AnneTannes Tuin

De Hamamelisfeesten in het arboretum van Kalmthout lopen bijna op zijn einde: volgend weekend is het laatste weekend van de winteropening, daarna gaan de poorten weer even dicht tot half maart.

Een jaar of vijf geleden liepen we voor het eerst op de hamamelisfeesten rond, maar deze winter vond ik de bloei veel spectaculairder. De struiken die normaal erg vroeg bloeien, zijn dit jaar toch wat later van de partij. De gigantische ‘originele’ Hamamelis x intermedia ‘Jelena’, een struik van 70 jaar oud, stond nu in vuur en vlam, terwijl die in zachtere winters begin februari al lang over zijn hoogtepunt heen is.

Die ‘Jelena’ is één van de vele cultivars die indertijd door Jelena de Belder en haar familie werden gekruist en geselecteerd. Alle andere Jelena’s zijn dus via enten afkomstig van die prachtige grote struik in het arboretum.

Maar er staan nog tientallen andere kruisingen, naamloos of met de meest poëtische namen. (Zelf zou ik omwille van de naam de ‘Strawberries and cream’ graag in de tuin hebben, maar als ik voor de geur ga, dan werd het waarschijnlijk ‘Orange Peel’.)

Zoonlief had al bij aankomst in Kalmthout zijn zinnen gezet op een rode toverhazelaar.
Thuis hebben we al een ‘Diane’, maar toen hij in het arboretum ‘Rubin’ zag staan, was hij al snel verkocht. Nu moet je weten dat zoonlief één van die kinderen is, die geen geld kunnen uitgeven. Elk zakcentje, alle kermisgeld, een financieel verjaardagscadeautje wordt opgepot, moet zo snel mogelijk naar de spaarrekening. Maar owee, als hij in een tuincentrum, een plantenbeurs of aanverwante komt… dan krijgt die anders zo zuinige jongen plots een groot gat in zijn hand.
Als je dan ook nog weet, dat zoonlief van het ‘keikopperige soort’ is, die als hij zich eenmaal iets in zijn hoofd gezet heeft, daar niet meer snel van af te brengen is, dan laten de gevolgen zich raden.

Hij moest en zou een ‘Rubin’ kopen. Nee, het moest weliswaar niet zo’n tientallen jaren oud exemplaar van driehonderd en meer euro zijn, maar een mini-tje van tien euro en twee twijgjes groot, dat was hem dan weer veel te min. Nee, een toch al behoorlijk uit de kluiten gewassen exemplaar van minstens een jaar of vijf oud, in een pot van toch wel zeven liter inhoud. En dat hij daar meer dan het dubbele voor moest neertellen dan voor het kleinste exemplaar, dat maakt hem niets uit.
Op zo’n ogenblik is hij onverzettelijk. En nee, niet de iets goedkopere ‘Ruby glow’, die was hem te bruinrood. Het moest het helderrood zijn van de ‘Rubin’.
Ach, gezien de afmetingen van onze tuin, en gezien Ruby glow (en ook ‘Diane’ die we al hebben staan) maar goed 2.5 m hoog worden, terwijl Rubin toch zo’n vier meter wordt, is Rubin wellicht ook wel een betere keuze.

Toch sta ik op zo’n ogenblik dan in dubio… Doe ik dit goed? Moet ik hier niet zeggen: ‘Zoveel geld geef je uit, en geen cent meer?’ Maar als ik dan weer bedenkt, dat hij bijna al het geld dat hij her en der krijgt, opspaart, dan denk ik dat zo’n ‘uitspatting’ nu en dan moet kunnen, zeker wanneer ik achteraf zie hoe door en door content en gelukkig hij is met zijn aankoop.
En uiteindelijk… als hij een spelconsole zou hebben, dan zou ik hem waarschijnlijk ook niet verbieden om daar nu en dan een game voor te kopen… en zo’n spel kost meer dan zijn grote hamamelis… die over twintig jaar nog groter en nog mooier is, terwijl zijn computer-spelletje dan al lang vergeten is.

Ja, wie weet loopt hij over twintig jaar hier met zijn eigen kinderen door de tuin, en stilstaand bij de dan al grote struik, kan hij vertellen dat hij die indertijd gekocht heeft met de inhoud van het ‘envelopje’ dat hij voor zijn twaalfde verjaardag van zijn meter kreeg…