Die saprofytische houtzwammen die ik dinsdag toonde, da’s allemaal heel mooi en aardig, maar gisteren onderwierp ik onze oude appelboom eens aan een grondige inspectie…
All those saprofytic fungi I showed you yesterday, they are just ‘curious things’ to find in your garden, but yesterday I did a scrutinous inspection of our old appletree…
Wat dit minuscule paddestoeltje betreft, daarbij kan ik mezelf nog met enige moeite voor de gek houden door te beweren dat de zwamvlok wel tussen het mos, en niet in het appelhout zal zitten.
Looking at this cute little fellow, I try to convince myself it’s growing on the moss, not in the appletree…
Maar al is dit hersenachtig structuurtje dat tussen de schors komt uitgekropen nauwelijks groter, het geeft me al wat meer het gevoel dat de gezondheidstoestand van de appelboom niet helemaal optimaal is.
But although this brainlike thing, creeping from between the bark, is only slightly larger, it does tell me that the health condition of our tree is not optimal.
En de oesterzwammen, die vier meter hoog boven de grond op één van de gesteltakken groeien, maken helemaal duidelijk dat we niet meer vaak appels van deze boom zullen oogsten.
And the oyster mushrooms, that grow four meter (12 ft) high on one of the main branches, make it totally clear that we won’t harvest apples of this tree for many years from now…
(We hebben al een blauwe regen aan de voet van de appelboom geplant, en nadat hij staande zal gestorven zijn, mag die hem langzaam omarmen, tot die wurger zelf zo stevig is dat hij de langzaamaan verkruimelende steun niet meer nodig heeft.)
(We already planted a Wisteria at the appletree’s feet. And when the tree has died upright, that plant can slowly embrace him, growing until he is supporting himself and doesn’t need the decaying tree anymore.)
Da’s dan de vreugde die ik ook uit dode bomen probeer te halen: dat je daar dan weer andere planten kunt laten tegen groeien. Maar het is toch altijd jammer als een oude fruitboom verdwijnt.
Persoonlijk zou ik direct vrezen dat ik hem definitief de das heb omgedaan door in zijn hoogsteigen bodemgrond zo’n zuiger van een blauweregen te planten. Nee?
Herkenbaar verhaal… Als het een troost mag zijn: de boom kan toch nog jaren mee gaan hoor, zelfs met zwammen. Hoog in onze oude kerselaar zit ook al minstens een vijftal jaar een zwam die jaarlijks een gigantisch vruchtlichaam produceert. De boom blijft tot nu toe elk jaar uitlopen en een gigantische hoeveelheid kersen produceren. Af en toe dondert er een dode tak uit, maar voorlopig houdt hij het nog.
Veel meer dan nu alvast stilaan naar een vervanger uit te kijken en hopen dat hij het nog lang trekt zit er niet op zeker…? (En mooie zwammenfoto’s blijven maken! Het trilzwammetje vind ik heel mooi in beeld gebracht).
@onderdeappelboom: Ik denk niet meteen dat de blauwe regen hier de hoofdschuldige is. Afgelopen zomer liet ik al een foto zien waar een groot stuk schors van één van de gesteltakken helemaal los hangt, van twee van de drie gesteltakken is trouwens al een keer een groot stuk uitgebroken, en zwammetjes waren er vorig jaar ook al. De blauwe regen staat er nog maar een klein jaar, en is nog niet goed ‘aangeslagen’.
@bart: ik heb de indruk dat de zwammen niet zozeer in levend hout zitten, maar in stukken dood hout in de nog deels levende boom – en ik heb zo’n idee dat dat minder kwalijk is dan wanneer het echt parasitaire zwammen zouden zijn. Vervangers hebben we intussen ook al wel, al duurt het natuurlijk nog heel veel jaren voor die een echt forse omvang hebben.
Overigens: toen we ons huis kochten, zegden de vroeger eigenaars dat we van deze appelboom niet veel vrucht moesten verwachten, want die produceerde al jaren niks meer… Maar vanaf het eerste jaar kregen we terug appels, vaak zelfs een massale hoeveelheid. Ik ga er dus van uit dat de boom hier alvast ‘een goeie oude dag’ beleeft.
Dat is een nieuw stukje natuur in opkomst. Jammer van die appels…
@Me! Gelukkig hebben we nog meer appelbomen… en elk jaar meer appels dan we opkunnen.
Oesterzwammen zijn ook lekker!