Dat was intussen alweer drie jaar geleden dat ik die hier nog zag. Ik liep snel naar binnen om mijn camera te halen, en kon een paar keer afdrukken voor het vlindertje wegvloog… om dan te ontdekken dat ik geen geheugenkaartje in het toestel had zitten.
Maar ik vroeg me wel af waar de ‘gewone’ zomervlinders bleven?
In de vroege zomer zie ik hier meestal veel grote dikkopjes, die al snel worden gevolgd door oranje en bruine zandoogjes.
Maar voorlopig hielden die zich dus stil.
Tot vandaag…
De wilde marjolein begint te bloeien, en plots krioelt het in de borders van de vlinders…
De oranje zandoogjes steken de koevinkjes in aantal plots naar de kroon. Bruine zandoogjes laten zich ook zien, maar zijn ver in de minderheid tegenover hun verwanten. (Het bont zandoogje zie ik niet veel in de borders, maar in het bos en langs de hagen fladderen die vrolijk rond.)
En dan zijn er natuurlijk witjes en citroentjes…
Een paar landkaartjes zag ik ook, en één (1 dus) groot dikkopje…
Oh ja, gamma-uiltjes hebben de weg ook gevonden.
Vlinders dus… eindelijk veel vlinders…
Rhinocoris annulatus – een Struikrover
Na een lang Hemelvaartweekend in Zuid-Engeland, gevolgd door een congresreis van ruim een week naar San Francisco is er eindelijk weer tijd om te bloggen…
En omdat ik gisteren al het plan had opgevat eens iets te vertellen over alles wat ik rond mijn donkere ooievaarsbek zie zoemen trok ik met mijn camera de tuin in. Maar natuurlijk loop je dan ook op andere plekken rond, en zo stond ik plots oog in oog met deze struikrover!
De Geringde Roofwants, Rhynocoris (of Rhinocoris) annulatus in het geleerd, mag echt wel een opvallende verschijning genoemd worden!
Het bijenhotel gevonden!
Het was echt mijn bedoeling om mijn bijen-serie af te ronden met mijn bij-denkingen van gisteren… Maar toen wist ik nog niet dat ik vandaag zou ontdekken waar er in mijn tuin een bijenhotel staat…
Eigenlijk moet ik de Fruitberg dankbaar zijn, want van hem kwam eigenlijk een belangrijk hint…
‘Leembakjes‘… een verticale aardewand dus…
En inderdaad wist ik intussen al, dat een aantal wilde bijen die hun nest in de aarde maken daarvoor een steile aarden wand uitzoeken. En laten we nu vorig jaar een zwemvijver gegraven hebben… En laat de aarde die daar uitkwam in de tuin gebleven zijn… enlaat die wal een vrij steile, zuid-gerichte helling hebben die nog niet volledig begroeid is.
Ik besloot daar dus even een kijkje te gaan nemen…
En na ‘even’ besloot ik ook om maar even mijn fototoestel te gaan halen, want al snel werd duidelijk dat het daar niet een eenzaam bijenhutje op de hei was, maar minstens een flinke woonwijk, met zelfs de nodige kraakpanden…
Eerst zag ik deze bij een gangetje invliegen:
Bij-denkingen
Bijna tegen de verwachtingen in heeft het Europees Parlement een verbod op het gebruik van neo-nicotinoïden goedgekeurd. Of toch voor enkele neo-nicotinoïden. En in elk geval binnen een paar maanden. En in elk geval voor de duur van twee jaar.
En natuurlijk ben ik daar blij om…
En natuurlijk vond ik alle acties die er de voorbije tijd waren prachtig…
En tegelijkertijd voel ik iets van ergernis als ik dan lees over de noodzaak om actie te voeren voor de ‘bijen die een onmisbare schakel zijn in de voedselproductie.’