Vorig jaar in januari startte ik ermee… Op de eerste dag van elke maand zou ik een foto maken van mijn tuin, telkens vanuit het zelfde standpunt, om op die manier een beeld te krijgen van hoe die tuin door het jaar heen evolueerde.
Helaas verwaterde het hele voornemen in de loop van de zomer, en dus is alleen de eerste helft van 2012 gedocumenteerd.
Maar ik wil proberen de draad weer op te pakken…
Lees hier verder…
Het was echt mijn bedoeling om mijn bijen-serie af te ronden met mijn bij-denkingen van gisteren… Maar toen wist ik nog niet dat ik vandaag zou ontdekken waar er in mijn tuin een bijenhotel staat…
Eigenlijk moet ik de Fruitberg dankbaar zijn, want van hem kwam eigenlijk een belangrijk hint…
‘Leembakjes‘… een verticale aardewand dus…
En inderdaad wist ik intussen al, dat een aantal wilde bijen die hun nest in de aarde maken daarvoor een steile aarden wand uitzoeken. En laten we nu vorig jaar een zwemvijver gegraven hebben… En laat de aarde die daar uitkwam in de tuin gebleven zijn… enlaat die wal een vrij steile, zuid-gerichte helling hebben die nog niet volledig begroeid is.
Ik besloot daar dus even een kijkje te gaan nemen…
En na ‘even’ besloot ik ook om maar even mijn fototoestel te gaan halen, want al snel werd duidelijk dat het daar niet een eenzaam bijenhutje op de hei was, maar minstens een flinke woonwijk, met zelfs de nodige kraakpanden…
Eerst zag ik deze bij een gangetje invliegen:
Bijna tegen de verwachtingen in heeft het Europees Parlement een verbod op het gebruik van neo-nicotinoïden goedgekeurd. Of toch voor enkele neo-nicotinoïden. En in elk geval binnen een paar maanden. En in elk geval voor de duur van twee jaar.
En natuurlijk ben ik daar blij om…
En natuurlijk vond ik alle acties die er de voorbije tijd waren prachtig…
En tegelijkertijd voel ik iets van ergernis als ik dan lees over de noodzaak om actie te voeren voor de ‘bijen die een onmisbare schakel zijn in de voedselproductie.’
Met een bijenhotel kan je zorgen dat de bijen die in je tuin verzeild raken er ook gaan blijven… maar om ze in je tuin te krijgen is er toch nog iets anders nodig!
Stel je even voor dat je vakantie wil gaan en er wordt je in een prachtig ‘aparthotel’ verblijf aangeboden, maar voor je maaltijden moet je wel zelf zorgen?
Ik zou er in dat geval zeker van willen zijn dat in de omgeving van het hotel minimaal een goed-voorziene kruidenier te vinden is, en bij voorkeur ook nog een paar gezellige (en lekkere!) restaurantjes.
Wel, voor bijen geldt net hetzelfde… Als in de buurt van een bijenhotel geen geschikte drachtplanten te vinden zijn, is het bijenhotel gedoemd tot leegstand!
Ik zal nooit de beelden vergeten van onze eerste lentewandeling in de bossen te Elsloo…
Die heerlijke voorjaarsbloei… Een valleitje met een tapijt van miljoenen helderwitte bosanemonen.
Hier en daar een vleug van lookgeur waar het daslook groeide.
En viooltjes, sleutelbloemen, vingerhelmbloem…
Maar vooral dat tapijt van bosanemonen, dat blijft me nog het meest bij.
Vos, loze vos, heel je pels is ros.
Al kijk je nog zo lief, je blijft een kippendief!*
Jaren geleden hebben we inderdaad een keer een vos op bezoek gehad die er met een paar van onze kippen aan de haal ging. Maar het vosje dat ik de laatste dagen in de tuin – en in de kippenren – aantrof was een stuk zachtaardiger. Geen vleeseter bovendien, maar 100 % vegetariër.
