Toen ik zag dat het blogpostje van Madame ZsaZsa met haar kruiden top zoveel nog steeds regelmatig bezoekers naar hier bracht, dacht ik even om haar voorbeeld even na te volgen, en mijn eigen kruiden-hitlijst te noteren.
Maar als het om gekweekte keukenkruiden gaat, kom je uiteindelijk toch steeds bij hetzelfde lijstje uit, en daarom wil ik het even anders aanpakken, en oplijsten welke kruiden hier eind winter, begin lente zo bij de favorieten horen…
In de kruidentuin: Kruidvenkel
In de winter is het een beetje schamel wat verse kruiden betreft… Af en toe een paar blaadjes salie (combineert heerlijk met pompoen en champignons), roosmarijn, een klein beetje tijm.
Daarom ben ik altijd heel erg blij als – vaak in februari, soms al vroeger – in de kruidentuin de eerste scheutjes van de kruidvenkel opduiken. In de zomer is venkel bij mij niet favoriet als kruid, maar de eerste topjes venkelgroen, aan het eind van de winter, die zijn overheerlijk.
In maart is hij zelfs al zo overvloedig dat er al behoorlijk driftig van gesneden kan worden. Dan hoef je je niet meer te beperken tot wat snippertjes over een omelet gestrooid, maar kan je het al meestoven om een (vis)sausje smaak te geven…
Een ‘on’kruidje: Kleine Veldkers
Maar het vroege voorjaar is ook de tijd van de eerste wilde kruiden.
Het eerste dat zich echt leent om te oogsten, is de kleine veldkers. Inderdaad, dat onkruidje dat je ook wel eens springzaad noemt. Kleine veldkers is een winterannuel dat nu volop aan zijn stormachtige ontwikkeling bezig is.
Ik pluk gewoonlijk de volledige plantjes, en haal er dan het worteltje af. Twee vliegen in één klap dus: wieden en kruiden oogsten tegelijk.
Voeg bijvoorbeeld een beetje fijngesnipperde venkel en wat fijngehakte kleine veldkers toe aan een yoghurtdressing, en je slaatje heeft meteen al pit.
Als je echt veel kleine veldkers hebt, zou je je zelfs kunnen wagen aan een variant van mijn winterpesto: die maak ik op basis van barbarakruid, maar omdat die de laatste jaren schaars is in mijn tuin, valt die buiten mijn top-3.
(Dit stukje had ik in het weekend al geschreven voor ‘publicatie’ vandaag, en ik vond het dus erg leuk om hier te lezen dat ik niet alleen sta in mijn waardering voor dit verguisde wel-kruidje.)
In de schaduwborder: Daslook
De derde in mijn top-3 is Daslook. En dat heeft niks te maken met het feit dat ik de andere twee prefereer, maar alles met het feit dat deze net wat later voldoende overvloedig groeit. En tot twee jaar geleden werd de daslook hier in mijn tuin zo zwaar beconcurreerd door het Turijns/Kaukasisch bedstro, dat het zonde was om er ook nog eens van te eten. Maar dankzij de slakkeninvasie van de voorbije jaren is het daslook intussen aan een opmars bezig… En dat zien wij graag!
Wat je met daslook kan doen? De mogelijkheden zijn eindeloos!
Een pesto-variant ligt voor de hand, maar denk ook eens aan ravioli gevuld met ricotta en daslook! Daslookboter… Of gewoon wat gesnipperde blaadjes door de sla…
(Al moet ik eerlijk toegeven, dat ik voorlopig nog niet echt enorme hoeveelheden daslook kan oogsten, dus die ‘ravioli met ricotta en daslook’ eerder een wensdroom dan een gerealiseerd recept!)
Ja, die kleine veldkers vind ik zelf ook bijzonder en gebruik ik in kleine hoeveelheden bijna dagelijks bvb ook op een boterham met kwark of andere smeerkaas.
Vorig jaar ook een potteke daslook gekocht bij sanguisorba, en ik zie dat hij zich een jaar later al verdubbelt heeft, olé, maar dus idd nog niet voldoende voor nen ravioli 😉 een omeletje met wat daslook misschien, zelfs met dit weer waren er nog 5 eieren!
Ja, nu de concurrentie van dat bedstro weg is, merk ik dat daslook het hier veel beter doet dan ik gevreesd had (ook in het bos achteraan in de tuin, ruim 50 m van de oorspronkelijke standplaats, zijn een paar plantjes opgedoken.)
Het daslook groeit hier in overvloed, die ben ik volop aan het gebruiken. Kleine veldkers en barbarakruid vul ik aan met groene selder, die ook heel de winter te plukken valt (de jonge topjes althans) en samen vormt dit een pittige afwerking van kaas of soep of aardappeltjes.
Ojee, ik wist niet eens dat je daslook kon opeten, laat staan dat ik al ooit hoorde van barbarakruid of kruidvenkel.
Maar als het ooit zo uitkomt, wil ik die pesto’s wel eens proeven.