Categorie: Uncategorized

Bosanemoontjes!

Anemone nemorosaToen Bart een paar dagen geleden in een commentaar op mijn stukje over de beuken in onze tuin, schreef dat bosanemoontjes het eigenlijk alleen maar goed doen op oude bosgrond, realiseerde ik me met spijt dat hij gelijk had, en dat bosanemoontjes dus wellicht niet bestemd zijn voor onze tuin.
En toen vervolgens Yo vertelde over de bosanemoontjes in haar tuin, zag ik zo ongeveer groen van jaloezie.

Je kan je je dus wel voorstellen hoe ik me voelde toen ik vanmorgen plots niet op één, maar op twee plaatsen de jonge blaadjes van een bosanemoontje ontdekte… Ik ben benieuwd of die dit jaar nog gaan bloeien, maar ik ben al heel erg blij dat ze er überhaupt zijn!

Ook een stokje

Er waart weer een stokje door blogland.

Menck kreeg het een week geleden in handen. Vervolgens bezorgde het Chelone elastieken benen.

En hoewel ik er van overtuigd ben dat geen van beiden er slechte bedoelingen mee had, moet dat stokje vervolgens door één van beiden toch weer in het wilde weg zijn rondgeslingerd.
En jawel hoor: gisteravond voelde ik het tegen mijn achterhoofd aankletsen.

Ik hou me op dit ogenblik dus bezig met verplaatsingen van bed naar zetel en weer terug naar mijn bed, met tussentijdse uitstapjes naar de koelkast voor een glas sinaasappelsap of naar het fornuis voor een beker thee. 38.8° C voelt niet bijster gezond.
Mijn stukjes van deze week zijn ‘voorgeprogrammeerd’, en van weinig persoonlijke noten voorzien, en wanneer ik weer de energie heb op zelf op jullie reacties te reageren… ach, dat merken jullie dan wel weer.

Stellaria media – Vogelmuur

Ja, ook de vogelmuur liet vandaag overal in de tuin zijn (kleine) bloemetjes zien.
Vogelmuur is een plantje waarvan het zaad al kan ontkiemen bij een temperatuur die rond het vriespunt ligt, en dat verklaart waarom het er in slaagt om op heel wat kale plekken in de tuin in de loop van de winter sappige kussens te vormen.

Vogelmuur is een plantje dat bij jeuk of een geirriteerde huid goed van pas komt: gewoon het verse plantje op de huid fijnwrijven geeft al veel verlichting. Maar het is ook een plantje dat heel rijk is aan mineralen.
Zelf gebruik ik het wel eens in een voorjaarsstampot: gewoon een paar handenvol van het verse kruid door de gekookte aardappels mengen. Maar ik knip het vooraf wel wat klein, anders krijg je een behoorlijk draderig effect.

Hoe gek het ook lijkt, vogelmuur is een lid van de Anjerfamilie. Vandaag heb ik trouwens een pagina over die familie aan de flora toegevoegd. Er ontbreken nog heel wat foto’s: het is een grote familie… en ‘anjers’ (het geslacht Dianthus) heb ik niet in de tuin. Maar wel een heleboel moois dat je niet zo snel met de anjers uit de bloemenwinkel in verband zou brengen!

Een veel te zachte januari-maand

meidoornblad - Crataegus monogyna.  Foto: AnneTanne - Creative Commons LicenseToen ik een klein jaar geleden met mijn blogje startte, was dit de eerste foto die ik liet zien: een twijgje van een meidoorn, ergens vlakbij het kippenhok achter in de tuin, die elk jaar opnieuw als allereerste in blad komt (van de paar honderd soortgenoten die samen de haag rondom de tuin vormen). Ook toen, een dag of twee voor mijn eerste blogpost, had hij al zijn eerste blaadjes.

In de afgelopen decembermaand konden we nog hopen/vrezen dat het een strenge winter en een laat voorjaar zou worden, maar daar lijkt het na een uiterst zachte januarimaand al lang niet meer op.
Zondag heb ik een twijgje gefotografeerd van diezelfde vroege meidoorn… Mooie prilgroene blaadjes die zich langzaam ontvouwen – ruim tweeënhalve week vroeger dan een jaar geleden. Ook andere planten zijn duidelijk vroeger: vorig jaar had ik voor het eerst een sneeuwklokje dat in januari bloeide, maar dit jaar bloeit het sneeuwklokje op àlle plekjes in de tuin in januari al. Ook mijn vroegste krokussen bloeiden altijd in februari, maar dit jaar heb ik nu zelfs al boerenkrokussen in bloei, terwijl die gewoonlijk pas eind februari gaan ontluiken.

meidoornblad - Crataegus monogyna.  Foto: AnneTanne - Creative Commons LicenseDit is diezelfde vroege meidoorn. Dat verschillende rozelaars al blaadjes krijgen, verbaast me niet, en van de boskamperfoelie ben ik ook gewend dat die wind en vrieskou trotseert. Zelfs de vlier is er gewoonlijk heel vroeg bij.
Maar dit jaar heb ik nu – eind januari – al een hazelaar in de tuin die al blaadjes krijgt. En dan te bedenken dat ik 14 jaar geleden in mijn bruidsboeket hazelaartwijgjes had, die net zo’n jonge blaadjes toonde als de struik die nu bloeit. OK, ik geef toe dat het toen even extreem koud was (we hebben een foto waarbij bruiloftsgasten mij een paraplu boven het hoofd houden om me tegen de sneeuwjacht te beschermen), maar tussen eind januari en begin april liggen toch ruim twee en een halve maand.

