Vorig najaar plaatste ik een paar maanden lang elke maand een fotootje in de zijbalk van mijn blog, van een goudsbloem die op dat ogenblik in mijn tuin bloeide.
(He, op dat jaar tijd is mijn manier van fotograferen toch enigszins veranderd… toen was het vooral mijn bedoeling een bloem zo herkenbaar, zo ‘botanisch correct’ mogelijk weer te geven, en dat laat ik zo langzaamaan steeds meer als voornaamste doelstelling achterwege…)
Kort en goed, ik wilde nagaan of het klopte, dat de goudsbloem zoals men wel eens zegt eigenlijk het hele jaar door wel in bloei te vinden.
Tag: gazon
Van mollen en mensen
De volgende onthulling gaat vrijwel zeker hier en daar op meewarig hoofdschudden onthaald worden maar ik kan er niks aan doen: Ik heb iets met mollen.
Dat is waarschijnlijk allemaal begonnen toen ik zo’n twintig jaar geleden voor het eerst ‘Duncton Wood‘ van William Horwood las. (Een boek dat intussen letterlijk stukgelezen is, en dat ik – voor het helemaal uit elkaar valt – nu als bedverhaal aan zoonlief aan het voorlezen ben.)
Een fragment uit deze saga met Rebecca, de kruidenmol, en Bracken (Varen, de reiziger) als protagonisten gebruikten we trouwens in onze huwelijksviering (manlief is diep in zijn hart nog steeds een reiziger).
Mollen dus…
Deze winter hebben ze flink huisgehouden in de bloemenwei. En natuurlijk, het is belangrijk dat we die bulten tijdig terug platstampen om in het najaar, als we de weide gewoonlijk een keer maaien met de grasmachine (eind voorjaar maaien we een keer met de hand), niet al te veel problemen te hebben, maar voor de rest stoor ik me niet echt aan die molshopen. Ik begrijp heel goed dat die mol niet welkom is in een netjes aangeplante bloemenborder, of in een gladgeschoren gazonnetje maarre…