Ik weet het…
Mijn grasveldje is de naam gazon eigenlijk niet waard.
In de eerste plaats, omdat het behalve uit gras ook uit madeliefjes en brunel en witte klaver en draadereprijs en…. bestaat.
In de tweede plaats, omdat we het niet met een officieel mengsel van gazongraszaad hebben ingezaaid (maar gewoon begonnen zijn met de plaatselijke begroeiing regelmatig kort te maaien).
En ten derde, omdat we niet netjes elke week dat gras maaien, maar dat rustig wel eens een weekje durven overslaan.
Maar die aanpak heeft dus wel geleid tot een assortiment van planten die zich gelukkig voelen op onze bodem (op het hoogste punt van een straat in de Kempen die ‘berg’ in zijn naam draagt, dus echt niet in een overstromingsgebied…)
Doordat de planten al eens wat langer mogen groeien, zorgen ze met zijn allen voor broodnodige schaduw vlak boven het bodemoppervlak, en door de relatieve luwte ertussen blijft verdampend water er langer hangen. Hierdoor ontstaat daar een iets koeler en vochtiger microklimaat. Er is dus minder rechtstreekse verdamping vanuit de bodem, en door de koele en enigszins vochtige atmosfeer verdampen de langere grassprietjes zeker niet méér water dan hun kortgemaaid soortgenoten in een biljartlaken. Het resultaat is een grasveld dat groener en bloemrijker is dan een kortgemaaid perkje.
Biljarten kan je er inderdaad niet, op dat grasveldje van ons, maar lekker van de tuin genieten des te beter…
(Op onderstaande foto zie je, dat de appelboom wel degelijk de heersende droogte probeert te compenseren door nu al wat blaadjes te laten vallen… )
En wat ongetwijfeld ook opvalt in onze tuin, is de hoge begroeiing rondom. In de eerste winter nadat we het perceel kochten, zijn we gestart met rondom een ‘houtkant’ aan te planten van inheems plantgoed. Toen twijgjes van een vinger dik, nu in feite een hoog, smal bos, dat een kans geeft aan een mooie bosrandflora aan beide kanten, die een corridor vormt voor allerhande diertjes die zich erdoor en erlangs verplaatsen, en die in de voorbije droge en hete zomers voor een heerlijk koel klimaat zorgden in onze tuin.
(Overigens, de afgelopen jaren hebben we hier en daar delen van die houtkant onderaan lichter en luchtiger gemaakt: hierdoor hebben we zicht vanuit de ‘oude tuin’ naar het later aangekochte deel van onze tuin, en krijgt ’s avonds de dalende zon toch de kans om voor een mooie lichtinval te zorgen, terwijl de in hete droge zomers zo welkome schaduw overdag voor een heerlijke ‘open-plek-in-het-bosatmosfeer’ zorgt.)
Het lijkt op deze manier wel een heerlijke open plek in een bos.
Lekker gras en geen “gazon” geeft dus minimale verdamping, dat is wat we willen als we op de natuurlijke manier tuinieren.
Maar bepaalde bomen hebben het toch moeilijk met de heersende droogte, de appelboom is wel heel vroeg met het afwerpen van wat blaadjes.
Hartelijke groeten van Zem.
Die appelboom was al ziek toen we hier 24 jaar geleden kwamen wonen. De minste stress geeft hem dus problemen…
https://annetanne.be/kruidenklets/2010/01/21/parasitaire-zwammen-parasitic-mushroom/
Een voorbeeld voor zoveel andere tuinen!
Dankjewel!