Chayote – een experiment

Af en toe wil een mens wel eens iets nieuws proberen…

In het najaar vertelde op de Facebookgroep van Velt iemand over zijn meer dan overvloedige oogst van Chayotes.  Wie die ook een keer wilde telen, mocht plantgoed bij hem komen halen.
Hij woonde in een naburige gemeente, dus dat contact was snel gelegd.

En dus staan er nu een handvol Chayote-planten in mijn serre ongeduldig te wachten tot ze uitgeplant mogen worden.

Enkele van mijn planten... Zullen ze het halen?

Chayote - Wa's dat?

Muismeloenen en olijfkomkommers, een beetje moestuinier kent die intussen wel… De Chayote is echter nog een relatieve nieuwkomer op het moestuintoneel.

Maar, zoals je uit het voorgaande misschien al vermoedde, ook de Chayote (Sechium edule) is een lid van de komkommerfamilie (Cucurbitaceae).  Oorspronkelijk afkomstig uit Midden-Amerika, maar zou intussen ook zeer ingeburgerd zijn in de Aziatische groententeelt.  

De plant wordt hoofdzakelijk geteelt voor zijn vruchten, maar eigenlijk is ze in haar geheel eetbaar, en ik heb me laten vertellen dat ook de jonge scheuten bijzonder lekker zijn.  Ik las zelfs een artikeltje over een tuinier die een van zijn chayoteplanten uitsluitend teelde om er scheuten van te oogsten.  De wortelknollen zouden als alternatief voor aardappelen kunnen gebruikt worden, het is m.a.w. een zeer veelzijdige plant.
Over het gebruik van de vruchten ga ik voorlopig niks vertellen, omdat ik daar nog geen ervaring mee heb.  Als de teelt slaagt, komt dat later wel!

Chayote zou in de regio van oorsprong een vaste plant zijn, maar is absoluut niet winterhard, en omdat ze toch een redelijk lang groeiseizoen nodig heeft, moet je de plant dus beschut voorkweken.

Voorkweken

Ik hoor je al vragen: En waar kan ik daar zaad van kopen?
Eerlijk gezegd, ik weet het niet.
En bovendien heb ik mij laten vertellen, dat je Chayote veel beter kan opkweken vanuit een vrucht.

En dat gaat – voorlopig althans – inderdaad doodsimpel.

Bewaar enkele vruchten die je in het najaar oogst/krijgt/koopt op een droge, vorstvrije maar koele plek, en in de loop van de winter zal je merken dat een aantal vruchten uitlopers vormen. (Zelf heb ik ze ‘iets’ te warm bewaard, waardoor ik begin december al schietende vruchten had. En van alle vruchten die ik had liggen, is er slechts één, een kleintje, niet gekiemd.)

Zo’n uitgelopen vrucht stop je in een bloempot met aarde.  Je legt de vrucht op zijn kant met de scheut omhoog, en zorgt dat de vrucht maar voor de helft in de aarde ligt.  (Althans: zo zeggen de meeste websites het.  Ik heb er gewoon voor gezorgd dat de vrucht niet helemaal bedekt was, en voorlopig zijn alle planten probleemloos aangeslagen, behalve die ene die slechts voor de helft in de grond zat, die heeft nog nauwelijks wortels gemaakt 😉 )
Geef ze voldoende water. (Ik interpreteer dat als: ‘laat de aarde niet helemaal uitdrogen, maar verwen ze ook niet te hard.’)

Als de kans op nachtvorst geweken is, mogen de planten naar buiten.  Je kan ze als pompoenen over de grond laten kruipen, maar mijn ‘leverancier’ zei me dat hij er de voorkeur aangeeft om ze in struiken of tegen een hekwerk te laten klimmen.  
Als mijn planten het goed blijven doen, ga ik beide mogelijkheden uitproberen, en dan hou ik jullie graag op de hoogte van de rest van het experiment…

En mocht jij al ervaring hebben met deze plant… Je tips and tricks zijn altijd welkom in de commentaren!

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

3 thoughts on “Chayote – een experiment

  1. Ik heb ze een jaar of 5 geteeld, meer dan 10 jaar geleden. Het zijn klimplanten, en als je de vruchten een beetje proper wil houden dan kan je ze inderdaad best laten klimmen. Ze hebben zoals je al zei een zo lang mogelijk groeiseizoen nodig, en ze nemen ongeveer evenveel plek in beslag als een olijfkomkommerplant, misschien iets meer. Ik gebruikte ze voonamelijk flinterdun gesneden of in staafjes gesneden in slaatjes. De smaak is niet uitgesproken. Je kan ze bv als vervanger voor komkommer gebruiken.

    1. Bedankt voor de aanvulling Robbie…
      Vandaag heb ik ze voor het eerst gebruikt bij het koken… De planten staan nog steeds in de serre te wachten tot de kans op nachtvorst geweken is, maar ze worden er niet kleiner op, dus heb ik er een paar scheutjes durven afhalen om ze – met een boel andere knipsels uit de tuin – in een soufflé te verwerken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.