Een paar dagen geleden liet Bart al een mooie foto van zijn donkere ooievaarsbekken (Geranium phaeum – Weduwe-in-de-rouw) zien.
Die heb ik ook al jaren in mijn tuin, weliswaar in een andere, meer donkerpaarse tint. Die beginnen zo stilaan de allures van ‘ons plaatselijk onkruid’ aan te nemen, dus dat Bart over een paar jaar niet komt klagen dat ik hem niet gewaarschuwd heb.
Maar even serieus, ik vind het een heerlijke plant voor een wat wildere tuin. Ze houdt van relatieve schaduw, en het bevalt haar dus uitstekend aan de rand van de hagen en hier en daar in het bos, en ze zaait zich uit als gek (vooral op groeiplekken die niet al te veel zon krijgen). En als toemaatje is het ook nog eens een fantastische bijenlokker.