Het lastige van vroege bloeiers is, dat je er als blogger snel over uitverteld raakt. Ze bloeien op een ogenblik dat de tuin nog zo kaal is, dat er verder weinig te vertellen valt, en dus kom je telkens weer bij hetzelfde bloempje terecht.
Maar een tijdje geleden wees Stephen Buchan in een reeks foto’s van het sneeuwklokje op een bijzondere ontdekking die nog maar enkele jaren geleden gedaan werd.
Het sneeuwklokje heeft twee soorten verschillende kroonblaadjes: de drie grote witte blaadjes die het klokje vormen, en nog drie kleinere petalen die samen een klein kelkje binnenin vormen. Op die binnenste petalen zitten groene vlekjes. Tot voor kort werden die vlekjes als niet meer dan honingmerkjes beschouwd, als vlekjes dus, die bestuivende insecten de weg naar de meeldraden (en de stamper) wijzen.
Maar onderzoek uit 2006 heeft aangetoond, dat die groene vlekjes nog een bijkomende functie hebben:
Het lijkt er immers wel zeer sterk op, dat in die groene vlekjes voldoende fotosynthese plaatsvindt om de bloem en het zich ontwikkelende zaad van wat extra energie te voorzien.
Een sneeuwklokje heeft dus als het ware kleine zonne-paneeltjes op het bloempje, waardoor dat van elk zonnestraaltje maximaal kan profiteren. En vermits het wel eens gebeurt, dat de bloem het enige deel van de plant is dat boven de sneeuw uitsteekt, is dat nog niet eens zo slecht bedacht van die plant!
