Onder de Beuken – Under the Beeches

(to English translation)

Van de beuken vlak achter ons huis werd gezegd dat ze waarschijnlijk minimaal 80 jaar oud waren toen we het huis kochten. Dat betekent dat ze nu waarschijnlijk ongeveer een eeuw oud zijn.

Onder de beuken - Under the beeches
Onder de beuken - Under the beeches
En hoewel we in die tijd bijna meer verliefd werden op de bomen dan op het huis, toch hebben die reuzen ook wel een nadeel…
Gedurende een deel van het jaar, zeg maar vanaf april tot in september,wil er op die plaats immers helemaal niets groeien, laat staan bloeien.

We hebben dan maar van de nood een deugd gemaakt. We doen echt geen moeite om in de periode dat er overal elders in de tuin hele interessante dingen gebeuren, ook onder de beuken iets te laten bloeien, maar zogauw de herfst daar is, wordt het onder de beuken stilaan boeiender. De eerste maanden is dat nog heel bescheiden: in september laten de herfstcyclamen (Cyclamen hederifolium) eerst een paar maanden lang hun bloemetjes zien, en vervolgens blijft het bontgekleurde blad nog de hele winter zichtbaar. Dat begint nu pas heel langzaam de eerste tekenen van verwelking te vertonen.

Chionodoxa lucillae - Sneeuwroem, Glory-of-the-Snow
Chionodoxa lucillae - Sneeuwroem, Glory-of-the-Snow
Maar in de vroege lente is het hoogtepunt van het bloeifeest onder de beuken:
Gewoonlijk heeft het speenkruid (Ficaria verna subsp. verna)vanaf begin februari het podium een paar weken voor zich alleen. Wanneer het speenkruid dan eenmaal goed en wel aan het bloeien is, ga ik – steeds ongeruster – dag na dag de grond afspeuren: waar blijven de scheutjes van de sneeuwroem (Chionodoxa lucillae) en van de vingerhelmbloem (Corydalis solida) toch? Die zullen dit jaar toch niet wegblijven? En plots, zo snel dat je je afvraagt waarom je ze de vorige dag niet hebt gezien, steken de sprietjes van de sneeuwroem boven de aarde uit, op de voet gevolgd door het fijn ingesneden blad van de vingerhelmbloem.

En sneeuwroem mag dan wel een beetje treuzelen bij het opkomen, zogauw er iets van te zien is, is er geen houden meer aan: enkele dagen later bloeien dan de eerste bloemetjes al. De vingerhelmbloem is iets gracieuzer en bezadigder dan dat zotte geweld van lucilla….

Maar dit jaar is de voorstelling door de lange winter een beetje in het honderd gelopen:
De blaadjes van het speenkruid zijn al wel te zien, maar bloeien is er nog niet bij: ik heb nog maar enkele dichtgesloten knopjes kunnen ontdekken. Maar natuurlijk heeft de sneeuwroem niet gewacht tot het speenkruid klaar was met de openingsdans: vrijdag ontdekte ik de eerste sprietjes, en zaterdag was zowaar al het eerste beetje kleur te zien. Ik verwacht dus dat de sneeuwroem dit jaar onder de beuken eerder zal bloeien dan het speenkruid.

Chionodoxa lucillae - Sneeuwroem, Glory-of-the-Snow
Chionodoxa lucillae - Sneeuwroem, Glory-of-the-Snow
Voor de tuin in zijn geheel wordt het een nek-aan-nek race: helemaal achteraan, in het bos, heeft het speenkruid één knopje dat al zijn best doet om open te gaan. Maar sneeuwroem kennende, zou het best kunnen dat die dit jaar het speenkruid verslaat…

Sneeuwroem is een heel gemakkelijk bolgewasje. Er wordt gezegd dat het het best gedijt op een plekje in de zon of lichte schaduw, maar ook in de volle schaduw van onze grote beuken doen ze het prima. Zoals veel kleine voorjaarsbolletjes is ook sneeuwroem geschikt voor verwildering (lees: het kan op de meest onverwachte plekken opduiken), zonder dat het zich woekerend gaat gedragen.

Under the Beeches

When we bought our house, they told us the beeches behind the house were at least 80 years old. And that means that by now, they are about a century old.

I have to admit that we bought this house because we were more in love with it’s trees than with the house itself. And those trees, they still are beautiful.
But you know, those giants with their dense foliage do have a downside: during a larger part of the year, nothing is growing – let allone blooming – beneath those trees.

So we’ve tried to make a virtue of necessity: No, in late spring and in summer, when everywhere in the garden lots of interesting things are going on, there aren’t any flowers under the beeches. More, there is only a hint of greenery there.

But in september, the season under the beeches starts…
Cyclamen hederifolium is the first to appear. From september till november, often till december, you have those delicate pink flowers. And the remaining wintermonths the ground is covered with the variegated leaves.

