Tag: onkruid

Waar blijft mijn zevenblad?

Zevenblad, Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz 1885Lieves berichtje over haar heimwee naar het zevenblad in de tuin van haar ouders was het laatste zetje dat ik nodig had om eindelijk dat langgeplande blogpostje over dat door velen gehate onkruid nu eindelijk eens te plegen.
Zevenblad was één van de geliefde wilde groenten waar ik als student zo graag van gebruik maakte als ik eens voor een hele groep vrienden zou koken… De kosten werden achteraf gedeeld, en niemand snapte hoe ik er altijd in slaagde om voor minder dan geen geld een lekkere schotel op tafel te zetten.

Toen we jaren geleden nog in Lier woonden, hadden we in ons piepkleine stadstuintje geen zevenblad, maar de tuin van het werk van manlief vormde toen mijn bron.
Nadat we bijna twaalf jaar geleden naar ons eigen stulpje verhuisden, ging ik dat zevenblad op een bepaald ogenblik wel missen. Toen ik nog op usenet actief was, en ik in discussie over zevenblad regelmatig verzuchtte, dat ik eigenlijk zin had om dat in een achterafhoekje van de tuin aan te planten, zodat ik eindelijk nog eens van mijn geliefde zevenblad-gratin zou kunnen genieten, werd ik prompt voor gek versleten.
Uiteindelijk kwam het er nooit ècht van… tot vorige zomer, toen zag ik in de noord-westhoek van de tuin (het allerverste hoekje van de tuin, helemaal achteraan op ‘het veld‘) plots een toefje zevenblad opduiken. Zou het er dan toch van komen?
Tja, mijn woekerhoekje is niet voor niks een woekerhoekje… behalve de Amerikaanse vogelkers laten we er eigenlijk alles groeien wat er maar wil groeien, en dat zijn vooral notoire woekeraars. (Overigens: net in dat hoekje van de tuin hebben tuiniers uit de omgeving in het verleden ongewenste ‘overschotjes’ gedumpt, en daardoor duiken er ook allerlei onverwachte gasten op.) Maar die woekeraars houden mekaar wonderwel in evenwicht… of concureren de zwakkeren onder hen weg. En voorlopig lijkt het zevenblad toch niet echt opgewassen tegen het frambozengeweld (hmmmm… zo’n lekkere frambozen… ook een ontdekking van vorige zomer).
Inderdaad: in het vroege voorjaar heb ik nog een toefje zevenblad teruggevonden, maar intussen loop ik er alweer wekenlang naar te zoeken. Mijn zevenblad-gratin is blijkbaar nog niet voor deze zomer.

Maar hadden jullie toch mijn recept gewild?

print recipe

Gratin van Zevenblad
Een lekkere ovenschotel van een vaak versmade groente
Ingrediënten
  • een slamandje vol zevenblad
  • 1 el olijfolie
  • 1 ui
  • 1 dl groentebouillon
  • 150 g champignons (of oesterzwammen)
  • 1 el volkoren tarwemeel
  • 1 dl (soya)room
  • enkele plakjes harde geitenkaas
  • zwarte peper
  • nootmuskaat
Bereiding
Het zevenblad wassen en goed laten uitlekken.De boter/olie verhitten, de ui lichtjes fruiten en het zevenblad en de paddestoelen meestoven.De bouillon afgieten (bewaren), de groenten even laten uitdampen en in een ingevette ovenschotel doen.De bouillon opnieuw verhitten, het tarwemeel oplossen in een beetje water en samen met de room aan de bouillon toevoegen, kort doorkoken en op smaak brengen met versgemalen zwarte peper, nootmuskaat… en over de groenten gieten.Bedek met plakjes geitenkaas. Bak gedurende 20 minuten in een voorverwarmde over van 200° C, daarna nog 5 minuten onder de grill…
Nota’s

Prep time: Cook time: Total time: Porties: 4

(Bij gebrek aan zevenblad als fotografie-object, heb ik een illustratie gebruikt uit de ‘Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz’ van Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé uit 1885. Deze bewerkte versie van een reproduktie valt onder de GNU Free Documentation license.)

Onbekend maakt onbemind

Rumex acetosa - veldzuring

In het weekend gaf Lieven David voor de Velt-afdeling Ham-Tessenderlo een voordracht met als titel ‘Onkruid vergaat niet’. Dat was dus op hooguit 4 km fietsen, en het is altijd leuk om een goeie vriend weer eens terug te zien, dus ik was samen met zoonlief van de partij.

