Een paar jaar geleden kocht ik – niet toevallig na een wandeling door het Hallerbos – een plantje met een mooi labeltje ‘boshyacint – Hyacinthoides non-scripta‘ in een kwekerij daar niet ver vandaan.
Wegens veel vertrouwen in de kwekerij in kwestie, en wegens vlakbij het mekka van het Belgische ‘hazenklokje’ was ik er zeker van dat ik dit keer ‘de échte’ te pakken had. (Ooit, in onze vorige tuin, plantte ik vol jeugdige overmoed de Spaanse boshyacint aan, en in onze huidige tuin dook een paar jaar geleden een roze kruishyacint op.)
Het plantje uit Halle had eigenlijk meteen al verdenkingen moeten oproepen:
Lees verder “Late boshyacintjes”
Categorie: Botanie – Botany
Bitterzoete nachtschade (kenmerken)
Bitterzoet is één van de vele tientallen vertegenwoordigers van de enorme familie van de Nachtschade-achtigen (Solanaceae).
Dat is een beruchte familie, want heel wat van haar vertegenwoordigers zijn giftig, minstens in een aantal van hun onderdelen. Toch vind je er ook heel wat belangrijke voedingsgewassen in terug, denk maar aan de aardappel, de tomaat, paprika’s en aubergines. Van een Provençaalse ratatouille zou niet veel meer overblijven zonder nachtschade-achtigen.
Hoewel het bloempje van het bitterzoet erg klein is, kan je er toch goed een aantal typische kenmerken van de nachtschade familie in herkennen. De vijf kroonblaadjes zijn tot één geheel vergroeid. Bij het bitterzoet en bijvoorbeeld bij aardappel en tomaat zijn dat stervormige kroontjes, terwijl ze bij wolfskers, bilzekruid en alruin meer klokvormig zijn, en je bij de doornappel en de bekende ‘engelentrompetten’ (Brugmansia) inderdaad trompetten vindt.
Die vergroeidbladige kroon hebben de nachtschade nog met andere families gemeen (de Campanulaceae, klokjes-familie bijvoorbeeld), maar echt typisch voor de nachtschade is de ‘meeldraadbuis’. De vijf meeldraden zijn inderdaad tot een buisje vergroeid, en in het midden daarvan steekt de stamper naar buiten. (Als je zo’n reusachtige engelentrompet op je terras hebt staan, ga het dan eens van dichtbij bekijken… maar ook bij aardappelen zijn de bloemen groot genoeg om het fenomeen zonder hulpmiddelen goed te kunnen zien.)
De nachtschade is een met geheimzinnigheid en magie omringde familie: een aantal van de belangrijkste toverplanten behoren er immers toe.
Over de wolfskers schreef ik al eerder, in de tijd dat ik voor mijn toenmalige ‘kruidenmand’ nog hele uitgebreide artikelen schreef. Intussen heb ik (met dank aan Yo voor de zaadjes) ook een paar doornappels. Het eerste ‘doornige appeltje’ is zich aan het vormen, dus daarover volgt later alvast nog een verhaal.
En dan zijn er nog het bilzekruid, de alruin… allemaal planten die in het verleden – en nu nog steeds – tot de verbeelding hebben gesproken…
(Dat klinkt alvast alsof ik met dit blogje nog even kan verdergaan… maar niet vandaag… ik ben meer dan doodop, dus ik hou het vandaag bij het stukje hierboven. Het medicinale gebruik van bitterzoet moet wachten tot volgende week…)
Van rood naar blauw… Longkruid
Longkruid is in deze tijd van het jaar een heel decoratief plantje in de tuin. Het is een ideale plant in de schaduwborder: in het voorjaar wordt je vergast op kleurige bloemen, en daarna is er het decoratieve blad met witte vlekjes dat de hele zomer aan de plant blijft.
Wat de kleurtjes betreft: Longkruidbloempjes zijn gewoonlijk donkerroze als ze openkomen, en verkleuren al snel naar blauw.
Lees verder “Van rood naar blauw… Longkruid”
Een flora in foto’s
Jarenlang speel ik al met het idee om de plantenfoto’s die ik heb een keer overzichtelijk te verzamelen in een soort van ‘flora’.
Toen eigenwijze tuinier Bart vorige week liet weten, dat hij aan zijn vernieuwde site een ‘Tuinsafari‘ toevoegde (in navolging van de bekende Gardensafari van Hania Berdys?), was dat het laatste duwtje dat ik nodig had om eens op zoek te gaan naar mogelijkheden om mijn foto’s in dit blog te integreren.
