De tronkenbij is de twintigste soort in het rijtje bijen en hommels die ik in mijn tuin al kon op naam brengen.
Een bijtje dat een grote voorkeur heeft voor gele composieten. Dat ik het op een paardenbloem vond is dus niet ongewoon.

De tronkenbij is de twintigste soort in het rijtje bijen en hommels die ik in mijn tuin al kon op naam brengen.
Een bijtje dat een grote voorkeur heeft voor gele composieten. Dat ik het op een paardenbloem vond is dus niet ongewoon.
Een kwartiertje beestjes spotten levert een mooie rijtje soorten op…
De week van de bij is voorbij zonder dat ik mijn belofte van een dagelijkse bijenpost heb waargemaakt, maar vandaag was weer een bij-zondere dag: verschillende bijtjes gezien, waaronder een nieuwe soort voor onze tuin…
Ik vreesde al dat het me niet zou lukken deze week, maar vandaag heb ik toch een soort gespot die ik nog niet gezien had, en bovendien uit een groep die ik nog niet eerder in mijn tuin opmerkte!
Hommels worden ook tot de wilde bijen gerekend, dus ik laat jullie vandaag maar eens kennismaken met één van de madammen met een bontjas…
In het kader van de ‘Week van de Bij’ wil ik proberen elke dag een foto te maken van een bij in mijn tuin…
Of hoe Linnaeus zich vergiste bij het classificeren van de Rosse Metselbij.
De gehoornde metselbij is één van de meer algemene wilde bijen in ons land. Maar algemeen betekent niet dat er niks leuks over te vertellen valt…
Het lijstje van wilde bijen die ik in mijn tuin gezien heb is weer een soort rijker geworden.
Gisteren zag ik op het oranje havikskruid plots een tamelijk grote wilde bij (bijna 2 cm lang), met een opvallende geel-zwarte tekening. Dat maakte determineren natuurlijk tamelijk gemakkelijk, en al snel wist ik zeker dat het een mannetje van een Grote Wolbij was.
Een bijzondere of zeldzame soort is het zeker niet. De Grote Wolbij verzamelt de ‘wol’ van harige planten, en omdat zulke planten in tuinen wel vaker worden aangeplant, is ze daar vaak te vinden, en wordt dan ook als een cultuurvolger beschouwd.
Lees verder “Grote Wolbij” →
Het was echt mijn bedoeling om mijn bijen-serie af te ronden met mijn bij-denkingen van gisteren… Maar toen wist ik nog niet dat ik vandaag zou ontdekken waar er in mijn tuin een bijenhotel staat…
Eigenlijk moet ik de Fruitberg dankbaar zijn, want van hem kwam eigenlijk een belangrijk hint…
‘Leembakjes‘… een verticale aardewand dus…
En inderdaad wist ik intussen al, dat een aantal wilde bijen die hun nest in de aarde maken daarvoor een steile aarden wand uitzoeken. En laten we nu vorig jaar een zwemvijver gegraven hebben… En laat de aarde die daar uitkwam in de tuin gebleven zijn… enlaat die wal een vrij steile, zuid-gerichte helling hebben die nog niet volledig begroeid is.
Ik besloot daar dus even een kijkje te gaan nemen…
En na ‘even’ besloot ik ook om maar even mijn fototoestel te gaan halen, want al snel werd duidelijk dat het daar niet een eenzaam bijenhutje op de hei was, maar minstens een flinke woonwijk, met zelfs de nodige kraakpanden…