Vooraf was aan de deelnemers gevraagd om eventueel wat onkruidjes uit eigen tuin mee te brengen.
Groot was mijn verbazing toen ik zag wat er zoal als ‘onkruid’ getoond werd: Robertskruid (ik was drie jaar geleden zo blij toen dat spontaan in mijn tuin opdook), Stinkende gouwe (dat vormt zo’n mooie ondergroei onder de berken), driekleurig viooltje (de zaailingen daarvan laat ik zorgvuldig staan), winterpostelein (dat heb ik gezaaid, om het toch maar in de tuin te krijgen)…

Lees verder “Onbekend maakt onbemind”

Eigenwijze schaduwborder

schaduwborderMet mijn titel plagieer ik schaamteloos Bart.
“Deze border heeft zo z’n eigen gedacht. Wij vinden dat goed zo, en laten hem begaan. Wilde planten en dieren mogen hier hun ding doen – zolang ze niet overdrijven. Ingrijpen gebeurt zo natuurvriendelijk mogelijk.
In ruil kregen we een arbeidsarme groene weelde waar altijd wel iets te beleven valt.”

In deze border heb ik dit jaar iets meer dan een uurtje werk gehad om te wieden, en ik verwacht niet dat daar voor de rest van het groeiseizoen nog veel zal moeten gebeuren.
Dit jaar zijn de digitalissen tamelijk nadrukkelijk aanwezig, alleen het blauw van de Nepeta x fassenii kan nog enigszins de concurrentie aan. Van dichterbij valt er nochtans heel wat meer te beleven.

Lees verder “Eigenwijze schaduwborder”

Reizigers en Cosmopolieten III: Kweekgras

Kweekgras, elytrigia repens. Koehler's Medicinal-Plants 1887 - public domain

Verloren heb ik het gevecht, het gevecht tegen een onkruid dat kweekgras heet. Kweekgras, Elytrigia repens, als het een eetbare groente zou zijn dan was mijn vriezer nu tot de nok toe gevuld.

Met die woorden begint Dini Bellinga op haar blog haar berichtje met de titel ‘‘. En allicht is zij niet de enige die op een bepaald ogenblik de strijd opgeeft tegen dit hardnekkige wortelonkruid (ja, zelfs ik neem hier even de term ‘‘ in de mond). In zijn opmars past de kweek met overweldigend succes de strategie van ‘Verdeel en heers’ toe.

Wortelstokken als geheim wapen

Kweekgras vormt ondergronds een uitgebreid net van wortelstokken die zich in alle richtingen uitspreiden. De wortels vertonen op onregelmatige afstanden knopen waar de wortels kunnen vertakken, maar waar ook telkens een grasspriet naar boven kan komen. Het hele wortelsysteem kan zo’n dikke mat vormen, dat andere planten er door worden verstikt, wat Dini Bellinga zelfs zag gebeuren met haar pompoenen, nu toch niet echt planten die met veel onkruid problemen hebben. Als je de plant tracht weg te wieden, houdt er dan rekening mee dat elk klein stukje achtergebleven wortelstok aanleiding kan geven tot een nieuwe invasie van die ‘Razende bol’. (Razende Bol is de naam van het volkstuincomplex waar Dini tuiniert, maar ‘Bol’ is waarschijnlijk ook de benaming die vroeger aan lastige akkeronkruiden werd gegeven.) Lees verder “Reizigers en Cosmopolieten III: Kweekgras”

Barbarakruid – Barbarea vulgaris

Barbarea vulgaris, Barbarakruid. Foto: AnneTanne, Creative Commons LicenseBarbarakruid is een plantje dat in deze tijd van het jaar meestal makkelijk te vinden is. Het is een – vooral op vochtige bodem – vrij algemeen voorkomend kruidje, maar omdat ik in de toch wat drogere Kempen woon, blijft zijn aanwezigheid in mijn tuin steeds tot een tiental plantjes beperkt. We kregen ons eerste plantje jaren geleden op onze trouwdag, van een vriend die in zijn Lusthof dit kruidje en talloze andere ongewone groenten teelt.

Lees verder “Barbarakruid – Barbarea vulgaris”