Ecologisch tuinieren heeft zo zijn nadelen…

Eén van die nadelen is, dat je na verloop van jaren steeds minder ‘onkruid’ in je tuin vindt.
Nee, daarmee bedoel ik niet alleen, dat er steeds minder planten zijn die jij als onkruid beschouwt. Er groeien namelijk ook steeds minder planten van de soorten die de gemiddelde, niet-ecologische tuinier onkruid noemt.

Dat zevenblad bij mij niet ‘wil’, heb ik al eerder verteld
Ook herderstasje is in mijn tuin nauwelijks te vinden. (Wist je trouwens, dat herderstasje van oorsprong een mediterraan plantje is, dat in onze contreien in natuurgebieden bijna niet voorkomt, maar des te meer in tuinen en op andere plekken waar de bodem vaak verstoord wordt?)

Maar de schaarste aan dit soort kruiden viel mij vandaag weer eens heel erg op, toen ik kruiden ging zoeken voor in de kruidenpannenkoeken. Traditioneel horen in die ‘groenkoeken’ flinke hoeveelheden bittere voorjaarskruiden, en ik ga dan ook altijd op zoek naar blad van paardenbloemen, naar kleine veldkers en barbarakruid. Maar die laatste twee zijn respectievelijk een één en een tweejarig plantje, die – net als dat herderstasje dus – vooral opduiken op plaatsen waar de bodem vaak verstoord wordt. Vooral kleine veldkers wordt door veel tuiniers dus vervloekt, omdat het heel gemakkelijk in hun tuin verzeild raakte (vaak als verstekeling in een potje met een ander plantje uit een kwekerij), en het zich daar jaar naar jaar met het grootste gemak verspreid in het bedje dat – onder de vorm van zorgvuldig kaalgewiede aarde – telkens weer opnieuw gespreid werd.
En dat gespreide bedje voor één- en tweejarige kruiden ontbreekt dus in een ecologische tuin, waar de bodem het jaar rond bedekt gelaten wordt, en verstoring tot het uiterste beperkt wordt.

En dus moest ik improviseren, en gingen er andere kruiden in de pannenkoeken: paardenbloem, die vond ik gelukkig nog wel wat. En bieslook, veel bieslook. Ook een paar blaadjes daslook, want die breidt zich wel gestaag uit (en da’s een verhaal voor binnenkort). Kleine pimpernel, ook die voelt zich heel erg fijn in mijn tuin. Hondsdraf, dat ook… Neen, geen brandnetels, die zijn weliswaar nog niet helemaal uit de tuin verdwenen, maar die gebruik ik liever in soep dan in die kort-gebakken pannenkoeken.

En smaken deden ze, die pannenkoeken… En toch: met alleen maar bittere kruiden vind ik ze nog net iets ‘echter’!

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

8 thoughts on “Ecologisch tuinieren heeft zo zijn nadelen…

  1. In mijn tuin is er ook niet veel onkruid voorhanden, alhoewel ik ook ecologisch tuinier. Je hoort me niet klagen hoor want dan hoef ik natuurlijk ook niet te wieden. Maar als je dan eens onkruid nodig hebt weet je natuurlijk niet waar het veilig onbespoten en onbemest te halen. Zo wil ik paardenbloemen gaan plukken maar de grote vraag is waar…

  2. Groeit er geen duizendblad in je tuin? Ik herinner mij dat mijn vader die blaadjes vroeger ook uit de tuin haalde om in een slaatje te mengen, omwille van de bittere smaak. Samen met paardenbloemblad en daslook.

    1. Jawel hoor, ‘gerf’, zoals mijn grootvader het noemde, en daar en vast onderdeel vormde van zijn pannenkoeken, staat hier in de bloemenweide, maar ook dat lijkt hier wat af te nemen: steeds meer soorten, maar kleinere aantallen…

    1. Ai Bart, nu vrees in daar ik je moet teleurstellen… De brandnetels zijn hier wel verdwenen uit de ‘woekerhoek’, en vanonder de meidoornheg, maar die hadden daarvoor wel enige assistentie nodig…

  3. aan het Schulensmeer zag ik vorige week een oude man met een plastieken zak rondlopen. Bleek dat hij de bladeren van boerenwormkruid aan het plukken was. Ongetwijfeld ook om er pannenkoeken van te bakken. zelf nog nooit geprobeerd. Met daslookbladeren moet ook kunnen bedenk ik nu….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.