Categorie: Bloggen – Blogging

Een flora in foto’s

Jarenlang speel ik al met het idee om de plantenfoto’s die ik heb een keer overzichtelijk te verzamelen in een soort van ‘flora’.

Toen eigenwijze tuinier Bart vorige week liet weten, dat hij aan zijn vernieuwde site een ‘Tuinsafari‘ toevoegde (in navolging van de bekende Gardensafari van Hania Berdys?), was dat het laatste duwtje dat ik nodig had om eens op zoek te gaan naar mogelijkheden om mijn foto’s in dit blog te integreren.
Aanvankelijk dacht ik aan een omwegje via jAlbum, foto-albumsoftware die ik in het verleden als eens gebruikt heb voor mijn tuin in foto’s, maar eigenlijk was ik niet echt tevreden over de manier waarop die software lagere-resolutie exemplaren van mijn foto’s maakte.

Ik ben daarom op zoek gegaan naar mogelijkheden om de foto’s ‘albumgewijs’ rechtstreeks in dit blogje in te voeren, en vond alvast een voorlopig oplossing via Highslide JS en de bijbehorende WordPress-plugin.
Het is een lightbox-achtig gebeuren, waarbij de thumbnail van een foto in een laag boven je browservenster opent. Maar in tegenstelling tot een lightbox, kan je meerdere foto’s gelijktijdig openen, en je kan er zelfs mee rondslepen.

Voorlopig is de ‘Flora’ nog heel beperkt. Ik heb nog alleen een aantal families van eenzaadlobbigen verzameld, en zelfs die familie zijn (en zullen dat blijven) erg onvolledig.
Ook de navigatie tussen de pagina’s is zeker nog onderhevig aan heel veel verandering… op dit ogenblik moet je telkens terugklikken naar de ‘florapagina‘, via je backbutton of via de knop ‘Flora’ in de titelbalk van de site.

De ‘beestjes’ bij deze pagina zijn foto’s die ik niet onmiddelijk een plekje kon geven op mijn ‘kruiden’site, maar omdat ik vooral de gans het bekijken waard vind, heb ik ze hier gebruikt als illustratie van ‘Highslide’. (Mocht dit in jouw browser niet werken, laat het me dan even weten…)

En nog een vraagje: Kijk eens even op de pagina van de Aspergefamilie: Als je even naar beneden scrollt, zie je naast mekaar twee foto’s van de Gewone vogelmelk. De ene heeft een maximale afmeting van 500 px, de andere van 1024. Ik heb er geen idee van, welk de meest gebruikte resolutie bij mijn ‘publiek’ is. Als bijna iedereen op een hoge resolutie surft, dan zijn die plaatjes van 500 px breed wel aan de kleine kant. Maar als je een lagere resolutie gebruikt, dan zijn die grote weer erg groot.
Daarom zou ik het prettig vinden, als de mensen die de grote vogelmelk-foto niet volledig in beeld krijgen, me dat even laten weten… (via het reactie-luik van dit bericht, of via het contactformulier)
Eigenlijk zou de grote foto nooit groter  mogen worden dan je browser-venster, en in FireFox houdt ie zich ook mooi aan die begrenzing, maarre… als Linux-gebruiker heb ik Internet-Explorer leren wantrouwen, en ik weet dus niet of die browser zich hier ook mooi aan  ‘de regels’ wil houden.

Een rondvraag

Nog een goeie week, en dan viert de Kruidenklets haar eerste verjaardag..
Tijd om een keer een balans op te maken, en ook tijd om een keer uit te vissen wat jullie er eigenlijk van vinden…

Je naam en email-adres vermelden hoeft niet, maar dankzij Essential Care kan ik een klein cadeautje verloten onder de deelnemers aan de enquête! Als je daarvoor in aanmerking wil komen, is een kloppend mail-adres dus toch wel handig.  Helaas kwam ik er te laat achter dat ik een klein foutje heb gemaakt bij het opstellen, dat ik achteraf niet meer kan veranderen: Let er op dat je na het intikken van een antwoord op vraag 4 (Wat ontbreekt er aan dit blog?), je NIET op je enter-toets drukt, maar dat je via tab- of met je muis naar de volgende vragen gaat.  Je antwoord wordt anders verzonden met de twee laatste vragen blanco – en als je in aanmerking wil komen voor het eventuele cadeautje, zijn die regels wel belangrijk).

Mensen die de Kruidenklets lezen via email of een Feedreader, zullen voor deze ene keer toch naar de website moeten komen, bijvoorbeeld via deze link naar de enquête.

(De resultaten worden gepooled, en ik kan je antwoorden dus niet in verband brengen met je naam… tenzij ik natuurlijk maar één reactie krijg!)

