Vorige week, nog voor het zo gesneeuwd had, stond een vriendin bij me voor het keukenraam het gefladder van de vogels rond onze voederplek te bekijken.
Ze begreep niet, hoe de mezenbollen en de zadensilo die bijna verborgen in onze tuin hingen, zoveel vogels konden lokken, terwijl de super-de-luxe vogelvoervilla midden op haar prachtige gazon nauwelijks bezoekers kreeg.
Maar Boer Thomas gaf het al aan in zijn reactie op mijn berichtje van afgelopen zaterdag: vogels lokken in de winter, dat gaat niet alleen om wat je hen in de winter te eten aanbiedt, maar nog veel meer over hoe aantrekkelijk je tuin het hele jaar door voor vogels is.
De mezenbollen in mijn tuin hangen in een struik aan de rand van een heel groepje struiken, en vlakbij is nog een stukje haagbeukhaag. Er is dus heel wat beschutting voorhanden.
En de graansilo hangt een paar meter verderop in de appelboom, en langs die appelboom vormt een meidoornhaag van 30 m lang de zijgrens van de voortuin. En als je dan een tijdje naar de vogels zit te kijken, merk je al snel dat er een vijftal vogels op een tak van de appelboom hun beurt zitten af te wachten om een zonnebloempit uit de silo te halen, en dat ze er vervolgens mee naar de meidoornhaag vliegen om ze te pellen en ze op hun gemak op te peuzelen. (De grond onder die haag ligt van voor tot achter bezaaid met de zaadhulzen!).
Maar ook buiten de voederplek is was er heel veel beweging van vogels in de tuin: Tot het begon te sneeuwen zaten er soms wel zes merels tussen de blaren onder de grote eik naar insecten te zoeken, en het gebeurde dat ik onder de beuken ruim 20 koolmezen telde die beukennootjes aan het zoeken waren.
Achteraan in het kippenhok, in die ene appelboom waarvan de appels maandenlang door mens en dier versmaad worden, krioelt het – nu er sneeuw ligt – van de vogels die plots wel een hapje appelmoes lusten.
Een vogelvriendelijke tuin, da’s eigenlijk een tuin die het hele jaar door diervriendelijk is. En diervriendelijk, dat betekent ook al dat andere ‘wildlife’, van spinnen en rupsen en slakken en ander gekriebel met-of-zonder pootjes, in die tuin welkom is.
Da’s een tuin, waar vogels verborgen plekjes vinden om een nest te bouwen, waar het hele jaar door voedsel te vinden is, en gelegenheid om een water- of zandbad te nemen. Da’s een tuin, waar de koolmeesouders in het voorjaar bladluizen vinden om hun jongen te voeren, en waar niet alle appels geplukt worden ‘voor menselijke consumptie’.
(Vorig jaar heb ik – na lezing van ‘No Nettles required’ – nog een paar artikeltjes gepleegd over diervriendelijk tuinieren. En alle suggesties die ik daar geef om insecten naar je tuin te lokken, zullen vervolgens je tuin ook vriendelijker voor vogels maken. En om ook zaadetende vogels te lokken, is het al een grote stap om je tuin niet ‘winterklaar’ te maken, maar afgestorven bloeistengels gewoon te laten staan…)
Ik maak de tuin nooit winterklaar en achter mijn tuin is een gedeelte wat totaal verwaarloosd is. Toch vind ik voornamelijk alleen nog mezen. als afscheiding tussen mijn tuin en de gemeentelijke tuin staat een grote druif die zijn eigen gang mag gaan.
.-= laatste blogbericht: Te goeder trouw =-.
Ik ben het weer eens volledig met je eens. In de zomer kan ik wel eens vloeken op de bomen die ons terras in de schaduw zetten. Maar qua diervriendelijkheid is het een absolute must; berkenbomen, een notenboom, een kersen en een kriekenboom staan allemaal achter ons huis en dat levert veel vogelgefladder op. En ook een hulst staat er,deze is in de winter dubbel interessant omdat hij zoveel beschutting geeft, en ik zie de vogeltjes daar dan ook volop gebruik van maken. Ook in de haag zie ik hoe ze goed beschut trippelen in de richting van al het eten, tof om te zien.
Ik verwacht ook erg veel van mijn aangeplante heg, maar dat zal nog enige tijd duren.