Ik ben dolgelukkig, want na een paar dagen te hebben moeten uitwijken naar hommels en ’tamme’ bijen, ben ik er vandaag toch in geslaagd een wilde bij te portretteren, en zelfs een soort die ik nog niet eerder ‘geschoten’ had.
En bovendien is het een bij uit een groep waar ik niet eerder over geschreven heb: de behangersbijen. (Daarom neem ik dit artikeltje ook op in mijn reeks over wilde bijen.)
Ik had dit dametje al even in de gaten, maar ze was zo beweeglijk dat het me aanvankelijk niet lukte ze op de gevoelige plaat vast te leggen.
Ze viel me op als een grote wilde bij, ongeveer de afmetingen van een honingbij-werkster, maar ze had geen stuifmeelkorfjes aan haar poten, wel een duidelijke buikschuier.
Zo’n buikschuier zie je onder andere bij de vrouwtjes van de metselbijen en de behangersbijen. Het zijn rijen van schuin naar achter ingeplante haren op de onderkant van het achterlijf, waartussen stuifmeelkorrels worden verzameld.
De verschillende soorten behangersbijen zijn van elkaar te onderscheiden door de kleur van die buikschuier.
De Tuinbladsnijder is de enige soort waarbij de buikschuier egaal oranje van kleur is, bij de andere soorten is minstens een deel van de haren zwart. (Er zijn trouwens 15 soorten behangersbijen in onze streken, maar 12 daarvan zijn zeldzaam. Enkel de Gewone behangersbij, de Tuinbladsnijder en de Grote bladsnijder komen algemeen voor.)
De foto hieronder zal nooit een prijswinnaar zijn, maar brengt wel die buikschuier goed in beeld
En die naam ‘behangersbij’?
Simpel, het vrouwtje ‘behangt’ haar nesten met stukjes die uit jonge bladeren van diverse planten worden gesneden.
De keuze van de plantensoort lijkt enerzijds willekeurig, maar anderzijds zouden de meeste tuinbladsnijders trouw blijven aan de soort die ze gekozen hebben. Een nest wordt dus bekleedt met ‘behangsel’ van één plantensoort.
Uit die bladeren worden twee verschillende vormen gesneden, ovale en ronde.
De ovale worden tot kokertjes gevormd waarin de eitjes worden gedeponeerd, met de ronde stukjes worden die nestkokertjes hermetisch afgesloten.
Hieronder een video waarop het proces mooi in beeld gebracht wordt.
(Het gaat hier ook om de tuinbladsnijder, die in het Engels ‘Patchwork Bee’ genoemd wordt. Enjoy!)
Ook toffe beestjes, de bladsnijders. Ik heb er hier redelijk wat leven, de rozelaars en Hypericum hebben hier tegen ’t einde van ’t jaar wat gaatjes.
Ik moet daar echt eens naar gaan uitkijken, naar dat soort sporen van deze beestjes!
Fascinerende wereld, al die bijen. Ze verdienen zeker onze uitgebreide aandacht. Ze grondig bestuderen is een levenswerk. Wat een variatie toch! Al die beestjes maakt ecologisch tuinieren extra plezant.
Absoluut…
Maar ik had me eigenlijk moeten voornemen om deze week foto’s te posten van bijen, wespen en hun nabootsers, dan had ik het mezelf serieus gemakkelijker gemaakt. (Ik struikelde de voorbije dagen bijna over de gevlekte smalboktorren en penseelkevers, maar bijen lieten zich minder graag zien…)
Bijzonder, dat “design” van dit bijtje in haar nest!