(Dit berichtje stond voor vrijdagochtend klaar, maar ik zette het per ongeluk woensdagavond al een half uurtje on-line, en google blijkt er al flink naar door te verwijzen. En om niet al die bezoekers met een ‘page not found’ op te zadelen, publiceer ik het toch al maar. Vrijdag geen blogbericht dus!)
Sinds woensdagavond staat de kerstboom weer in huis. Ik betrap me er op, dat het elk jaar vroeger wordt.
In de eerste jaren dat ik mijn eigen kerstboom zette, hield ik me trouw aan de familietraditie: de kerstboom komt in huis op 24 december, en blijft vervolgens de hele kerstperiode – dus tot op de dag van Driekoningen – staan. (Een Noorse collega van me spreekt er – na reeds meer dan 20 jaar uit Noorwegen te zijn geëmigreerd – nog steeds haar verbazing over uit dat de kerstboom hier al dagen voor Kerstmis in de huiskamers staat.)
Maar manlief vond Kerstavond wel heel erg laat, en langzaamaan verhuisde het boomversieren naar de eerste dag van de Kerstvakantie, en kijk, nu waren we al vijf dagen vroeger dan de traditie.
Manlief had ’s middags de boom gehaald, bij de kwekerij hier in het dorp. De boom is dit jaar een tikkeltje te klein naar mijn zin, ik heb hem liefst kamerhoog – volgend jaar dus misschien zelf maar weer eens meegaan als de boom gekocht wordt?
Ik hou ervan, om mijn boom elk jaar opnieuw met de oude vertrouwde spulletjes op te tuigen: de Zweedse strooien sterren en engeltjes, die ik in mijn studententijd in een winkeltje in Leuven kocht, de Russische handgesneden figuurtjes die mijn ouders meebrachten van een reis naar Moskou en St Petersburg.
Dat uitpakken van de bekende versieringen, dat ‘oh ja!’gevoel van herkenning, dat maakt voor mij deel uit van de huiselijke sfeer van Kerstmis.
Oorsprong van de Kerstboom-traditie
Oudste wortels
Ik hoorde Fik Seymus ooit vertellen, dat de Kerstboom zijn wortels heeft in hele oude tradities. In voorchristelijke tijden werd ten tijde van de Midwinterzonnewende een eik versierd met lichtjes en met vruchten.
Lees verder “De Kerstboom en zijn geschiedenis”