Tja, mijn tomaten stonden er – als ik dat zelf mag zeggen – eigenlijk niet slecht bij.
Ze groeiden niet allemaal even hard, maar de meesten hadden een stevige stengel en mooi donkergroen blad, en ze leken het – op twee uitzonderingen na – behoorlijk naar hun zin te hebben.
Nu ben ik, wat ’tomaten gieten’ betreft, van de strekking dat wat liefdevolle verwaarlozing op zijn tijd geen kwaad kan.
Ik begin dus met vlak na het planten àlle planten heel veel water te geven.
Op dag 2 krijgt vervolgens de helft veel water, en op dag 3 de andere helft.
Op dag 4 komt 1/3 van de planten aan de beurt, en op dag 5 en 6 ook.
En zo wordt de giet-frequentie snel teruggebracht, tot ik uiteindelijk dagelijks zoveel planten giet dat ze maar om de 10 dagen water krijgen… om vaak eind juli-begin augustus de giet-frequentie nog verder terug te schroeven. (Door de planten laag-frekwent, maar overvloedig te gieten wordt de grond tot erg diep nat, en wordt de plant gestimuleerd haar water diep te gaan zoeken.)
Ik heb me immers door een kenner laten vertellen, dat tomaten in hun ‘geboortestreek’ plegen te ontkiemen aan het eind van het regenseizoen, om dan op te groeien en vrucht te dragen in het droge seizoen.
En de vorige jaren heb ik inderdaad gemerkt, dat mijn tomatenplanten er totaal geen probleem mee hebben, dat ze vanaf half augustus op geen druppel water meer getracteerd worden, en dat ze desondanks tot het gaat vriezen verder tomaten blijven afleveren.
OK, ik zat dus momenteel aan ‘zes planten gieten per dag’, maar ik controleerde wel, of er niemand ging ’treuren’.
Dinsdag ging er wegens een migraine-aanval die me tot ver in de namiddag in mijn bed en achter gesloten gordijnen hield, even de klad zitten in het regelmatig gieten, maar toen ik gisterenmorgen even poolshoogte ging nemen, zag ik ‘dat alles goed was’: verschillende planten hadden zelfs guttatie-druppeltjes aan de bladranden hangen, wat er op wees dat ze meer water hadden opgenomen dan ze door verdamping kwijt konden, en dat ze daarom onder druppelvorm moesten afscheiden.
Dus toen ik ’s middags thuis kwam was ik niet echt gehaast om te gaan gieten.
Uiteindelijk ging ik toch richting serre, met de bedoeling nu een keer heel uitgebreid te gieten: ondergetekende vertrekt vanavond voor een aantal dagen naar Berlijn, en wil man- en zoonlief niet met al te veel extra tuinklussen opzadelen.
En toen ik de serre binnenging…. toen was het duidelijk dat ik hals-over-kop een rampenplan in werking moest stellen.
Van mijn zowat 40 planten stonden er zeker 35 behoorlijk slap tot heel erg verschrikkelijk verlept te wezen. Aanvankelijk rende ik paniekerig van de ene plant naar de andere, niet wetend waar eerst te beginnen, om me dan te realiseren dat één van de principes van de urgentie-geneeskunde triage is: wie had eigenlijk nauwelijks hulp nodig? Die kon wachten. Wie zag er uit alsof alle hulp te laat ging komen? Die moest ook maar wachten. Maar de planten die er uitzagen alsof ze het weliswaar erg lastig hadden, maar zeker nog te redden waren, die werden als eerste meer dan overvloedig gegoten.
En het is jammer dat ik geen foto’s ‘voor’ en ‘na’ kan laten zien, of beter nog, een time-lapse filmke had gemaakt, want het was gewoon wonderbaarlijk: op minder dan een half uur tijd verrezen de meeste planten van het stadium Slappe Dweil naar dat van Fiere Tomat.
Niet allemaal helaas… Eéntje, ‘Cherokee Green’, die al vanaf het begin serieus op de sukkeltoer bleek, lijkt er niet bovenop te zullen komen.
En het gekke is, dat sommige rassen helemaal geen last schenen te hebben van de hitte: Brandy Wine, die vlak naast Cherokee Green staat, stond even fier rechtop als altijd, met een air van ‘wat stellen die zich allemaal aan, wat is dat nu, een beetje zon, een beetje droogte? Daar laat een serieuze tomat zich toch niet door van zijn melk brengen?’
