Met een beetje vertraging:
Toen ik daarstraks door de tuin liep, merkte ik, dat ik in mijn recente post over de bloemen die in oktober in mijn tuin bloeien, er alvast nog één vergeten ben: Valse Salie, een onopvallend geel-groen bloeiend plantje.
Valse salie heeft eigenlijk weinig met salie te maken, is zelfs geen lid van het geslacht Salvia, maar het is wel een lipbloemige, en de bladeren ervan lijken als twee druppels water op die van bijvoorbeeld de Veldsalie (Salvia pratensis), de Bossalie (Salvia nemorosa) of op een verkleinde versie van de Scharlei (Salvia sclarea). (Sommige bronnen zeggen: ‘het blad lijkt maar een klein beetje op salie’, maar dat gaat dan allicht om auteurs die enkel de ‘keukensalie’, S. officinalis, kennen, en niet de andere soorten salie.)
In haar laatste ‘Blog-challenge’ daagt Lorelle VanFossen haar lezers uit om eens een keer te bloggen over iets waar ze totaal niets over weten.
Tegelijk gingen een aantal andere recente stukjes van diezelfde Lorelle precies over het feit dat je als blogger een duidelijke focus moet hebben, niet over van-alles-en-nog-wat moet gaan zitten schrijven, maar je op één punt moet concentreren om een geïnteresseerd publiek op te bouwen.
Tenslotte vond ik voor mijn nog jonge blogje de goeie tussenoplossing:
In mijn vorige stukje over salvia gaf ik al voorzichtig aan, dat ook ik niet echt veel weet over Salvia divinorum (en ‘geestverruimende kruiden’ in de bredere zin).
Lees verder “Salvia divinorum”
E̩n van mijn allereerste blogstukjes, alweer driekwart jaar geleden, ging over de verschillende soorten salie Рof beter Рover wat er in Amerika zoal Salie genoemd wordt.
En vandaag vond ik op de blog van Henriette Kress plots een stukje over de verschillende soorten Salie die je in Europa vind en die al dan niet medicinaal bruikbaar zijn.
Lees verder “Salvia, nog een keer…”
Een hele tijd geleden had ik het er over dat een vriendin me had gevraagd voor haar een kruidentuintje aan te leggen.
De plek die ze ervoor bestemd heeft, is een oude gemetselde ‘koude bak’ die tegen een muur aanligt. Het deel van de tuin waar de bak ligt, heeft ‘binnenplaats-achtige allures, want is aan vrijwel alle zijden ingesloten, meestal door muren. Tesamen met het feit dat de bak wat verhoogd is ten opzichte van de rest van de tuin (en daardoor snel een tikkeltje droger zal zijn), maakt dit het kruidentuintje vooral geschikt voor een meer meditterane plantengroei: de bak ligt – zoals een goeie koude bak betaamt – georiënteerd op het zuiden, en de muur aan de noordkant zal de zonnewarmte nog eens extra reflecteren. Ook de ingesloten ligging beschermt de planten tegen koude winden, en zal ook het risico op vorstschade wat beperken.
Lees verder “Welke kruiden in de kruidentuin?”
Vandaag heb ik waarschijnlijk weinig tijd om te posten, daarom enkel een paar mooie links (Engels).
Een paar dagen geleden had ik het over de diverse ‘Sages‘ in Amerika. Wie daarover (veel) meer wil weten moet eens kijken naar deze artikeltjes in de blog van Kiva Rose (Medicine Woman’s Roots):
Salvia: A Plant Teacher for Grounding & Presence en
Artemesia Under the Snow.
Artikelen zoals ik ze graag zie: historische weetjes, wetenschappelijke feiten, en (dus) erg goed gedocumenteerd….
We werden omringd door verre, wazige bergketens en zagen woestijnflora zoals salie, dwergdennen en sparren, allemaal klein gebleven door het gebrek aan regen.
(Patricia Cornwell, Onnatuurlijke dood)
Daar zit ik dan een thriller te lezen, en zo’n zinnetje is dan een trigger om toch weer met mijn gedachten naar kruiden af te dwalen. En een vraag die dan altijd bij me opkomt: om welk kruidje gaat het hier nu, ‘salie’?
Het verhaal is uit het (Amerikaans) Engels vertaald, en dan zijn de mogelijkheden legio…