Vorig jaar op tien december vertelde ik dat het allereerste sneeuwklokje zijn kopje al boven de aarde stak, en het afgelopen weekend vond ik op diezelfde plek ook alweer een paar aarzelende scheutjes (al zijn die nog niet zo goed te herkennen als op de foto van vorig jaar).
Maar ondanks de winterprik van de voorbije weken, kan je er in de tuin al niet meer aan voorbij dat de natuur wéét, dat ze zich alweer moet voorbereiden op een nieuw groeiseizoen.
De wilde kamperfoelie begint zijn nieuwe knoppen al te ontvouwen voor de winter goed en wel begonnen is.
Kamperfoelie is een struik die ik wel eens vergelijk met de witte heks uit de Kronieken van Narnia.
Wit is de kleur van de onschuld, maar de witte heks is verre van onschuldig, al ziet ze er soms zo breekbaar uit.
Kamperfoelie staat in de bloementaal wel eens symbool voor toewijding, betrouwbaarheid en kracht, maar al kan een kamperfoelie een boom of struik heel toegewijd omstrengelen, die omhelzing is verre van betrouwbaar.
Inderdaad, zoals Bart ook al schreef, de wilde kamperfoelie is een wurger, die zich dermate rond een boom kan strengelen dat die er tenslotte aan bezwijkt. Maar, het blijft een honingzoete wurger… Honingzoet, want je kan niet ontkennen dat de geur van kamperfoelie op een zwoele zomeravond absoluut betoverend is. Maar ook de Engelse naam ‘Honeysuckle’ is niet zomaar een fabeltje… in de diepe kelk van de bloemen bevindt zich een druppeltje nectar, en natuurverbonden kinderen weten dan ook goed dat tijdens een boswandeling de kamperfoelie voor een welgekomen snoepertje kan zorgen.
Dankzij de vogels staat er in onze tuin ook een wilde kamperfoelie. Inderdaad een heerlijke geur op zomeravonden.
Het heeft lang geduurd voor de kapmerfoelie hier wat weelderiger werd. Woekeren doet hij in geen geval Waarschijnlijk heeft hij te weinig licht door de nabijheid van de laurierhaag. Of niet? Is zijn aanplanting aan de carport misschien de reden? Niet kalkminnend misschien?
Ik verdenk de kamperfoelie die hier groeit ervan dat het niet echt een wilde is, maar een cultivar. Hij geurt ook amper. Beetje een miskoop geweest. Bovendien doet hij het alles behalve goed. Misschien gooi ik er hem deze winter wel uit en vervang hem door ‘een echte’ 🙂
Tijdens mijn ochtendwandeling net met de mopsen zag ik opeens groen van het fluitenkruid en vroeg me een beetje beschamend af of dit nou wel of geen nieuw groen was?
Kamperfoelie is bij mij erg geliefd maar al die zoetigheid is qua geur op een gegeven moment ’too much’, deze plant heeft zeker een dubbele bodem.
Ik maak me wat zorgen want mijn tulpen steken hun kopje al op.
@Aïda:
Hier in de bloemenweide steken de krokussen hun kopje al wel boven, maar tulpen horen echt nog wat te wachten volgens mij ;-).