Gelukkig wordt er voor de volgende dagen iets minder zonnig weer voorspeld… Hoef ik me in Berlijn wat het thuisfront betreft tenminste alleen om man- en zoonlief druk te maken (maar niet heus…).
Zeggen dat ik gisteren net hetzelfde heb meegemaakt!
Plots zag ik dat bijna alle tomatenplanten in de serre hun kop lieten hangen … snel snel de tuinslag erbij gehaald en onderaan de bakken goed volgegoten met water.
Vanavond eens zien of ze er weer door zijn.
Ik word er zo naderhand een beetje moedeloos van, AL dat watergeven zeg … . Vrijdag 65% kans op regen, let’s hope so!
blame it on the moon 😉 (BW)
cherokees komen nochtans uit een goede bloedlijn
in een normaal seizoen zou zelfs een afgeknakte tomaat weer durven vertrekken … je kan nog altijd een dief van een andere plant stekken en/of marcotteren, dan heb je vrij snel een vervangplant moest hij er echt niet meer doorkomen.
Mihihihihi! Dit is werkelijk waar de grappigste post van jou die ik al gelezen heb 😀 Ik heb met veel genot de perikelen van de tomaten gelezen 🙂 Thanks for putting a smile on my face and giving me this good feeling!
Ikzelf heb geen tomaten omdat ik slechts een wannabe-tuin heb en de 2 vierkante meter moestuin volledig opgeofferd heb aan mijn zoete zondes (aardbeien en frambozen).
Maar…. ik vroeg me eigenlijk af wat je doet aan de “krulziekte”? Sproei jij dan ook met Koper? Mijn grootvader heeft dit vaak voor… vraag me niet welke rassen het zijn want wij halen ons plantgoed bij de molenaar die niet houdt van veel poespas. “Gij moet tomaten hebben? Oké, hier zijn tomaten.” En daarmee ben je verzekerd van een rijke en lekkere oogst, zonder het ras te weten. Desondanks willen die plantjes hun bladen wel eens volledig omkrullen, zonder tekort aan water. Heb jij dit ooit voor?
Afgelopen zomer hadden mijn schoonouders-in-spe dit ook aan de hand, maar met fruitbomen. En ja, ik moest hen teleurstellen omdat ik als plantkundige (die blijkbaar alles van gewassen hoort af te weten) niet wist hoe ik die plantjes moest ‘genezen’. Vandaar: alle suggesties zijn welkom!
Groetjes,
Tine
Ik vrees dat je met je krulziekte-vraag beter bij den duvelse vleesbraaier (the666bbq) terecht kan dan bij deze amateur…
Ja, mijn tomaten hebben dat ook wel eens, dat hun blaadjes krullen… maar ik heb niet het idee dat dat veel verschil maakt naar opbrengst toe, en dus laat ik ze maar doen.
En wat perzikken betreft… ook die durven hier wel eens krullen, maar omdat ze braaf doorgaan met duzenden vruchten produceren maal ik ook daar niet om…
Ze zullen wellicht water nodig gehad hebben, maar toch: als nog grotere leek dan jij merk ik dat de meeste planten gewoon weer opknappen door de rust van de nacht (koeler, donkerder).
krulziekte? bestaat er zoiets als krulziekte bij tomaten? De hypochonder in mij wil nú naar de serre om te controleren. Maar ’t is donker en ’t waait. Morgenochtend dus! En koper gieten, heb ik begrepen. Ik sloop alvast een deel van de waterleiding om morgenochtend over voldoende koper te beschikken!
het krullen van de bladeren bij tomaten dat we nu ongeveer zien (meestal omhoog gekruld) is over het algemeen niet zo erg : koude stress, de nachten blijven flirten met de 10 graden en overdag is het soms al niet zo heel veel beter (mag wel eens beginnen warmer worden, en natter zeker ;-).
Gewoon laten doen.
krullen van de bladeren later in het seizoen kan andere oorzaken hebben; teveel van het goede bijvoorbeeld (mest, water) waardoor de plant zichzelf voorbij groeit 😉 andere oorzaken (ziekte, tekorten,..) zijn ook nog mogelijk maar zullen zo snel niet voorkomen.