En zelfs met de berichten van extreem koud winterweer in China, zullen we er op een bepaald ogenblik niet meer om heen kunnen: het klimaat doet raar, en wie dat nog in twijfel trekt heeft echt wel oogkleppen op.

Tuinenquête

Ik herhaal hier even een bericht dat Anton achterliet in een commentaar:

In opdracht van MIRA voert de onderzoeksgroep Landschapsanalyse en landgebruik van de Katholieke Universiteit Leuven een internetenquête over de Vlaamse privétuin. Hebt u ook een privétuin, doe dan mee aan de enquête (met of zonder roze bril).

http://www.tuinenquete.be/

Bloggen met een roze bril

Roze Bril - blogweek (banner)

Toen Menck een paar dagen geleden zijn mede-bloggers opriep tot een ‘Roze Bril’-blogweek, was ik er als de kippen bij om te laten weten dat ik meedoe.
En vervolgens loop ik al dagenlang te dubben wat ik dan wel zou kunnen vertellen. Niet om de reden die Daniel gaf:

omdat ik dit niet in overeenstemming kan brengen met mijn geweten. Ik geloof in de magie van het moment en niet in positivisme-op-commando. Sans rancune naar alle optimisten toe.

Ik vrees dat ik immers wel zo’n optimist ben, en dat de kankerstukjes op dit blog toch op twee handen te tellen zijn. Maar ik wilde proberen deze blogweek toch net een tikkeltje anders in te vullen.
Maar waar moest ik het dan over gaan hebben?

Over mijn bezoekerscijfers, die na een uiterst slappe decembermaand, weer langzaamaan in stijgende lijn gaan, en zelfs al één keer de 250 pageviews per dag overschreden (ik zie de echte ‘kijk’cijferkanonnen zich hier al verslikken van het lachen!)?
Of zou ik me richten op de actualiteit? Ik speur dus het web al af, op zoek naar een stukje positief natuur- of milieunieuws, dat ik hier dan met het nodige tromgeroffel en klaroengeschal zou kunnen herhalen. Maar ik stoot niet onmiddelijk op een geschikt berichtje.

En dus nam ik even de kladjes onder de loep van de berichtjes die eigenlijk gepland waren, want de krijtlijnen voor vier van de vijf werkdagen had ik al uitgezet voor Mencks oproep.
– Een berichtje over hoe ik tegen de winter aankijk, en die – mijn optimistische en leven-doe-je-vandaag instelling in aanmerking genomen – voor veel mensen wel erg roze-brillerig zou kunnen overkomen.
– Een gedicht dat daar perfect bij aansluit
– Een kort stukje over een plantje dat – alles wat ik er van andere tuinders over hoor ten spijt – het in mijn tuin heel erg plezierig lijkt te vinden, en daarom jaar na jaar terug opduikt.
– En dan lag er nog een stukje klaar over een boeiend aspect van kleine beestjes die we gewoonlijk als alleen maar lastig beschouwen.
Tja… die roze bril was er dus blijkbaar toch al?

Blijft er dus nog één dag over. Eén dag waarvoor ik toch op zoek ga naar wat actueels dat ik een positieve draai kan geven…. Wordt vervolgd, zou ik zeggen!

Een tussendoortje: geuren

Johan, een goeie vriend van me begint vandaag zijn blogje met de volgende woorden:

Iedereen kent het volgende fenomeen:
Je wandelt ergens voorbij, en plots krijg je herinneringen aan goede of slechte ervaringen uit vroegere tijden. Wanneer je even nadenkt vanwaar deze herinnering komt, merk je dat op de plaats waar je voorbij kwam een geur hangt die deze herinneringen oproept.
De associatie tussen geur en vroege herinneringen staat in de geheugenpsychologie bekend als het ‘Proustfenomeen’. Dit wordt ook toegepast binnen reminiscentie, nl. geurreminiscentie.
En het is rond dit laatste dat ik jullie hulp nodig heb!
Ik ben momenteel bezig met een project rond geurreminiscentie voor de bejaarden- en gehandicaptenzorg…

De rest van het verhaal, en een stukje over het Proust-fenomeen (jaja, dat met de madeleinetjes) vind je op Patchouli’s Braindumps