Ja, ik heb genoten van de afgelopen winter.
Inderdaad, hij had een beetje minder grijs gemogen, maar aan sneeuw was er (alvast in ons stukje van de Kempen) geen gebrek. Bijzonder hoor: Vorige week zondag vertrokken we hier vanuit een mooi besneeuwd Olmen naar een al even mooi besneeuwd arboretum in Kalmthout. Op de terugweg ’s avonds stopten we bij vrienden in Lier, die ons even heel bevreemd aankeken toen we het over ‘zo mooi met die sneeuw’ hadden… Daar was vorig weekend geen vlok gevallen.
Maar intussen is ook hier (bijna) alle sneeuw verdwenen. Alleen hier en daar herinnert een hoop vuile sneeuw nog aan een sneeuwpop of aan een zorgvuldig geveegde stoep.
En nu… nu heb je nog maar een heel klein beetje fantasie nodig, om te weten hoe de bloemenweide er zou uitzien bij een straaltje zon:
Of hoe kleurig het in de rozentuin zou zijn:
En elders in de tuin?
Ach, bij de irissen en de cyclamen is fantasie zelfs niet eens nodig!
Sneeuwklokjes had ik dit jaar geen enkel in de tuin…
Heerlijk al die bloemen die komen piepen, leuk dat de blogkriebels ook terug de kop op steken 😉
Ja, maar één zwaluw maakt nog geen lente, en één blogpostje…
Ik beloof dus niks 😉
Bij de eerste bloemen voel je dat de winter niet meer erg lang zal duren.
Oh wat zien die er mooi uit, ik zag er nog geen eentje hier. Dat het maar vlug lente is 🙂
O maar de winter is nog niet voorbij hoor. Wie weet zelfs nog wat sneeuwpret voor de boeg 🙂
De winter is nog niet voorbij, dat klopt… Maar wat mij betreft: waarschijnlijk wel het ‘echtigste’ gedeelte van de winter: ijsdagen, sneeuw die écht blijft liggen…
De tweede helft van februari is vaak ook genieten, met mooi berijpte ochtenden en prachtige zonsopgangen…
Maar dan komt nog maart… En die is meestal noch vis, noch vlees: niet meer koud genoeg om winter te heten, maar te nat en te grijs en te somber om als lente te voelen. (En ja, het feit dat maart de maand is dat een aantal Zeer Belangrijke Personen jarig zijn, kan mij niet afbrengen van het feit dat maart de enige maand is die ze voor mijn part uit de kalender mogen schrappen.)
blij nog eens iets van je te lezen.
Wat is er met de sneeuwklokjes gebeurd?
Die weelde van boven is hier nog niet te zien: slechts sneeuwklokjes…
En we gaan weer een vorstperiode tegemoet.
Vorig jaar op Nieuwjaarsdag spotte manlief de eerste dikke vette slak…
Er zijn er heel veel gevolgd…
En die zich in de eerste maanden van het jaar tegoed gedaan aan alle groen dat opdook, met een uitgesproken voorkeur voor de sneeuwklokjes en de narcissen. Daardoor hebben die planten geen goede bolvorming gehad, en komen er slechts hier en daar wat sprietjes boven, maar geen knoppen. Ik denk dat het jaren zal duren eer ik weer zoveel sneeuwklokjes heb als vroeger.
In het stukje waar ik in de laatste regel naar link, was nog niet duidelijk wie of wat de sneeuwklokjes oppeuzelde, maar in de weken die volgden werd al snel duidelijk dat er voortdurend slakken zaten te ontbijten/brunchen/lunchen/dineren… en wellicht ook nog eens nachtelijke schranspartijen organiseerden.
Ik hoop dat het met de narcissen iets minder dramatisch wordt…
Wat zo leuk is aan deze periode is de hoop die verscholen zit in het opnieuw tot leven van al die slapende schepsels in de tuin.
Wat een heerlijke foto’s alweer van heerlijke bosjes bloemen! Gistermiddag na schooltijd hoorde ik mijn kleinzoontje roepen: kijk eens wat een mooi bloemetje! Het was weer tijd voor de eerste krokus in de zon (Voorkempen)! En ook dit maakte me blij: dat hij (5) oog had voor die gele schoonheid verdoken tussen de bladeren.
http://janien.wordpress.com/2009/02/26/coming-asap-aftellen-naar-de-lente/
Wat sneeuwklokjes betreft: ik heb er gezien in een stadstuin in Rotterdam vorige week. Foto’s volgen.
Heb hetzelfde gevoel bij de maand maart. Nog liever sneeuw en koude dan de maartse buien die nog moeten komen.