“krulziekte” zou ik dus voor de perziken houden en daar zit ik (ook) in het kamp van Ann(etanne) : naar ’t schijnt kan je daartegen spuiten maar ik doe er niks aan.
Oei, dat extreme verslappingsverschijnsel kende deze kenner nog niet! Tijdens die eerste gietdagen zoeken mijn wortels (allez, die van mijn tomatenplanten) wild om zich heen. Vooral omdat ik ze de helft van de stengel mee ingraaf – horizontaal dan nog wel – in een allegaartje van halfverteerde composterende materialen. Daar teren en tieren ze op.
De nieuw aangeplante lupine en de verplante hortensia hebben het ook moeilijk gehad, gelukkig had een flinke watergift een goed resultaat, alleen een van de hortensia’s blijft kwakkelen. Ik ben benieuwd of die het redt.
Planten kunnen gelukkig heel veel hebben. Zeker jammer dat er geen time lapse mogelijk is van de zich herstellende tomaatjes 🙂
voor mij is het toch wel nieuw om te lezen dat de tomaten maar zo weinig gegoten worden!
Ik zit hier op zandgrond dus zal dit wel niet lukken, vrees ‘k.
In de serre heb ‘k al veeeele kruiwagens compost ingewerkt en leg ‘k een dikke laag grasmaaisel, maar toch droogt de grond heel snel uit. Ik plant de tomaten ook behoorlijk diep maar moet in zonnige perioden toch om de 2 dagen gieten …
Volgend jaar toch maar eens de “liefdevolle verwaarlozing” proberen!
Ik zit hier ook op zandgrond (Kempen), en ik heb vandaag een reeks tomaten gegoten die al een week geen water hadden gehad, maar er nog steeds heel fris bijstond. Ik geef dan echter wel echt heel veel water, zodat de aarde erg diep nat wordt.
Hier in de Ardennen worden tomatenplanten bovenop brandnetelbladeren geplant om ongedierte en ziekten te voorkomen . De kleigrond hier houdt het vocht goed vast en is rijk aan voeding
De groenten worden , voor dat het gaat regenen , met brandnetelgier ( oplossing 1 / 10 )begoten en dit max . 1 maal per week , als voeding en tegen insekten . Ook in de serre voor je daar sproeit .
Slakken worden weggehouden door asse van hardhout ( niet van dennehout ) rond de groenten te strooien . Ditzelfde type asse wordt hier ook voor het aanplanten uitgestrooid als voeding
Strooi nooit dennenschors als grondbedekker in je fruittuin . Het hars beïnvloedt de opname van voeding aan de wortels . De bomen produceren pas jaren later als het hars uit de schors weggespoeld is .
Dankjewel voor je tips Raymond!
Wat houtas betreft, dat is meteen ook een goeie Kaliumleverancier.
Tot heel erg recent zou ik hard geroepen hebben: “maar in mijn tuin zitten nauwelijks slakken“… Doch sinds een maand of anderhalf worden sla, boontjes, courgetten en pompoenen bijna sneller opgegeten dan we ze kunnen planten!
Tegen de slakken strooien wij het koffiedik om de planten heen, mioet je wel veel koffie drinken natuurlijk. Maar hebben een bedrijf, dus veel koffiedik.
Kattenbakstrooisel werkt ook.
Wist je,
In de Land en Tuinbouw School te Leuven lieten we de serre gewoon vol lopen met water, zelfs tot 3 tal cm boven de grond.
De serren waren ook gebouwd op een boordstenen muurtje, wat vroeger jaren in de oude serre ook was.
Mijn grootvader had zo’n 200m² serre staan en deed niks anders dan tomaten planten zetten.
Dat was de reden van de boordsteen in de serre, om deze te laten onderlopen.
Natuurlijk is het een ernstige kost als je stadswater gebruikt, maar de afwatering van het serredak ging een put in en diende dan ook voor de serre te bewateren.
Zoals Chris vermeld is Koffiedik de goede oplossing tegen de slakken te gaan,
De slakken vonden meteen de geur op om de serre in te smokkelen, grootvader maakte soms expres koffiedik om deze uit te strooien rond de tomaten stengel, maar hopen dat de taken niet op de grond komen want dat moet je van begin wegnemen bij de groei.