Als je in tuinboeken of op het internet lijstjes vindt van planten voor een diervriendelijke tuin, dan kan je die planten ruwweg in twee groepen onderverdelen.
Je hebt de vruchtdragende struiken, vooral bessen en eventueel een hazelaar, die aantrekkelijk zijn voor vogels, en er zijn nectarproducerende planten die vlinders en bijen lokken.
Als je een hele goeie lijst vindt, staan er wellicht ook nog een aantal (liefst onaantrekkelijke) planten waar vlinders hun eieren op kunnen deponeren. (Brandnetel wordt wel eens gesuggereerd… maar onderzoek heeft al herhaaldelijk uitgewezen dat op brandnetels in tuinen zo goed als nooit eitjes worden afgezet. Niet vreemd eigenlijk: brandnetel is één van de meest voorkomende wilde planten, die op heel veel plaatsen massaal groeit – veel talrijker dan je ze zelfs in een grote tuin wil hebben.)
Maar heb je al lijstjes gevonden die suggereren om broccoli te planten om (de rupsen van) koolwitjes aan te trekken? Of hosta’s om slakken te kunnen bewonderen? Of rozen om bladluizen naar je tuin te halen?
Tja, als we een diervriendelijke tuin willen, dan denken wij mensen toch vaak in de eerste plaats aan beestjes die we mooi, snoezig of nuttig vinden (en liefst alles tegelijk).
Met juweeltjes van vlinders zijn we blij, maar naar hun rupsen kijken we bedenkelijk (tenzij ze niets anders eten dan brandnetel bijvoorbeeld), en een eekhoorn willen we vergeven dat hij alle voedsel voor de snavels van de meesjes wegrooft omdat ie zo snoezig is… maar wacht maar eens tot een kraai hetzelfde probeert! En een regenworm vergeven we zijn uiterlijk omdat ie zo ongelooflijk nuttig is (en omdat hij het grootste deel van de tijd onder de grond verstopt zit, en hij hooguit kruimel-grote hoopjes aarde opwerpt).
Lieveheersbeestjes en vogeltjes vinden we snoezig, maar de bladluizen en de rupsjes die door hen gegeten worden, zijn eigenlijk niet welkom…
Een uitspraak naar mijn hart komt van Chris Baines, in zijn book ‘How to make a Wildlife Garden?’ Hij zegt:
“In a good, healthy bit of garden wildlife habitat there will be hardly a leaf that has not had a bite taken out of it.
(In een gezond stukje diervriendelijke tuin zal er nauwelijks een blad te vinden zijn waar niet een hapje uit genomen is.)”
Als je wil dat je tuin echt een ‘biodiversi-tuin’ is, dan zal je moeten leren leven met bladluizen en slakken en rupsen…
Of eigenlijk niet eens, want ik durf je voorspellen: als je tuin echt een oase van biodiversiteit is, zullen die beestjes nooit een plaag worden.
Ik kan hier geen foto’s laten zien van mijn door slakken opgegeten hosta’s… Niet omdat ik geen hosta’s heb, maar omdat de egels nooit genoeg slakken overlaten.
Ik heb al wel eens bladluizen op mijn rozen gezien, soms wel twintig, dertig… Maar meestal waren de koolmezen mij voor, en hadden ze de bladluizen aan hun jongen gevoerd voor mijn rozen echt last hadden.
Een evenwichtige tuin zal heel wat ‘schadelijke’ insecten herbergen, zonder dat die de kans krijgen schadelijk te zijn…
Good and Bad Wildlife
When you brows the internet, or books on wildlife gardening, in search for lists of plants for a wildlife-friendly garden, you can roughly divide those plants in two groups.
And there is the group of nectarproducing plants for attracting bees and butterflies.
Eventually, on a really good list, you also find some (mostly unattractive, boring) plants that are food for the caterpillars of colourful butterflies. Most often, nettles are suggested for this goal… But research has proven that butterfly-eggs are (almost) never found on nettles in gardens – Which is not so strange when you realize that stinging nettles are among the most common native wildflowers, that tends to grow in larges patches, much larger then you ever find them in even a large garden.
But did you ever find a list suggesting to grow broccolis to attract (the caterpillars of) cabbage whites? Hostas, to enable you to have a closer look at snails? Roses to have aphids in your garden?
Indeed, when we talk about a wildlife garden, we want to atract in the first place those animals that we consider pretty, cute, or useful (or all of that together).
Oh yes, we do admire butterflies, but don’t like their caterpillars (unless they eat nothing but nettles), and we easily forgive the red squirrel who robs the birdfeeder… But when a crow comes looting!!!
We don’t mind the sliminess of the earthworm because he is so damned useful… and because he only makes crumb-sized heaps on the earth-surface. But essentially a mole does almost the same things underground: aerating the soil (and destroying lots of equally unwanted insects!), but because of the larger scale of his hills, we fight him by all means.
We love ladybugs and singing birds, but we don’t want the aphids and the caterpillars they need for food.
“In a good, healthy bit of garden wildlife habitat there will be hardly a leaf that has not had a bite taken out of it.”
