Ja, zoet is Stevia inderdaad, en de zoetkracht van de plant overstijgt die van suiker met een factor 300.
Maar zoals Joost al terecht aangaf in zijn commentaar op mijn artikel over de situatie betreffende Stevia in Europa, zoetkracht zegt niet alles over de smaak van de plant.
Lees verder “Op zoek naar de feiten over Stevia rebaudiana IV – Gebruik en gezondheidsaspecten”
In Paraguay wordt Stevia al sinds onheuglijke tijden gebruikt als zoetstof. Vooral aan de bittere Maté (Ilex paraguariensis) werden de blaadjes toegevoegd.
Naast het gebruik als zoetmiddel, werden nog andere effecten aan het kruid toegeschreven. Het zou de alertheid verhogen en vermoeidheid verdrijven (al vraag ik me af of dit niet eerder een gevolg is van de frequente combinatie met de caffeïne bevattende maté.) Er wordt gezegd dat het de spijsvertering stimuleert, de bloedsuikerspiegel reguleert, lever, milt en pancreas ondersteunt. Het helpt om een gevoel van lichamelijk welbevinden te ervaren, en werd tenslotte uitwendig toegepast bij kneuzingen.
Zoals ik in mijn inleiding tot deze reeks al aangaf, was ik echt niet van plan om enkel mee te gaan in juichende berichten over Stevia, maar wilde ik weten of er wel degelijk enig betrouwbaar onderzoek was geweest naar de veiligheid van de plant.
Lees verder “Op zoek naar de feiten over Stevia rebaudiana III – Traditioneel gebruik en Veiligheid”
Tot in 2000 was Stevia normaal verkrijgbaar in Europa. In 1998 echter heeft Professor Jan Geuns die het laboratorium voor Functionele Biologie aan de K.U. Leuven leidt, bij het Belgische Federale Voedselagentschap een aanvraag in om Stevia als voedselsupplement te laten erkennen. Het heeft vervolgens behoorlijk lang geduurd vooraleer de Hoge Gezondheidsraad, het adviesorgaan voor het FAVV, een definitieve uitspraak heeft gedaan, en deze was, zoals wellicht bekend is, negatief:
In een interview met David Hendrickx, journalist van o.a. De Tijd, De Morgen en Humo zegt professor Geuns hierover:
Ik heb sterke aanwijzingen van belangenvermenging, omdat sommigen ook banden blijken te hebben met voedingsbedrijven. Men heeft al het mogelijke gedaan om het dossier op de lange baan te schuiven: bijkomende vragen over details, ongefundeerde geruchten als zou stevia impotentie veroorzaken, twijfels over de degelijkheid van studies van onafhankelijke wetenschappelijke instellingen. Het hield niet op.
Lees verder “Op zoek naar de feiten over Stevia rebaudiana II – Europa”
Een tijdje geleden suggereerde een vriend me, om ook eens een blogje over het Stevia rebaudiana, het Honingkruid te plegen. Ik was meteen enthousiast, want over dat plantje is een heleboel te vertellen. Maar al heel snel realiseerde ik me, dat ik in één stukje over Stevia nauwelijks mijn ei zou kwijtkunnen. Je voelt me aankomen: het wordt weer een reeksje…
De titel van dit stukje geeft al aan, dat er wat tegenstrijdige opvattingen bestaan over Stevia. Enerzijds heeft de Europese Commissie in 2000 een aanvraag om Stevia als een nieuw voedingsmiddel in de handel te brengen geweigerd, anderzijds is het plantje in Zuid-Amerika al eeuwenlang in gebruik Рwordt Stevia in die landen zelfs door Coca-cola gebruikt als zoetmiddel (al hoeft dat niet perse een positieve referentie te zijn) Рen is het in Japan ̩̩n van de belangrijkste zoetmiddelen op de markt.
Nu ben ik zelf niet de meest goedgelovige persoon, en ondanks mijn liefde voor plantjes en kruiden wilde ik hier wel meer over weten vóór ik voetstoots aannam dan Stevia écht zo goed was. Aspartaam werd immers ook jarenlang zelfs door kinderartsen aanbevolen voor gebruik in kindervoeding, tot het een aantal jaren geleden in het nieuws kwam omwille van kankerverwekkende eigenschappen.
Vooraleer mee te lopen met de vele juichberichten over Stevia, wilde ik toch echt wel wat meer weten. ‘Natuurlijk’ hoeft immers niet perse te betekenen: onschadelijk.
Lees verder “Op zoek naar de feiten over Stevia rebaudiana I – Honingkruid, een inleiding”