Toen ik gisteravond wat later naar huis kwam gereden, viel het me op hoe diep, diep donker het was.
Hier in de buurt is men (gelukkig) vrij zuinig geweest met straatverlichting, en behalve van prachtige sterrenhemels kunnen we dus ook nog van echt donkere nachten genieten.
En toen dacht ik plots aan dat plaagversje uit mijn kinderjaren:
’t Was nacht, pikdonkere nacht.
Vijf rovers zaten in hun hol,
De hoofman sprak:
“Piet, Piet… vertel eens iet’!”
En Piet begon:
’t Was nacht, pikdonkere nacht.
Vijf rovers zaten in hun hol,
De hoofman sprak:
“Piet, Piet… vertel eens iet’!”
En Piet begon:’t Was nacht, pikdonkere nacht.
Het is steeds nacht, pikdonkere nacht, voor elk bang hart dat op een zonsopgang wacht……..
Ik ken dit gedicht onder een ietwat andere vorm, nl.:
Het was nacht , pikdonkere nacht
aan de rand van het bos was een roversbende gelegerd en de hoofdman die sprak:
Pedro vertel nog eens een van uw gruwelijke verhalen die onze harten doen sidderen en onze haren ten berge doen rijzen;
en pedro begon; ‘T was nacht , pikdonkere nacht…….
wordt telkens door een andere personage en andere intonatie herhaald.
Misschien de Belgische vorm.
Ken je nog meer soortgelijke verhalen.
groetjes
Tja, net zo Belgisch als mijn versie waarschijnlijk, maar ik denk dat dit soort verhaaltjes in tallloze versies bestaat… de ene wat complexer, het ander wat eenvoudiger…
Ik ken de volgede ;
Het was nacht,pikdonkere nacht. De olifanten poepte tegen de ruiten.
Wie kent deze ook?