The opening act for the spring season is lesser celandine, that – in recent years – showed it first flowers from the end of january onwards. Not this year. I have discovered two flowerbuds, but they still are closed…
Normally, lesser celandine is alone on the stage for weeks, and then, suddenly, the first green sprigs of Glory-of-the-Snow (Chionodoxa lucillae) appear, followed by it’s blue starry flowers a few days later. Close behind come the delicate foliage and even more delicate flowers of Fumewort (Corydalis solida).

It’s always the same, every year: I am searching for the first signs of Glory-of-the-snow for weeks. I’m litteraly looking after them day after day, and still, they take me by surprise… suddenly I discover them, and I can’t imagine why I overlooked them the day before… not possible they came that fast… But they do. And only one or two days after they appeared, you already find the first flowers.
This year I hadn’t been searching them: the lesser celandine wasn’t even blooming, so how could glory-of-the-snow be there? But on friday, I discovered the first leaves, and on saturday there was the first bud.

Glory-of-the-Snow is a very easy bulb. I always heard it thrives best in sun or dappled shade, but you see, it’s doing very well in the heavy shade of our beeches.
And like many of those small spring bulbs, it naturalizes very easily, without being invasive. Do you understand I adore them?

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

14 thoughts on “Onder de Beuken – Under the Beeches

  1. Zoals jij jaloers kon kijken naar de Winterakoniet, zo kijk ik jaloers naar je Sneeuwroem, al zo vaak bollen geplant en na een jaar zijn ze weer verdwenen. De puschkinia bloeit hier wel uitbundig en vermeerdert ook snel. Ook zie je bij ons al wel heel veel speenkruidblaadjes maar tot nu toe heb ik nog maar 2 bloempjes kunnen ontdekken.

  2. Aan de verwondingen in de stammen te zien en gezien hun redelijke omtrek, schat ik deze Beuken zeker 120 jaar oud. De bosbouwer in mij zegt dan: kaprijp! De ecologist en natuurliefhebber in mij zegt eerder: laten staan die boel en en rustig laten inrotten. Dood hout zorgt immers voor veel leven. Prachtig, die Sneeuwroem, trouwens!

  3. I grow Glory of the snow. I must go check for blooms now. Everything is popping out pretty quickly. Those beeches are incredible. I really like the moss and large root system. I can see where it would be most difficult for anything to grow there.

  4. @Dini: Ja, grappig soms hé, hoe het ene bloempje het hier wel, en daar weer helemaal niet doet… Overigens: ik heb gisteren één blaadje van winterakoniet ontdekt… helmaal verdwenen is het dus nog niet.

    @Onderdeappelboom: en zo leren we allemaal van elkaar.
    Ja, die bomen geven onze tuin een ziel…

    @Bart-die-geen-verlanglijstjes-maakt: zal ik je over een paar weken helpen je budget te bewaken? ;-p

    @Nico: tzt zal ik eens een foto van onze eik laten zien… Die heeft een kruin met een hele onevenwichtige vorm, deels door de snoeiactiviteiten van de boer toen ‘het veld’ nog niet ‘ons veld’ was, deels door een tak die gesneuveld is in een brand die ook de voorganger van ons huis in de as legde… ergens rond 1905. Dat boomke is dus allicht nog veel ouder dan de beuken.

    @Tina: Yes, in late spring and in summer, nothing grows beneath those giants, but they are so beautiful, they don’t need other adornment than their leaves…

    @Me!: en zoals ik aan Tina al zei: in de zomer zijn die beuken met hun bladerkruin al impressionant genoeg zonder bloemekée aan hun voeten…

    @tijdtussendoor: Ja, zo eens af en toe op een zomeravond met je rug tegen die stammen aan gaan zitten, om naar een welterusten-verhaal te luisteren…

    @chelone: alleen… zou je het woekeren noemen? Ik weet dat van speenkruid wordt gezegd dat het woekert, maar heb je ooit gemerkt dat het één later bloeiend plantje voor de voeten loopt? Ze zijn immers weg voor ze een ander tot last kunnen zijn!

    @Racquel: I should think about taking another picture when – within a few weeks – everything is in full bloom under the beeches.

  5. Hi Anne, what a wonderful and happy ending to your story. The mature beeches sound impressive and even more so to be the reason you were attracted to the house. So glad you were able to live in such a place. The little ephemerals sound delightful. 🙂
    Frances

  6. Hi Anne, those Beech trees are magnificent! I haven’t grown Glory of the Snow before…but it looks awesome too. How uplifting it must be to find it popping out when the ground is covered in white. Such a positive sign that spring is on it’s way, even when it’s cold and dreery outside!

  7. Hi Anne
    Thanks for visiting my blog.
    I just took a quick tour of yours and I love it. It reminds me so much of my native country Denmark. The beech tree is the national tree of Danmark and nothing compares with late spring in the beech forest. The pale green leaf roof with the light shining through and the anemones blooming beneath!! That’s what I miss a lot.
    I think that the climate in Belgium and Denmark are quite similar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.