[survey_fly]

Gedichtendag

Ik wilde voor vandaag, gedichtendag, een heel mooi natuurgedicht uitzoeken.
Maar toen ik het eerste gedicht zag dat Joke van Leeuwen als stadsdichter van Antwerpen maakte, trof me dat zo, dat ik het bij dat ‘stadsgedicht‘ laat…

Edit: na de wijzigingen in de lay-out van deze site een tijdje geleden, heb ik de ‘embedded video’ vervangen door een linkje naar YouTube, omdat de hele layout van deze pagina anders verhaspeld werd…

Roze brillen in soorten en maten.

Borrowdale in Pink - Foto: Tim Haynes - Creative Commons LicenseToen ik vandaag Mencks eerste berichtje van deze roze-brillen week las, schoot mij meteen de term ‘shocking pink’ door het hoofd. En vervolgens zocht ik uit, welke tint roze het best paste, bij de berichtjes die ik al tegenkwam.
De beschrijving die Annemie gaf van een echte optimist, daar vond ik ’theeroos roze’ het best bij passen.
Ik hoorde Blah over haar bezoek aan het ziekenhuis, of beter: het verslag van haar pogingen tot het verlaten van die instelling, en dat was weer een feller kleurtje roze. Hotpink misschien?

Mijn eigen blogje van maandag vervolgens. Laat ik het omwille van de mijn felroze Japanse kwee maar Japans roze noemen. De ontspannen manier waarop Mirthe door haar bril kijkt om haar dag te beschrijven, daar past Lavender pink bij, terwijl Xixarro’s stukje ietwat ‘dark pink’ gekleurd is.
Ondanks de zieke leerlingen, werd de dag in de klas van juffrouw Fleur simpelweg ‘Pink’, en Vaantje voelt zich ‘great’, en doet dat volgens mij licht karmijn roos. Het bitterzoete verhaal over Chelones weggelopen kat vind ik frambozenroos.

De week is nog maar net begonnen, dus ik verwacht dat de roze tinten nog worden uitgebreid. Van wie komt een berichtje in bleek pink, Thule’s roze, Frans roze, oud roze, mistig roze of misschien zelfs ebbenhout roze?

(De namen van de tinten roze en de bijpassende kleurcodes heb ik geleend bij Wikipedia Pink, Wikipedia Roze, Wikipedia Salmon Pink, Wikipedia Fuchsia, en Wikipedia Lavender.
De foto is van Tim Haynes en valt onder een Creative Commons License)

rozebrilweekklein.jpg

Hout

Een jaar geleden was een stokje niets anders dan een stuk hout voor mij. Maar nu ik mezelf intussen al bijna 11 maanden een blogger durf noemen, weet ik wel beter.

En zondag kreeg ik er eentje in mijn richting geworpen. Jawel Menck, ik heb het…

Dit lijstje werd me voorgeschoteld:

Wat wilde je later worden, toen je je nog in je kinderjaren bevond?

Ik herinner me nog heel goed, dat we ergens in de lagere school een opstel moesten schrijven met als titel: “Wat ik later worden wil!” En daarin beschreef ik hoe ik me voorstelde dat mijn leven als kinderarts er zou uitzien.

Wat ben je uiteindelijk geworden?

Nee, toch geen kinderarts, maar wel bijna… Op het einde van mijn geneeskunde-opleiding werd me het steeds duidelijk dat het psychische welbevinden van die klein mannen me nog meer aan het hart ging dan het lichamelijke.  En op de valreep heb ik dus toen voor een andere specialisatie gekozen.

Hoe wilde je er later uitzien, toen je je nog in je kinderjaren bevond?

Ik wilde vooral groter worden dan ik toen was, altijd de kleinste van de klas.
En niet al te madammerig…

Hoe zie je er nu uit?

Groter dan toen, hoewel er minder centimeters bijgekomen zijn dan ik gehoopt zou hebben.  ‘De kleinste van de klas’ ben ik dus gebleven vrees ik.
En dat madammerig? Nee, ook dat lukt me nog altijd niet ben ik bang.

Hoe zag de man van je dromen eruit?

Als een indiaan…

En wat is het uiteindelijk geworden?

Nog veel beter!

Hoeveel kinderen wilde je later en op welke leeftijd?

Vier leek mij een heel mooi getal. Hoewel… als je toch al een hele grote auto moest kopen, dan kon er misschien nog een vijfde bij?  Zes leek mij echter absoluut te veel van het goede.

Wat is het uiteindelijk geworden, of wat zal het wellicht worden?

Na verschillende jaren hopen, wachten en vrezen waren we dolgelukkig met onze zoon…

Wat was als kind je lievelingseten en wat lustte je totaal niet?

