Zaterdagvoormiddag deden we met z’n drieën een werkatelier mee bij het Comité Jean Pain (Hof ter Winkelen) in Londerzeel.
De demonstratietuin in Londerzeel toonde aanvankelijk vooral hoe je houtcompost kon maken en toepassen, maar evolueerde in de voorbije jaren tot een echte kringlooptuin.
Regelmatig worden er werkateliers georganiseerd, en zaterdag gingen we dus mee vlechten met snoei-afval.
Het was een boeiende ochtend, alleen jammer dat het niet enkele maanden vroeger plaatsvond.
In december hebben we immers onze wilgen geknot, en het snoeihout toegevoegd aan de takkenrillen achter in de tuin.
Maar toen lag de lange, rustige winter nog voor ons, en hadden we wellicht tijd gehad om met de inspiratie uit de workshop ook effectief iets te doen. Nu staan we aan de poort van de lente, met een heleboel al dan niet dringende klusje in de tuin…
Ach ja, dan wachten we toch gewoon tot volgende winter?
Wat ons in elk geval duidelijk werd: voor een beetje vlechtscherm heb je al snel een heleboel snoeihout nodig. Het kader voor het scherm op de foto stond al klaar, met een hele hoop klaargesneden takken ernaast. Zoonlief en ik waren er zeker van dat het er meer dan voldoende waren om het hele scherm vol te vlechten.
Mooi niet dus: we waren amper halverwege, toen we zelf nieuwe twijgen mochten gaan zoeken in de grote takkenhoop aan de andere kant van de tuin.
De dames die zich aan de kleinere, gespijkerde schermen waagden, merkten al snel, dat ze behalve veel materiaal, ook en vooral veel tijd nodig hadden. Op het eind van de ochtend was er immers nog maar een klein stukje van het scherm afgewerkt. Een ideaal werkje dus voor tijdens een lange winter zonder tuinklussen.
Behalve de werkjes waar we zelf mee aan de slag konden, zagen we nog meer inspirerende mogelijkheden voor de verwerking van snoeihout dat niet verhakseld wordt. Helaas gold meestal: net een tikkeltje te arbeidsintensief om nu in maart nog mee te beginnen…
Toevoeging na publicatie: Ook de ‘gazebo’ in Fairegarden is een leuk idee om snoeihout te hergebruiken!
And what can you do with those sticks?
(For some reason, I found this post rather difficult to translate, so I’m afraid the text doesn’t read very fluently.)
Last saturday, me and my family took part in a Workshop at ‘Comité Jean Pain‘, a demonstration-garden that started as an educational project to show how to make and what to do with wood-compost (a method developed by the Frenchman Jean Pain), but evolved in the recent years to a ‘ecological cycle’ garden, a way of gardening with reusing everything that could otherwise be considered as ‘waste’.
On the first saturday of the month, workshops are organized in the garden, and last weekend, it was all about making fences out of loppings.
It was an interesting morning, but for us it had been better scheduled a few months earlier:
In december, our son and I have been pruning our pollard-willows, and added the resulting loppings to the ‘“>stick-walls‘ (in Dutch we have a beautiful word, ’takkenril’ for such a wall) in the woodland part of our garden, to serve as an hotel for critters of all kinds.
But at that time, we still had the long, quiet winter laying ahead, and we still had the time to use the ideas of this workshop.
But now, spring is there, with lots of smaller and bigger tasks in the garden.
So what? We can always wait till the next winter!
One thing that we learned from this workshop, is that you really need a lot of sticks, when you want to make some fencing!
The framework used for the first fence was waiting for us, with a large heap of sticks… Dear son and I started working, but before we had done a lot, it soon became clear we had to search for more sticks!
For the ladies that were making the nailed fences: apart from lots of tiny sticks, they needed lots of time! At the end of the workshop, only a small part of the fence was ready… That really is a work for those winterdays that there is no other work in the garden.
But apart from the fences that we have been making during the workshop, we got lots of other ideas, so it certainly was a worthwhile morning.
Edit: the ‘Gazebo’ at Fairegarden is another nice idea to use your prunings…
Annetanne, voor ons komt jouw workshop als geroepen! Ik vraag me alleen af of het met de takken van de neergelegde krulwilg ook zal lukken, maar dat zullen we dan vermoedelijk wel merken. Tof!
Wat een geweldige workshop!
Nu baal ik helemaal dat iemand anders ‘mijn’ wilg al gesnoeid heeft (én de takken heeft meegenomen.) Maar ik ga zeker ook eens zo’n scherm proberen te maken. Leuk dat je zoon ook zo actief in het tuingebeuren is.
Er staan inderdaad een paar mooie voorbeelden bij waarvan ik denk dat ik er eens iets mee moet doen. Nu gaat hier alles gewoon de groenbak in en is het weg…
Mooi maar veel werk! Begin maar eens eerst met al die takken op dikte en lengte te sorteren… de moed zakt me al in de schoenen.
It’s beautiful. I like the idea of reusing the sticks.
Hi Anne, thanks for the link love. I adore the use of sticks for all of these projects. Do you find that some work better than others? Willow is supposed to be good, but how does it hold up? Or are these for only one year and rebuilt each year? That seems a good idea. They are all lovely.
Frances Fairegarden
ben ooit één keer bij Comité geweest naar aanleiding van de cursus thuiscomposteren (onder het motto : als je toch wil zien hoe het moet, doe het dan goed); normaal gezien hadden we er nog een paar keer naar toe moeten gaan omdat ze daar ook de compostmeesters opleiden maar onze gemeente had ineens geen nood meer aan compostmeesters (die ene compostmeester van onze gemeente was van een ander gedacht).
