Kruisbessen en Examenstress

Iedereen met een beetje bessen in de tuin, weet dat bij de aanschaf van kruisbessen altijd benadrukt wordt om toch vooral te kiezen voor meeldauwresistente rassen. (Een mooie selectie van die ziekteresistente rassen vind je bijvoorbeeld via deze link beschreven).

Kruisbes - Ribes uva-crispa
Ik vrees dat wij daar bij de aanschaf van onze kruisbessen niet erg op gelet hebben, en gewoon kochten wat Kwekerij Houtmeyers voorradig had.
Maar intussen is ons duidelijk geworden, dat de groeiplek van de bessen al net zo belangrijk is als de rassenkeuze, om die lastige schimmel te vermijden.

Toen we jaren geleden onze tuin konden uitbreiden met het naastliggende perceel, merkten we al snel dat de kruisbessen die we daar aanplanten niet alleen veel meer vruchten droegen dan die in de ‘oude tuin’, maar dat ze ook geen last hadden van meeldauw.
En toen we de erg ziektegevoelige struiken uit de ‘oude tuin’ overplantten naar ‘het veld’, bleek de meeldauwgevoeligheid van die struiken als bij toverslag verdwenen.

En de verklaring zit hem allicht voor een stukje in de sfeer die al opgeroepen wordt door ‘oude tuin’ en ‘veld’.
Want klinkt het eerste niet als een beschaduwde plek met hoge bomen rondom? En roept ‘veld’ niet meteen een veel lichtere, luchtigere sfeer op? En laat dat nu ook nog eens kloppen ook…
De oude tuin, al is die nog maar 18 jaar, is inderdaad een tuin met een hele luwe atmosfeer… Relatief veel schaduw, heel weinig wind.
En het nieuwe deel van de tuin, dat we intussen nog steeds als ‘het veld’ bestempelen, is veel lichter, opener, droger, zonniger…

Bovendien heeft zoonlief de voorbije jaren de taak van de bessensnoei op zich genomen, en heeft hij heel goed onthouden dat een open, vaasvormige structuur van de struik zeker niet verkeerd is.
En daar varen de kruisbessen dus goed bij.
Zo goed zelfs, dat we al twee jaar na elkaar niet weten waar met de bessen te blijven.
De struiken hangen zwaar van de vruchten, de vogels komen er eten, maar je ziet nauwelijks dat er wat verdwijnt…
Vorig jaar moest ik na kilo’s kruisbessenconfituur, en na talrijke bezoekjes van plukkende vrienden en kennissen nog steeds met lede ogen toezien hoe uiteindelijk er nog steeds massa’s ongeplukte bessen overbleven.
Het ziet er naar uit dat het dit jaar niet anders zal zijn…

Zondag heb ik nochtans al een begin gemaakt met het wegwerken van de oogst.
Zoonlief zat stevig te blokken, want vandaag heeft hij het schriftelijke deel van zijn examen wiskunde, en laat dat nu niet meteen het vak zijn waarin hij de grootste uitblinker is. Hoogspanning alom dus…
En bij examenstress hoort een extra portie verwennerij, en zoonlief is dol op lauwwarme vruchtencrumble uit eigen oven.
Veel crumble-recepten schrijven voor om ook aan het fruit suiker toe te voegen, maar ik ben net gecharmeerd door het contrast tussen de zure fruitlaag en de zoete crumble. Qua kruiden en specerijen variëer ik ook wel eens. Klassiek is natuurlijk kaneel, maar ik combineer rabarber bv wel eens met anijszaden of de nog groene zaden van Roomse kervel. Of ik vervang kaneel door speculaaskruiden, of voeg een snufje chilipoeder toe…

print recept

Crumble uit AnneTannes tuin
Ingrediënten
  • 1 kg seizoensfruit (kruisbessen dus)
  • 2 theelepels kaneel
  • 200 g voltarwemeel
  • 150 g koude boter
  • 125 g (kandij)suiker
Werkwijze
Was het fruit, verwijder (in het geval van kruisbessen) steeltje en kroontje, en snij zo nodig groter fruit in stukken.Doe het gewassen en schoongemaakte fruit in een ingeboterde ovenschaal.Maak de crumble door meel, boter en suiker door elkaar te kneden. Traditioneel hoor je dat te doen met koude vingers of met twee messen, maar in een keukenrobot gaat het minstens zo vlot en is de klus in minder dan een minuut geklaard. (Vermengen met het mes van de keukenrobot, tot het mengsel kruimelig van structuur is.)Verdeel het kruimeldeeg over het fruit.Bak gedurende 35 minuten in een op 200° voorverwarmde oven. (Dek eventueel de schaal na 20 min. af met folie of bakpapier om te vermijden dat de crumble verbrand.)Laat tot lauwwarm afkoelen, en serveer met een bolletje van je favoriete vanille-ijs.
Tijdsduur

Voorbereiding: Baktijd: Totaal :

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

8 thoughts on “Kruisbessen en Examenstress

  1. Tiens, nog nooit last gehad van meeldauw op onze kruisbessen. Nochtans zijn zowel ras als standplaats met totale afwezigheid van enig strategisch denken gebeurd. Weeral geluk gehad dan 🙂

  2. KruisbessenCrumble. Een lekkere alliteratie, voorwaar een idee om de kruisbessen te verwerken. Bedankt voor ’t recept. En die zoon van je, dat lijkt me wel handig, die werkijver.

    1. Die werkijver mag er inderdaad wel zijn…
      Ik vond het dan ook plezant, dat hij er op de Eco-tuindag in geslaagd is om een paar stekjes van zijn geliefde loganberry te verkopen… (Hij komt overigens net uit de tuin met bijna een kilo loganberries, die hij blokpauze-gewijs is gaan plukken. En of ik die morgen tot confituur zou willen verwerken?)

  3. Bij ons stonden de kruisbessen er al toen we het huis kochten. En heel raar, dit is het eerste jaar dat ik meeldauw bespeur. En ook de eerste keer dat onze varkens de kruisbessen plots opmerken en opeten. Zou er een verband zijn 🙂

  4. Ik heb dit jaar eens geëxperimenteerd met kruisbessen en vanille voor de confituur. 1kg kruisbessen + sap van 1 limoen + 1/2kg geleersuiker + 1 zakje pectine + 1 vanillestok waar het merg uit geraspt is (de stok meekoken, maar verwijderen na het koken). De commentaren zijn heel positief tot hier toe. Die crumble ga ik eens proberen. Hier zijn ze dol op de rabarbervariant, dus waarom ook niet op deze? Voorlopig moet ik de bessen nog kopen, want de nieuwe struiken hebben alles samen nog maar 5 bessen gedragen in hun eerste jaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.