Aanvankelijk dacht ik aan een omwegje via jAlbum, foto-albumsoftware die ik in het verleden als eens gebruikt heb voor mijn tuin in foto’s, maar eigenlijk was ik niet echt tevreden over de manier waarop die software lagere-resolutie exemplaren van mijn foto’s maakte.
Ik ben daarom op zoek gegaan naar mogelijkheden om de foto’s ‘albumgewijs’ rechtstreeks in dit blogje in te voeren, en vond alvast een voorlopig oplossing via Highslide JS en de bijbehorende WordPress-plugin.
Het is een lightbox-achtig gebeuren, waarbij de thumbnail van een foto in een laag boven je browservenster opent. Maar in tegenstelling tot een lightbox, kan je meerdere foto’s gelijktijdig openen, en je kan er zelfs mee rondslepen.
Voorlopig is de ‘Flora’ nog heel beperkt. Ik heb nog alleen een aantal families van eenzaadlobbigen verzameld, en zelfs die familie zijn (en zullen dat blijven) erg onvolledig.
Ook de navigatie tussen de pagina’s is zeker nog onderhevig aan heel veel verandering… op dit ogenblik moet je telkens terugklikken naar de ‘florapagina‘, via je backbutton of via de knop ‘Flora’ in de titelbalk van de site.
De ‘beestjes’ bij deze pagina zijn foto’s die ik niet onmiddelijk een plekje kon geven op mijn ‘kruiden’site, maar omdat ik vooral de gans het bekijken waard vind, heb ik ze hier gebruikt als illustratie van ‘Highslide’. (Mocht dit in jouw browser niet werken, laat het me dan even weten…)
En nog een vraagje: Kijk eens even op de pagina van de Aspergefamilie: Als je even naar beneden scrollt, zie je naast mekaar twee foto’s van de Gewone vogelmelk. De ene heeft een maximale afmeting van 500 px, de andere van 1024. Ik heb er geen idee van, welk de meest gebruikte resolutie bij mijn ‘publiek’ is. Als bijna iedereen op een hoge resolutie surft, dan zijn die plaatjes van 500 px breed wel aan de kleine kant. Maar als je een lagere resolutie gebruikt, dan zijn die grote weer erg groot.
Daarom zou ik het prettig vinden, als de mensen die de grote vogelmelk-foto niet volledig in beeld krijgen, me dat even laten weten… (via het reactie-luik van dit bericht, of via het contactformulier)
Eigenlijk zou de grote foto nooit groter mogen worden dan je browser-venster, en in FireFox houdt ie zich ook mooi aan die begrenzing, maarre… als Linux-gebruiker heb ik Internet-Explorer leren wantrouwen, en ik weet dus niet of die browser zich hier ook mooi aan ‘de regels’ wil houden.
Rooibos, mieren en nog wat
PICT2814_.JPG)
De voorbije weken merk ik dat er regelmatig mensen op deze blog terechtkomen, op zoek naar informatie over Rooibos (dat één of twee keer in een commentaar ter sprake kwam). Hoog tijd dus om daar eens wat aandacht aan te besteden.
Vandaag eerst over een paar botanische aspecten, die zaken die heel vaak onbesproken blijven, in een volgend artikel wat meer over de voor- en nadelen van deze plant.
Hamamelis – wat doe je ermee en hoe wordt die bestoven?
Het is alweer drie maanden geleden, dat ik beloofde dat ik – wanneer de toverhazelaar bloeide – wat meer zou vertellen over de Hamamelis.
Toen vertelde ik al, dat de medicinaal gebruikte toverhazelaar een andere soort is, dan die je nu overal ziet bloeien. De Virginische toverhazelaar is al lang uitgebloeid, maar ik neem nu toch de gelegenheid te baat om er wat meer over te vertellen.
Medicinaal gebruik
De Noord-Amerikaanse indianen maakten al gebruik van de geneeskrachtige eigenschappen van de struik, die vooral verband houden met het hoge gehalte aan looistoffen in de bladeren en de schors. Van oudsher werden schors en bladeren onder vorm van een pleister toegepast bij pijnlijke kneuzingen en zwellingen.
Lees verder “Hamamelis – wat doe je ermee en hoe wordt die bestoven?”