And there is so much truth in that phrase.
If you want your garden to truly be a wildlife garden, you’ll have to bear with the aphids and the snails and the caterpillars.
But I promise you: If your garden truly is a wildlife garden, those animals will never become a pest…
I can’t show you pictures of snail-devored hosta leafs… not because there aren’t hosta’s in my garden, but because the hedgehogs don’t leave a large enough number of snails to harm my roses.
I sometimes see some aphids on my roses… twenty, thirty perhaps… But most of the time, the black tits spotted them before I did, and eat them before they eat my roses.
In a well-balanced garden you’ll find lots of so-called harmful insects… but there won’t be enough of them to be a pest.
Denk dat het nog wel vrij goed zit bij mij:
mijn aanpak: “Alle beestjes en planten zo een beetje hun gang laten gaan zolang ze niet overdrijven”
Beestjes heb ik nog nooit moeten bestrijden (behalve constructies knutselen met stokjes en touwtjes omdat de kat wel eens iets teers zou durven omverlopen)
en wat planten betreft moet er wel eens wat ingegrepen worden als een bepaalde soort een beetje teveel overhand dreigt te halen.
En nu maar speuren naar die “vieze” beestjes.
haha jaa herkenbaar, wie geniet er niet van prachtige vlinders, maar heel veel mensen lopen te vloeken als er een rups de blaadjes van een geliefde plant op eet.
Die leliehaantjes heb ik ook bewonderd door de prachtige gelakte schildjes, totdat ze de kievitsbloemen voor de helft opgegeten hadden, en binnen no time allemaal.
Ik lok daarom maar vogels naar de tuin, dan ben je diervriendelijk bezig en hopelijk smullen ze van de schadelijke leliehaantjes.
De sneeuwklokjes staan zo goed als in bloei, volgens mij hebben die in de tuin bij ons er haast mee gekregen. 🙂 Ze hebben zowaar de voorgetrokken bolletjes ingehaald, valsspelen (met voorgetrokken bollen) is niet altijd nodig 😀
Staan die van jou al de show te stelen?
@hoow: En als je dan gebeten raakt door dat speuren naar “vieze” beestjes, dan voel je op een bepaald ogenblik zelfs iets van verontwaardiging als je dan in een boek bij de beschrijving leest dat ze ‘schadelijk’ zijn.
@silly: show stelen? niks show stelen… volgens mij zijn ze nauwelijks gegroeid sinds mijn laatste foto’s.
Hey… dat is lang geleden…
Blij dat je weer terug bent met veel tuinnieuwtjes!
alle beestjes zijn goed! alle plantjes ook trouwens! en gedocumenteerd met schoon fotoots!
Hier net hetzelfde… op onze spruiten heel veel rupsen van het koolwitje.
Heb er wel enkele af gedaan, want er schoot niet veel meer over van de spruiten.
Dan natuurlijk wel betere spruiten, maar minder koolwitjes … .
Het is niet zo eenvoudig. Volgend jaar plant ik spruiten onder net voor eigen consumptie en daarnaast spruiten id open lucht voor de rupsen 🙂
Beautiful photographs Anne! It is a struggle to achieve balance, and it does take patience. I just keep telling myself that for every bad bug, there’s good wildlife around that would be grateful to make a meal of him. I think moles are misunderstood, so we leave ours alone. They eat bad bugs, and aerate the soil. Unlike our gophers, that eat roots! Gophers go after, at least stop the population from exploding, but try to leave a few as owl food 😉
in mijn klen dorpstuintje doen slakken toch niet veel goed hoor,weeral afgebeten hyacinten,dus ik van de slakken en zet de slakken in de gracht voor een tweede kans
Hyacinthen zijn planten voor wie de groei-omstandigheden in onze contreien niet echt optimaal zijn. De planten zullen aan zichzelf overgelaten nauwelijks langer dan een paar jaar stand houden. Slakken zijn hier dus alleen catalisatoren van een natuurlijk proces vrees ik.
Sommige mensen (oh, ik maak die fout ook wel hoor) zouden zelfs geschreven hebben: “ze hebben MIJN hyacinten weeral afgebeten”, terwijl die slakken wellicht helemaal niet in de gaten hebben dat die hyacinten niet van iedereen, maar van één tuinbezitter zijn.
Wellicht dat die koolwitjes-rupsen ook wel onder mekaar zitten mopperen dat die mensen weer alle kool hebben opgegeten ;-), en of niemand een probaat middel tegen mensenvraat weet…
Men kan de koolwitjes op een natuurlijke manier weghouden en dat is met naast de bloemkool of spruitjes simpelweg kruiden te planten of een rij selder of prei. Dan blijven de koolwitjes vanzelf weg. Ik zet een rij kool en daarnaast een rij kruiden zoals rozemarijn, basilicum . Dan een rij prei of selder. nooit last van koolwitjes hoor.
Een zeer interessant boek hieromtrent is : succesvol tuinieren in de moestuin door de juiste combinatie van groenten, planten en kruiden uw oogst verbeteren. uitgeverij deltas. Van louise Riotte.
Succes.