Maar ik stond de voorbije week ook naast mijn berg snoeiafval van de twee cornussen uit de voortuin en ik heb er een paar plantensteuntjes mee gevlochten (cirkels met een kruis door). Het kwam nogal nauw hoe dik of hoe lang de stukken moesten zijn (flexibel maar toch stevig voor de ringen, zeer dun maar lang genoeg voor de knoopjes want zonder nageltjes ofschoon het nagelnieuwe nietpistool in de aanslag lag). Er is maar één nadeel van de vuurrode plantensteun : die eisen zoveel aandacht in de kale tuin nu 😉
We moeten maar eens op zoek naar ‘vlechtbijbels for dummies’ want er zijn wellicht zoveel mooie dingen die je kan maken met dit ‘afval’ (hoewel de takjes het prima zouden doen op de composthoop 😉 )
@Onderdeappelboom, Fluitenkruid, Me!: Fijn dat jullie er wat inspiratie uit halen…
@Tina, Frances: It looks so much more natural, when you can reuse materials from your own garden.
Frances: Willow is very easy to work with, but it only last one or two years. Hazel is a little bit sturdier, not so easy, but last longer….
When you remove the bark, the sticks will last longer too (the water that comes between the stick and it’s bark will cause the wood to rot more easily.)
@the666bbq: Manlief had het Comité leren kennen, toen hij er met de compost-opleiding van hier in de regio een dagje naar toeging. Voor mij was het ook de eerste keer.
Rode cornus is inderdaad zo’n struik die soms net een tikkeltje teveel in de belangstelling wil staan… maar in de winter is dat beetje extra kleur dan weer mooi meegenomen.
Bij ‘De Slegte’ liggen overigens gewoonlijk wel een paar boekjes over vlechten met wilgentenen. Al gaat het gewoonlijk vooral om het vlechten van ‘ornamentjes’ en niet zozeer om ‘zinnige zaken’.
(In een Velt Open-Tuin heeft zoonlief overigens bijna twee jaar geleden een uit wilgentenen gevlochten libel gekregen… die heeft toch twee zomers lang de kruidentuin versierd, en dat was eigenlijk heel erg leuk. Intussen ligt ze sinds gisteren op de composthoop…)
Het lijkt mij ontzettend leuk om ook eens zo’n workshop te volgen maar, je hebt helemaal gelijk, beter in de winter dan aan het begin van de lente. Ik kijk al heel lang naar Gardener’s World op de BBC en dearly departed Geoff Hamilton maakte voor de serie Paradise Gardens een hele leuke gazebo van levend wilgenhout. Ook maakte hij eens een prachtige berceau van hazelnoot takken. Lang geleden al weer……
Inderdaad bij de Slegte kan je vaak heel leuke en handige knutselboekjes voor de tuin vinden voor niet al teveel geld. Ik ga er graag snuffelen en vind meestal wel wat van mijn gading.
@Nico: een late reactie, want je comment was even achtergehouden door mijn spam-plugin. Inderdaad, dat was voor mij ook het spijtige van de workshop:
Mensen met een kleine tuin hebben vaak niet voldoende snoeihout voor dit soort projecten, mensen met een grotere tuin mankeren dan weer de tijd…
@Yolanda Elisabeth: In de tuin van Comité Jean Pain was dan weer een combinatie te zien van die gazebo en die berceau: een berceau van levend wilgenhout. Daar heb ik ook een foto van, maar nu de wilgen nog niet zijn uitgelopen zegt dat niet zo heel veel. Mocht ik er later in het seizoen nog een keer komen, volgt er nog wel een artikeltje, met foto’s ‘in twee fazen’.
Bij die gebonden bussels in die staander vraag ik me een beetje af waarvoor dat moet dienen? Jammer ook dat zo’n vlechtschermen op een paar jaar tijd uiteen vallen… daardoor ontzie ik me het vele werk een beetje.
Het is/was de bedoeling om dat ‘rek’ verder te vullen met houtbussels… waarbij ik me dan inderdaad de bedenking maakte, dat je dan bij een grote tuin toch veel beter af bent met een klassieke takkenril…
Het meest bruikbare idee voor mij was, om een gewoon simpel vlechtscherm te maken zoals op de vijfde foto, en als opgaande palen geschild kastanjehout te gebruiken, wat toch behoorlijk duurzaam is.
In de loop van de jaren zullen de dwarshouten wel vergaan, maar dan kan je nog een tijdlang van bovenaf nieuw invlechten.
Hello Anne
I enjoyed reading this post.
As I understand the whole ‘pollarding’ method of tree management was originally to harvest the sticks without damage to the tree.
What a good way to spend a day! Beautiful rustic fences. They look so good in the garden.
So I guess Willow is the perfect wood, flexible, straight etc…
Hazel is good also.
Rob
You’re right Rob.
Here in the Low Lands, the sticks obtained from those pollarded trees were used as ‘boerengeriefhout’, which can be translated as ‘farmer’s tools wood’.
As I had some hazel trees/bushes in my garden I also tried to make a little fence some years ago. Unfortunately it wasn’t fixed with nails, so the whole construction broke down after a certain time. Now some of the hazels have been taken out and there is not yet enough material left to have another go and in the way you did. Maybe in due time…I hope!
Barbara
@Barbara: yes, the problem with those fences is, that when you have a large garden, you often don’t have the time to make them, and when you’re garden is smaller, you don’t have enough sticks. (Hazel can grow rather tall…)
Well, that kind of makes me wish I had a time when there’s nothing to do in the garden. Very cool!
That must have been a really enjoyable and interesting workshop Anne. Look forward to seeing more creations from you 🙂