AnneTannes Tuin

Toen ik een keer op de kwekerij Ecoflora was – een kwekerij van kruiden en inheemse wilde planten – vertelde de eigenaar me het volgende verhaal:
Op een dag kwam er een man van een jaar of 60-70 voorbij de kwekerij gefietst. Hij stopte, en kuierde op zijn gemak een tijdje rond, en sprak toen de eigenaar aan: “Als ik het goe snap… Gij zet onkruid in pottekes en dan verkoopte-gij dat?”
Ja… bij Ecoflora verkopen ze dat… En meer nog, er zijn mensen die dat kopen ook!
En ik ben dus één van die gekke mensen…

Tja, ik heb nu eenmaal die tic. Ik ben enorm geboeid door inheemse wilde planten, ze hoeven niet eens ooit een medicinale toepassing hebben gehad. En omdat de natuurlijke biotopen van veel planten steeds schaarser worden, vinden ze in onze tuin een wijkplaats, en worden ze zelfs bewonderd.
Want eerlijk is eerlijk, in je eigen tuin neem je veel meer de tijd om plantjes op hun gemak te bekijken. Neem nu bijvoorbeeld de nachtsilene hierboven. Overdag een bloemetje waar je zonder moeite aan voorbijloopt. De groene kelk van de bloem is zowat 1,5 cm lang, de lange stamper komt een kleine centimeter uit het bloempje gepiept en de bloemblaadjes? Ach, die zijn overdag helemaal opgerold…

Maar als je dan de moeite neemt om van dichtbij te kijken, dan is het bloempje zelfs in opgerolde toestand van een bijna etherische schoonheid.

Tegen de avond ontrollen de bloemblaadjes zich, en hangen als een groep elfjes zachtjes te trillen in de avondbries, terwijl ze een zachte geur verspreiden.
Natuurlijk moet niet je hele tuin uit dit soort ‘onooglijke’ juweeltjes bestaan… Je tuin moet niet alleen van heel dichtbij boeien, maar ook vanuit de verte aantrekkelijk zijn. Maar naast forse kleurvlekken van goed gekozen cultivars, voegt de onopvallende charme van wilde bloemen ook wat extra’s aan je tuin toe.

===

Een ander ‘juweeltje’ is eerder van het ‘ruwe bolster / blanke pit’-soort.
Ik denk dat iedereen hartgespan al wel een keer gezien heeft, of er minstens onachtzaam aan voorbijgelopen is.
In het Fries zou ze ‘Bermnessel’ heten, en inderdaad komt ze vaak in bermen en ruigten voor.

Ze is groot en fors, met opvallend handvormig gedeeld blad. (Een bezoeker in mijn tuin, die niet echt veel van planten kende, heeft zich bij dit kruid een keer staan afvragen of ik soms cannabis in mijn voortuin kweekte.)

Het is een plant die je in een border een plaatsje geeft niet te ver naar voor, als een donkergroene achtergrond voor een lichtgekleurde bloem… en die door zijn opgaande lijn en door zijn bladvorm een extra accent geeft. De plant, een lipbloemige, bloeit met kleine, roosgekleurde bloemetjes, die op het eerste gezicht weinig bijzonder zijn…

Maar opnieuw wacht je een verrassing als je de bloem van dichtbij gaat bekijken.
Het is niet het vuilroze, onooglijke bloemetje dat je dacht te vinden (eerlijk gezegd, toen ik de plant in mijn tuin zette, had ik zelfs nauwelijks iets van kleurige bloemen verwacht… het uiterlijk en de normale groeiplaats van de plant deden mij een onopvallende grijsgroene bloeiwijze, genre netel of melde, verwachten)…

In plaats van het roze bloempje dat je verwachte, gaapt je een donkerrode muil aan, waarvan de agressiviteit echter helemaal verzacht wordt door het zachte grijze bontjasje aan de buitenkant van de bloem.

===

Nee, veel inheemse wilde planten zijn geen mediasterren in een gala-outfit, maar blijken op hun eigen bescheiden wijze vaak verrassend stijlvol…
En precies in die bescheidenheid ligt voor mij een deel van hun bijzondere aantrekkingskracht…

Tot kletsens…