Edit: Naar aanleiding van een reactie op dit bericht bleek ik een toch wel kapitale fout te hebben neergeschreven. Mijn bewering verderop, dat de wilg een windbloeier is, klopt niet.
De katjes van de boswilg kent iedereen wel: die kleine stukjes grijs bont, die bij de eerste lentebodes horen.
Die wilgenkatjes die doen ‘het’ vanuit de verte, een LA-relatie als het ware. Living Apart, en nooit together.
De boswilg (Salix caprea) is – zoals de meeste wilgensoorten – immers een tweehuizige plant. Dat betekent dat je ‘mannelijke’ en ‘vrouwelijke’ wilgen hebt. En dat kan je bij de katjes van die boswilg heel goed zien.
Als de wilgenkatjes gaan bloeien, dan zie je immers ofwel meeldraden, ofwel stampers te voorschijn komen.
Op de eerste foto zie je een meeldraadkatje (een mannelijk katje dus) waarvan de meeldraden net te voorschijn komen. Je kan de helmknoppen goed onderscheiden.
Het is alweer drie maanden geleden, dat ik beloofde dat ik – wanneer de toverhazelaar bloeide – wat meer zou vertellen