Maar met die vierpotige vos heeft deze wilde bij wel zijn rosse pels gemeen!
Lees meer over het Vosje
Een paar weken na de Eigenwijze Tuinier en Tom Linster heb ook ik eens gezocht tussen de foto’s die ik de vorige jaren in april maakte…
En bij deze wil ik laten zien dat die lange winter zo ook zijn voordelen heeft:
Dit waren mijn dichtersnarcissen in April 2012:
Vorige week schreef ik hier nog over wilde bijen (en een derde artikeltje is in de maak – beloofd is beloofd!), en vandaag vind ik toevallig onderstaande uitnodiging in mijn mailbox. Voor mensen in het Hageland zeker een aanrader. (Let op, het is morgenavond al, en vooraf inschrijven is nodig!)
Meer info (en enkele andere data) vind je ook nog via deze link.
De info-avond gaat drie keer door (en dus niet alleen op de datum op de uitnodiging):
Deelname is gratis, maar inschrijven verplicht via Nobby Thys, biodiversiteitsmedewerker Regionaal Landschap Noord-Hageland.
Omdat we zaterdag iets te vieren hadden, heb ik die dag mijn mailbox niet één keer geopend. En gisterochtend vond ik dan ook, een tikkeltje laat, een mailtje van Madame Boerenerf: “Of ik nog steeds interesse had in hun haan? En dat ze hem dan morgen (vandaag dus) of maandag eventueel wel wilden brengen…!”
Ja, interesse in die haan zeker wel, maar om die mensen daar helemaal vanuit de omgeving van Tienen naar hier te laten afzakken… Op maandag had ik ook wel tijd om hem te komen halen… Maar intussen was het al een dag later dan voorzien, en de Boerenerfse agenda voor maandag was alweer gevuld. Dus spraken we na wat mailtjes over en weer toch af dat ze het beestje naar hier zouden brengen.
De mooie Tiense vechtkriel leek zich bij zijn nieuwe harem (twee dikke legbastaarden en een klein chabot-krieltje) wel op zijn gemak te voelen, maar we vroegen ons met z’n allen af, waar hij de nacht zou doorbrengen? Een haan die gewend was in de bomen te slapen, zou hoogstwaarschijnlijk niet voor het hok kiezen… Maar als hij net zoals ons vorige haantje in een boom sliep, zou hij er dan in slagen de ren terug te vinden? (Ons Chaboot-haantje stond elke ochtend buiten het poortje van de ren te wachten om terug binnen gelaten te worden. Toen we met vakantie waren, en de vrienden die ‘dierendienst’ hadden één ochtend niet present waren is hij betere oorden gaan opzoeken…)
Koekoeksbijen, zo noemt men een aantal geslachten van wilde bijen die zich inderdaad als een koekoek gedragen: wanneer een andere bijensoort de nestkamer heeft klaargemaakt en volgestopt met stuifmeel, breekt de koekoek in en deponeert er haar eigen eitjes zodat de larven wanneer die uitkomen zich kunnen volvreten aan het opgeslagen stuifmeel. (De eventeel reeds aanwezige eitjes worden niet opgegeten: in tegenstelling tot wespen zijn bijen vegetariërs… Maar doordat de koekoeksbijen een snellere ontwikkeling doormaken, blijft er onvoldoende voeding over voor de larven van de gastheersoort.)
Gisteren nam ik twee geslachten van wilde bijen onder de loep. Ik vertelde over zandbijen en groefbijen. Beide soorten graven in het zweet huns aanschijns en volledig eigenpotig een nestkamer in de aarde. En waar zandbijen en groefbijen in de aarde nestelen, verschijnen na een tijd vaak ook koekoeksbijen…
De Wespbijen zijn een geslacht van koekoeksbijen die het op zandbijen gemunt hebben.
Meer over Wespbijen en Bloedbijen