Sinds een dag of tien komen de kievitsbloemen in onze bloemenweide weer in bloei. Dit jaar zijn er duidelijk minder bloemen dan vorig jaar, en ik vraag mij af of dat misschien te maken heeft met die griezelig droge aprilmaand van vorig jaar.
De kievitsbloem is immers een plant die van een vochtig plekje houdt, en vorig jaar eind april was het zelfs op de laagste plekken van de tuin niet meer vochtig te noemen, na een volle maand zonder regen. (In de zomer mag de bodem wel een beetje uitdrogen, maar niet echt door de zon gebakken worden.)
Maar er is ook goed nieuws: hoewel het aantal bloemen dit jaar aan de lage kant is, merk ik wel, dat er een heleboel nieuwe, jonge en nog bloemloze planten opduiken. Weliswaar lijkt het alsof de bloemen zich beginnen te concentreren op een paar vierkante meter, en dat de oude planten die een paar meter verder (maar wel een paar centimeter hoger) groeiden, in de loop van de voorbije twee jaar verdwenen zijn.
