AnneTannes Tuin

Natuurlijk had ik vanmorgen al wel gezien dat het zonnig was (al was het nog bitter koud toen ik de kippen ging voeren…)…
Maar het was pas rond een uur of tien, elf, dat ik toevallig vanachter mijn computer een blik naar buiten wierp, en de bloemen onder de beuken met toonden dat ons nu echt nog een keer een lentedag gegund werd…
Niet alleen het Speenkruid dat al af en toe zijn knopjes had geopend, maar ook de Sneeuwroem die al meer dan een week aarzelde: “Zou ik, of zou ik niet”, had nu besloten toch maar eens te gaan bloeien. (Sneeuwroem weet mij andere jaren altijd weer te verrassen: wekenlang speur ik de grond af naar de eerste sprietjes en dan plots laten zich de groene bladpuntjes zien en minder dan een week later staan de blauwe sterretjes open. Dit jaar zaten er twee weken tussen het eerste spoortje blauw en de geopende bloemen…).
Ook onder beuken – maar vandaag niet op de foto – komen de bloemen van de Vingerhelmbloem open.

In zijn geheel ziet de tuin er nog kaal uit…
Het grauwgele gras laat overduidelijk zien dat het NIET blij is met de sneeuw die er zo vaak gelegen heeft, en de hagen, die zich anders begin april al groen gesluierd hebben, staan er nog kaal en dor bij. Mijn allereerste blogpostje, op 12 februari 2007, toonde een fotootje van de eerste meidoornblaadjes die toen te zien waren. Op dit ogenblik staan nog heel wat meidoorns er kaler bij.

Maar onder de hazelaars komen de eerste Wilde narcissen (Narcissus pseudonarcissus) open. (Ik weet niet of ik dit jaar dichtersnarcissen zal hebben, na de massale slakkenvraat van vorig jaar.)

In de bloemenweide bloeien de Stengelloze sleutelbloemen nog dapper door, en de Gulden sleutelbloem maakt langzaam aanstalten.
De dit jaar niet-zo-Vroegeling (Erophila verna) bloeit in de voegen tussen de kasseien van de oprit. Ook Vogelmuur en Kleine veldkers zorgen – als je met je neus op de grond zit – voor talloze witte sterretjes.

De Paarse dovenetel was de afgelopen jaren veel minder duidelijk aanwezig dan toen onze tuin nog ‘jonger’ was. Het is een eenjarig plantje dat vooral zijn kansen grijpt waar de bodem wat verstoord is. Maar omdat er vorig jaar toch hier en daar wat meer gegraven is, is het donkerpaars van de dovenetel-blaadjes ook weer her en der te vinden, en de helderpaarse bloempjes doen de planten nog wat beter opvallen.

In een beschut hoekje bloeit de Kleine maagdenpalm, en midden in de boomgaard opent een dapper botanisch tulpje (Tulipa turkestanica zijn eerste knoppen.

De boswilgen hebben mooie katjes, maar de sleedoorn bloeit nog steeds niet. (De meeste sleedoorns in de tuin zijn van inheems plantgoed, en die bloeien meestal zo’n week of twee later dan de meeste struiken die je langs de snelwegen ziet, en die vaak van Oost-Europese origine zijn.) Ook de Mirabel-pruim en de kerspruim, die vorig jaar op 1 april al uitgebloeid waren bloeien nog niet.

Hoewel in onze tuin alleen maar vroegbloeiende krokussen staan, zijn er nog altijd een aantal die niet uitgebloeid zijn.

Het mooiste stukje van de tuin is vandaag misschien wel de bosrand… waar tientallen bosanemoontjes staan te pronken!