‘Helaas’ (maar niet heus) hadden we zo’n goed weer, dat vooral het wandelen op de voorgrond heeft gestaan, en de laptop nauwelijks het daglicht (en het avondlicht) gezien heeft.
Morgen ben ik er weer ;-)!
Indeed, I did have other plans….
A week ago, we went on holiday to Austria, dear son and dear husband for skiing, and my plans were: walking, taking pictures, reading, qulting, blogging – because I don’t dare to ski anymore after a serious ski-related knee-injury two years ago.
‘Unfortunately’ (but not really) the weather was excellent, and I have been walking a lot, and my laptop has not left its case, unless for saving some pictures to my hard disk.
But tomorrow I will be back!
Categorie: Bijkletsen – Chit-chat
Het Zaadje – The Seed
It’s very rare that I show something that’s not my own work, but I liked this video so much…
Ik laat zelden iets zien dat niet ‘eigen werk’ is, maar deze video vond ik prachtig…
The Seed from Johnny Kelly on Vimeo.
Domino
Ondanks de eerste prille signalen dat de lente zich aan het voorbereiden is om deze kant op te komen, is hier ten huize AnneTanne het tweede dominosteentje gevallen.
Na zoonlief ben ook ik nu door griep geveld, en nog wel op zijn twaalfde verjaardag.
Jullie kunnen er dan ook van uitgaan, dat er hier de volgende dagen iets minder zal te beleven zijn…
Die zonnige januari-ochtend
Begin deze week was zoonlief ziek. En niet zomaar ziek: zo ziek, dat hij zelfs geen zin had om TV te kijken, en geloof me, dat is héél ziek.
Mijn ouders zijn in zo’n geval altijd heel erg bereid om meteen standby te zijn voor kinderopvang, maar zoals dat met de actieve senioren van eenentwintigste eeuw wel vaker gebeurt: hun agenda stond al boordevol met zaken die niet zomaar konden worden afgezegd.
Manlief en ik hebben vervolgens onze eigen werkverplichtingen afgewogen, en gelukkig kon ik het mits enig kunst- en vliegwerk maken om dinsdagvoormiddag dan maar ‘sociaal verlof’ te nemen, terwijl manlief de namiddag voor zijn rekening nam.
Enne… kwam dat even mooi uit!
Winderig, een koude wind, maar ook een lekker zonnetje.
’s Ochtends meteen een lading wasgoed op de lijn gehangen, en voor ik ’s middags ging werken was die droog, en kon de tweede landing worden opgehangen.
En al snuisterend in de tuin toch weer een paar verrassingen gevonden:
Toen ik onder de beuken wat bladeren opzij veegde, vond ik daar de allereerste scheutjes speenkruid!
En als je die ziet, dan weet je het wel: al is de winter nog zo lang en koud, uiteindelijk komt de lente onafwendbaar.
En het blijft winter…
Vanavond maakte manlief me er attent op, dat de voorouders van onze hedendaagse gedomesticeerde kippen ergens in de Himalaya leefden (de ‘red junglefowl‘ zou nog het dichtst staan bij die oorspronkelijke kippen.) Nu kan het in de Himalaya ook behoorlijk koud zijn, en ik ga me al bijna afvragen of Madam niet in een soort ‘onderkoelde lethargie’ verzonken is om minder energie te verbruiken.
Wat zoeken op het internet leert mij niets in die zin, hooguit vind ik vermeld dat kippen er niet van houden door de sneeuw te lopen. (Wat Colette en Jozefine, de jonge kippedames, daadkrachtig tegenspreken.)
Net als bij Bart is het ochtendlijke buitenritueel hier deze dagen uitgebreid: dagelijks vers en vloeibaar water, en voor de ‘vrije vogels’ een paar nieuwe vetbollen en een paar handenvol strooivoer.
Bart vreest intussen voor het ‘gedooide’ resultaat van zijn bevroren voederbieten, wij doen hier erg ons best om in hoog tempo de (gelukkig niet meer talrijke) uien te verwerken voor de dooi daar is. Zoonlief had van de uien mooie vlechten gemaakt, die echter – ‘omdat het zo mooi stond’ – aan de balk onder het afdak bleven hangen… en toen er dan die stevige vorst aankwam, hadden we dà t even niet meer in de gaten.
En nog steeds vind je hier in de buurt kerstkaarten alom… Sparren met hun takken zwaar doorbuigend onder de sneeuw, hier en daar een straat die nog sneeuwwit is.
Toen ik dinsdagmorgen met zoonlief naar school fietste (gewoonlijk fietst hij alleen, maar het vroor nog ver onder 10°, en het is toch ruim 2 km – ik vond niet dat ik hem door die kou kon laten fietsen terwijl ik lekker warm binnen bleef. Bovendien moet hij door een paar ‘ongeruimde straten’ en ik wist niet hoe glad die er bij zouden liggen), toen zei hij nog tegen me: ‘Mama, nu kan ik later nog aan mijn kinderen vertellen, hoe ik ooit in een hele strenge winter door de sneeuw naar school fietste’. Ja jongen, geniet ervan… misschien kunnen je kinderen dat inderdaad niet meer beleven.
Winter!
