Nee, voor zover ik het weet is er echt geen nieuwe vinkensoort ontdekt…
Maar hoewel de vinken-familie in onze tuin zo al niet qua soorten (vink, groenling, keep), dan toch zeker qua aantallen bijzonder goed vertegenwoordigd is in onze tuin, zijn er nog behoorlijk wat soorten die zich in onze tuin nog niet of nauwelijks lieten zien.
Ik was dan ook stiekem een beetje jaloers op Muggenbeet, die nauwelijks een paar boogscheuten de Limburgse kant op woont, en dit jaar niet alleen sijsjes, maar ook een appelvink mocht verwelkomen in zijn tuin.
En als om nog maar eens goed het zout in de wonde te wrijven, toonde Muggenbeet vanmorgen met gepaste trots een fotogalerijtje waarin die twee mooi bovenaan prijkten. Met nauwelijks verbeten jaloezie (ja, zo iemand ben ik) wierp ik een blik door het raam…
… en zag bij het windstille weer de kaardebolstengels vervaarlijk heen en weer zwiepen!
En inderdaad, daar zaten een handvol puttertjes hun naam distelvink (of dan toch ‘teaselvink’) eer aan te doen.
Mijn fototoestel lag vlakbij, dus dat was een meevaller… Ik was dan ook al driftig aan het klikken, voor ik me realiseerde dat er geen kaartje in zat. (Mijn vorige camera maakte me daar altijd meteen op attent, maar mijn huidig machientje dus niet.)
Maar de kaardebollen waren duidelijk nog niet leeggepikt, en toen ik even later – dit keer mét een kaartje in het toestel – opnieuw mijn post innam, zaten de vogeltjes er weer terug. (En terwijl ik dit schrijf zie ik ze nog altijd driftig tussen de stekelige schubben door de zaadjes uit de zaadhoofdjes pikken.)
Waar de naam ‘distelvink’ vandaan komt laat zich niet moeilijk raden. En ook de wetenschappelijke naam (Carduelis carduelis) heeft dezelfde origine (Carduus = distel). Tot datzelfde geslacht behoren trouwens ook de Groenling (Carduelis chloris) en de verschillende soorten sijsjes.
De verklaring blijkt niet zo moeilijk, maar tevens niet zo leuk te zijn: Distelvinken horen immers tot de vogels die door zogenaamde ‘vogelliefhebbers’ graag in kooitjes worden gestopt. En deze soort zou vroeger af en toe een soort vingerhoedje met een kettinkje aan zijn poot gebonden hebben gekregen, waarmee het water leerde ‘putten’.
En hoezeer ik er ook belang aan hecht om dieren en planten bij hun correcte naam te noemen.. ik denk toch dat ik het voor dit vogeltje voortaan maar bij het niet-officiële ‘Distelvink’ houdt!