De smaak van Zwartmoeskervel
Verwacht geen anijs-achtige kervelsmaak als je zwartmoeskervel op je bord krijgt. De smaak zweemt wat naar die van zevenblad en pastinaak, met misschien een vleugje selder. Andere mensen noemen de smaak weer een kruising tussen peterselie en engelwortel.
Zelf zou ik de smaak als ‘aards, grondig’ beschrijven. Het mist de frisheid van selder, en heeft daarentegen een licht-bittere toets. Maar je zal dus zelf moeten gaan uitproberen hoe deze groente jou bevalt.
Gebruik van Zwartmoeskervel
Je kan het blad van zwartmoeskervel gebruiken als toevoeging in allerhande soepen en stoofpotjes, maar eigenlijk is elk deel van de plant eetbaar. (Net als van die andere schermbloemige die ik hier op mijn blogje eens beschreef: de Roomse Kervel).
Zelf heb ik nog niets anders dan het blad gebruikt: Mijn planten hebben nog nooit gebloeid, dus geen bloeistengels of bloemen, en de wortel opgraven zou ik jammer vinden…
De jonge bloeistelen worden kort gekookt en geserveerd zoals asperges, maar op de website van The Eden Project wordt verteld dat je ze ook zoals Engelwortel kan confijten.
Van de bloeischermen maak je (voor, tijdens of kort na de bloei), zoals bij vlierbloesem, beignets.
De onrijpe zaden voeg je – zoals Arthur Lee Jacobson het doet – toe aan stoofpotjes en wokschotels. Diezelfde Arthur kauwt als tussendoortje graag op de grote zwarte zaden van de zwartmoeskervel, die een beetje als Lavas smaken. (Zogauw mijn planten een keer besluiten te gaan bloeien kan ik controleren of dat klopt!)
In Engeland komt de plant nog voor in het wild, en een beetje zoeken op het internet levert je toch wel een handvol recepten op, vooral op sites over kokenn met wilde groenten. Smyrnium olusatrum heet daar ‘Alexanders’.
Om de smaak van zwartmoeskervel tamelijk ‘puur’ te ervaren is deze soep een goed startpunt. Ik vond het recept op Celtnet Recipes, maar de pagina met het recept van deze ‘Alexanders Green Soup’ lijkt op dit ogenblik ontoegankelijk, dus ik geef (een aangepaste versie van) het recept hieronder in het Nederlands weer…
Zwartmoeskervelsoep
Ingrediënten
- enkele bloemig kokende aardappelen geschild en in dobbelsteentjes
- 3 uien gehakt
- olie
- 1200 ml vegetarische bouillon
- 125 ml room
- 6 flinke handenvol zwartmoeskervel grondig gewassen en uitgelekt
- zout/peper
Instructies
- Doe de aardappelen in een vergiet en spoel ze grondig af, schudt ze droog.
- Haal het blad van de zwartmoeskervel van de stengels. Hak het blad grof, en snijd de stengels klein.
- Laat de boter smelten/verhit de olie, voeg de uien toe en fruit ze glazig (ze moeten niet kleuren).
- Voeg de aardappelstukjes bij de uien, kruid met wat peper en zout en laat ze een paar minuten op een laag vuur bakken.
- Voeg de bouillon toe, breng aan de kook en laat sudderen tot de aardappelen gaar zijn.
- Voeg eerst de stengels van de zwartmoeskervel toe en een paar minuten later het blad.
- Laat het blad slinken, en voeg dan de room toe. Haal vervolgens de pan van het vuur.
- Mix de soep, en kruid zo nodig nog wat bij.
Notities
Een paar dagen geleden vond je hier overigens ook een recept van een winterstoofpotje met pompoen en snijbiet, waarin je de snijbiet gerust (deels) door zwartmoeskervel kan vervangen.
Ik heb ook zwartmoeskervel staan met de bedoeling te gebruiken in de keuken, maar dat is er tot nu toe nog niet van gekomen, ook al omdat er meestal wel ergens in de tuin selder, pastinaak blad of lavas te vinden is. Leuk om dit recept te delen, ik zal het zeker eens uitproberen.
Ik heb vandaag van enkele zwartmoeskervel-wortels een soepje gemaakt. Er stonden enkele planten te woekeren in de vrij kleine moestuin van een vriendin, dus die moesten er zowiezo uit.
Ik heb de 3 wortels gemengd met het loof van de zwartmoeskervel, een prei, een aardappel, een sjalot, enkele spruiten, de gepelde stronk van een broccoli (waar we de roosjes net hadden van gegeten) en een doosje erwten, die ik had ingevroren.
Goed laten sudderen, groentebouillon erbij, peper, salie en tijm… Mixen… Heerlijk!!
Ik ben erg verheugd over de smaak van de gekookte zwartmoeskervel-wortel. Rauw was hij niet te eten (zooo bitter, zooo sterk) maar gekookt is hij des te lekkerder. Ik heb natuurlijk enkele stukjes uit de soep gevist om de smaak te ervaren, en die is met weinig te vergelijken… Meer als peterseliewortel en ook wel wat als knolselder, maar toch veel intenser; niet zoet, wel aards, maar het bittere was er uit. Ook in de gemixte soep doet de aparte smaak van deze wortel het nu prima. Misschien ook omdat hij harmonisch samengaat met de eerder zoete erwten?
Conclusie: als je uit bent op een nieuwe, best wel bijzondere smaak op je bord, moet je zeker en vast toch eens aan het graven gaan! 😉
Bij ons (maar wij zitten met goeie stevige aarde) groeit de zwartmoeskervel weelderig, is het een plant die we in het oog moeten houden, of hij zit na twee jaar bij de buren… Dus een wortel kan hij wel missen…
Bedankt voor de aanvulling!
Ik zal er eens over nadenken of ik één van mijn planten wil opgraven 😉
Of misschien moet ik er in het najaar gewoon nog wat zaaien, zodat ik een voorraadje wortels heb!