Voor mij mag het blijven vriezen tot eind februari, en die sneeuw mag al helemaal blijven liggen. Maar ik zie wel dat ‘de beestjes’ afzien. Ik zorg er trouw voor dat ik ’s morgens, voor ik in het donker naar mijn werk vertrek, voer strooi voor de vogels, al vrees ik dat wat water klaarzetten weinig nut heeft: voor het licht wordt, is zo’n kommetje al lang weer bevroren.
Ook ons eigen gevogelte heeft het deze dagen hard te halen, en ik vrees dat ‘Madam’ – onze oudste kip, die al een jaar of vier eierloos door het leven gaat – één van de volgende dagen aan honger, dorst en onderkoeling ten onder gaat. Ze zit nu al drie dagen lang vijf meter hoog in de kersenboom waar ze altijd in slaapt, zonder zelfs maar wat voer te komen pikken.
E̩n keer ben ik er in geslaagd haar uit de boom te jagen Рik hoopte haar te pakken te krijgen en haar dan een paar dagen een wat meer beschutte plek te geven. Maar het is altijd onze schuwste kip geweest, die zich nog nooit heeft laten vangen, en nu dus ook niet. Tien minuten nadat ik de ren uit was zat ze weer op haar gebruikelijke tak, en ik heb haar er niet meer af zien komen sindsdien.
(Jawel, onze kippen hebben een afgesloten nachthok… en onze jongste twee dames slapen ook lekker binnen. Maar Meneer en Madam hebben de afgelopen jaren geen nacht binnen doorgebracht, en zijn daar ook nu dus niet van te overtuigen.)
Enerzijds heb ik het idee dat ik iets voor ‘Madam’ zou moeten doen, anderzijds… het beestje is oud, en ze lijkt er nu zelf voor te kiezen daarboven ‘in haar bed’ zachtjes in te slapen (ik heb altijd gehoord dat sterven door bevriezing eigenlijk een hele zachte dood is… ik hoop dat dat klopt…)
Het jaar uitzwaaien
Dag allemaal…
Dit is mijn laatste berichtje voor dit jaar, ik zie jullie graag terug aan de overkant van de jaarwisseling!
Een mooie nacht toegewenst.
Kerstmis – het gezang van de vogels
Zefiro Torna: El Cant dels Ocells
Als Kerstcadeautje voor jullie dit traditionele Catalaanse lied ‘El cant dels ocells’ (het lied van de vogels), dat werd gezongen op kerstavond, en dat vertelt hoe alle vogels bij de geboorte van het kind Jezus tevoorschijn komen en voor de baby zingen.
De Catalaanse cellist Pau Casals maakte van dit lied de hymne van alle Catalanen die, zoals hijzelf, tijdens het Franco-regime in ballingschap leefden.
Hij liet het aan het eind van elk van zijn concerten spelen, en gaf zijn huis in Prades de naam ‘El Cant dels Ocells’, en in Molitg-les-bain, een buitenplaatsje niet ver van Prades waar hij vaak verbleef, liet hij een klokkenspel bouwen dat elk uur de melodie speelt.
Het lied stond voor hem symbool voor de ‘Sehnsucht’, het verdriet om de verlies van wat was, maar ook voor de blijvende hoop op vrede – en precies dat laatste is voor mij ook de reden om het vandaag aan jullie te laten horen.
In deze versie door Zefiro Torna wordt de traditionele Catalaanse melodie gecombineerd met ‘Les Ramages’, een werk voor barokgitaar van de Franse componist Françis Campion.
Oh ja, wie ook de blog van Annemie leest, vermoedt wellicht dat ik hiermee, net als Annemie, wil aantonen dat er nog andere Kerstmuziek bestaat dan White Christmas en andere Jingle Bells…
Een vredevol Kerstfeest aan iedereen…
Dankzij Roger van VAB…
… lezen jullie hier in elk geval een kort stukje.
Gisteravond gaf ik een lezing in Eindhoven, en toen ik na afloop mijn auto wilde starten om huiswaarts te tuffen… niks hoor, nihil, nadal, nul, geen sjoege…
Gelukkig heb ik ook het jaar rond ‘dekking’ in het buitenland met mijn bijstandverzekering, en zo kwam er na een uurtje in de kou ijsberen (ja, dan is het dus echt ijsberen) dan toch een reddende engel opdagen die mijn motor draaiende en mij op weg naar huis wist te krijgen.
Helaas, toen ik bij aankomst thuis (na ruim een uur rijden) de auto stilzette om de garage open te doen, viel hij meteen hélemaal stil… opnieuw geen beweging in te krijgen. Dat wordt dus morgen een snipperdag om te besteden aan ‘shoppen’: een mooi nieuw accu’tje. (Als ik er een ferme strik omheen leg, volstaat dat dan als sinterklaas en kerstcadeau voor een 7-jarige auto?)
Heel laat thuis dus gisteravond/heel vroeg deze morgen… Geen mooi gedocumenteerd stukje dus vandaag :-p
Even helemaal off-topic
Ja, de voorbije weken heb ik weliswaar heel veel achter de computer gezeten, maar het bloggen is er wel een beetje bij in geschoten.
In het verleden heb ik al wel vaker met Linux gewerkt, maar nadat we in januari een nieuwe computer – met Windows Vista voorgeïnstalleerd – hadden gekocht, was ik daar intussen alweer driekwart jaar mee aan het klooien.
Lees verder “Even helemaal off-topic”