Ik geloof niet dat ik een uitgesproken lievelingsgerecht had, ik lustte eigenlijk bijna alles, en met name alles wat in of op de grond groeide (lees: aardappels, granen, groenten…) gingen probleemloos bij mij binnen.
Maar mijn moeder vond varkenshersenen een delicatesse, en ik moest ook altijd een flinke portie meeëten ‘om het te leren lusten’…

Lust je dat nu nog (niet), of heb je andere favorieten?

Helaas, toen ik me zonet trachtte voor te stellen dat ik van die gebakken hersentjes opnieuw een hapje zou proberen weg te werken, werd ik werkelijk bijna k…misselijk.
En ik ben een absolute favoriet van de Italiaanse ‘Slow-food’, dus jawel, ook mijn voorkeuren liggen nog steeds in dezelfde richting.

En hiermee verdwijnt het stokje in de richting van Johan, Annemie en Bart.

Diamanten Druppels op Vrouwenmantel

Vrouwenmantel - dauw. Foto: AnneTanne. Creative Commons License

Na de drukte van de eindejaarsperiode wordt het tijd om de draad van mijn vrouwenmantel-reeks weer op te pakken. Na de uitleg over de apomictische voortplanting van enkele weken geleden, vertel ik vandaag waar die prachtige dauwdruppels op de plant vandaan komen.

In een paar volgende artikeltjes heb ik het dan over historische en folkloristische gebruik van de plant, en natuurlijk ook over de hedendaagse toepassingen.

‘Guttatie’ of druppelvorming

Eén van de dingen die Alchemilla tot zo’n aantrekkelijke tuinplant maken, is zeker de manier waarop dauw- en regendruppels op de bladeren blijven liggen. (En dat de mens daardoor al véél langer dan vandaag gefascineerd werd, komt later nog ter sprake..)
’s Morgens vroeg als er dauw hangt, of na een flinke regenbui, liggen de druppels als kristallen parels op de bladeren. Maar niet al die druppels zijn zomaar dauw of regen… Ze zijn een uiting van een fenomeen dat bij heel veel planten voorkomt – namelijk dat overtollig water onder de vorm van druppeltjes wordt afgescheiden – maar er is nauwelijks een plant waarbij het effect zo mooi is als bij de vrouwenmantel.

Lees verder “Diamanten Druppels op Vrouwenmantel”

Bloggen met je hart

Banner BwardsMuggenbeet liet weten dat zijn stem voor de Bwards binnen is…
En dan heb ik zoiets van ‘wat moet ik daar nu van denken’? Want hoe je het ook draait of keert, net als de ‘Site-van-het-jaar’-verkiezing van Clicks, draait ook dit natuurlijk uit op niet meer dan een populariteits-test. Je kan op je vingers natellen dat de blogs die nu al het grootste lezerspubliek hebben, ook bij zo’n in-het-wilde-weg blogverkiezing de hoofdvogels zullen afschieten.

En toch heb ik ook mijn top-drie ingeleverd. Overigens vond ik dat best moeilijk…
Ik heb voor mezelf een paar criteria opgesteld:
Lees verder “Bloggen met je hart”

Blogroll-schoonmaak

Ik heb zonet even mijn blogroll opgeschoond.

Blogs die de voorbije drie maanden niet geupdate zijn, heb ik er zonder pardon uitgezwierd. Ik houd ze nog wel in mijn feedreader, zodat ze me niet ontsnappen als ze terug in actie komen, maar voorlopig verdwijnen ze hier.

Boezingenaar postte op 13 september de laatste foto op flaura.fona.pics.

Lieve Galle begon in juli heel enthousiast met Herboristeria, een blog in het Nederlands met tevens een Engelse ‘mirror‘, maar die werd vanaf eind september na een stukje over eetbare bloemen niet meer geupdate.
Lieves website krijgt wel een plekje onder ‘kruidensites’.

Menck’s blog, Kerekewere, had ik al een tijdje geleden uit het rijtje weggehaald, want die was immers niet alleen gestopt met bloggen, maar had voor het gemak (of om toch maar niet in de verleiding te komen?) zijn hele blog gedelete.
Gerda heeft besloten niet meer te gerderen, maar slaakt nu en dan een zucht. Toch laat ik de link naar haar oude blog nog even staan.

Een paar rustige weken

De voorbije tweeënhalve maand is het me gelukt om minimaal vijf keer per week een berichtje te posten.
Het zou me waarschijnlijk lukken om dat de volgende drie weken te blijven volhouden, maar ik merk dat de afgelopen dagen de blogosfeer langzaamaan een eindejaarsleegloop kent. En dus heb ik besloten het de volgende weken ook wat rustiger aan te doen.

Drie postjes per week voor de volgende drie weken lijkt me een goeie doelstelling. Het vaste stukje poëzie op woensdag, iets over een bij het jaargetijde passend plantje op vrijdag, en dan nog een gelegenheidsstukje op de maandagen.

En vanaf 7 januari pak ik dan het huidige ritme weer op…