11-jarigen, moestuinen en serres en zo…

Gisteravond zei ik het nog: vandaag loopt er hier voor de allerlaatste keer een tienjarige zoon door het huis…

Elf alweer. Wat een tante vroeger de fameuze ’tussen-tafellaken-en-servet’ leeftijd noemde. Geen kind meer, maar toch ook nog niet ècht een puber. Soms kinderlijk driftig en puberaal boos, maar even zo vaak puberaal gevoelig en kinderlijk lief.

En natuurlijk kan ook ik mij niet ontdoen van iets van een ‘mijn kind schoon kind’ houding, en dus kan ik er niet aan doen dat ik het nog steeds zo’n heerlijk manneke vind.

Zoonlief is al heel zijn leven een buitenkind, en een paar jaar geleden heeft manlief daarom een piepklein moestuintje aangelegd, dat sindsdien jaar na jaar uitgebreid werd, en ons intussen al bijna zes maanden per jaar op vlak van groenten zelfvoorzienend maakt. Manlief heeft intussen immers ook de microbe te pakken.
Op elke verlanglijst van zoonlief van de afgelopen jaren was ’tuingerief’ te vinden. Zijn meest fantastische kerstcadeau van vorige maand was een ‘aanaarder‘ die hij van zijn tante kreeg, en met een paar zakjes zaden doe je hem altijd een plezier. Het voorzaaien van allerhande is trouwens zíjn taak.

Sinds een jaar of twee stond er in de tuin ook een plastic tunnelserre, maar die was intussen versleten en zou langzaamaan plaats gaan moeten ruimen voor ’the real thing’.

Advertenties werden uitgeplozen, en in december stuitte manlief plots op het adres van ‘Serres Stappaerts‘ in Tielen, waar men tweedehands professionele serres ombouwt tot hobby-serres. Exact waar hij naar zocht dus.
‘Mijn mannen’ vertrokken dus op een zaterdagmorgen in december richting Tielen, ze kwamen, zagen, en keurden goed. De serres zagen er zeer degelijk uit, het ‘recuperatie-aspect’ spreekt ons sowieso al erg aan, en de prijzen die lagen gevoelig lager dan die van een ‘nieuwe’ hobby-serre.

Na overleg met de vrouw des huizes (jawel, ik kreeg ook inspraak) werd een serre besteld – de keuze viel op een serre van 9 meter lang – en volgde de belofte dat die in januari geleverd en geplaatst zou worden. Jaja, dat kennen we, die beloftes… en ik had dan ook zo stilletjes het idee dat we blij zouden mogen zijn als de serre er in de krokusvakantie zou staan.
Maar dat was buiten de heer Stappaerts gerekend: maandag kwam er een telefoontje… of hij donderdag rond 14.00 de onderdelen mocht leveren, dan zou hij ze vrijdag plaatsen.
Stipt om 14.00 reed hij hier gisteren de oprit op, en we gaan er dus van uit dat de serre er vanavond staat.

Zoonlief is intussen door het dolle heen. Dat er een nieuwe serre zou komen, dat was al formidabel, maar dat die dan ook nog een keer op zijn verjaardag zal geplaatst worden… een zo fantastisch verjaardagscadeau had hij in zijn stoutste dromen niet kunnen dromen!

Geen wonder dus dat er vannacht nauwelijks gedroomd, maar heel veel vol spanning wakker gelegen werd.

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

15 thoughts on “11-jarigen, moestuinen en serres en zo…

  1. Feliciteer eerst je zoon van mij en zoals het in Nederland gebruikelijk is(wat ik trouwens een vreemde gewoonte vind) jij ook gefeliciteerd. Kan me voorstellen dat je zoon door het dolle heen is, een kas van 9 meter lang, geweldig. Ook ik heb een kas die gemaakt is van een tweedehands professionele kas, (serre klinkt trouwens veel leuker maar in Nederland zal men je verbaasd aankijken, een serre bouw je aan je huis als extra woonkamer) deze kas is 6 meter lang en toen ik er voor het eerst in stond gaf mij dat een kinderlijk gevoel, zo groot. Nu denk ik vaak waar moet ik alles laten, hij is te klein. Ik weet zeker dat als één keer het virus van het moestuinieren je te pakken hebt, je voor je hele leven besmet bent.
    Veel plezier met de nieuwe aanwinst en het genot van de eerste tomaat uit de nieuwe kas. Zalig.

  2. Een heuse 9-meterserre voor je verjaardag: er zijn voorwaar slechtere cadeaus bedenkbaar! Wens je zoon proficiat van me met zijn elf lentes.
    En uiteraard mogen foto’s van deze nieuwbakken kas op dit blog niet ontbreken. Ik ben overigens erg benieuwd naar hoe zo’n ombouwserre er uitziet.

  3. Exact die rekup-kas heb ik ook nog willen kopen vorig jaar (weliswaar een kleiner modelletje) maar een fikse korting bij een andere leverancier bracht ons alsnog op andere ideeën. Blij als een kind met zijn eerste fiets, zo voelde ik mij toen het ding eindelijk rechtstond (we hebben er zowat twee weken aan gewerkt, amateurs als wij zijn). Deze week heb ik er rekken in gemonteerd (ook rekup) en nu zoek ik nog een tafeltje om het af te maken. Een verslaving, dat is het.
    Mijn dochter wordt binnenkort ook 11 maar die zal wel knutsel- en frutselgerief willen. Geen kans dat ik via een omweg een grotere serre kan bestellen…
    Wens hem een dikke proficiat!

  4. De blogkrant kwam op bezoek en heeft een kort artikel aan jouw blog gewijd. Moest je om één of andere reden dit niet willen, geef me een seintje en ik verwijder het artikel onmiddellijk. Doe zo verder met deze prachtige weblog.

  5. Geef die zalige zoon van jou een dikke zoen van ons, laat hem dat leuke buitenkind blijven, en ik hoop dat hij nog héééél lang mag genieten van die kinderlijke onschuld!!!

  6. @ Dini: Ik werk intussen 15 jaar in NL, maar verbaas me nog steeds over Nederlanders en verjaardagen… Dat een aantal collega’s er zonder dat ik er enige allusie op heb gemaakt, perfect weten wanneer manlief en zoonlief jarig zijn, en mij dus bv vandaag kwamen feliciteren met mijn zoon… Dat je, als je verjaardag op een werkdag valt, je een extra vrije halve dag neemt, weliswaar enkel op te nemen op je verjaardag, maar wie vindt dat erg…
    De verjaardagsvisite is intussen de deur uit, naar Nederlandse normen allicht heel beperkt: grootouders, en de tante die zijn doopmeter is.
    Oh ja, jullie ‘serre’ is bij ons een veranda!

    @ Menck: die foto’s komen heus wel, maar ik was vanavond pas op zes uur thuis. ’t Is verdorie een groot geval, 9 m x 3.5, nokhoogte tegen de 3 meter…

    @ Yo: in deze serre zit al een ‘zwevende tafel’, over de hele breedte achteraan, met een zestal kweekbakjes in.
    Ik ga in deze zee van ruimte toch ook wat ruimte claimen om één en ander voor te zaaien e.d.

    @ Blogkrant: leuk dat artikeltje!

    @ Bart: Dank je wel!

    @ Georgina: Ja, erg plezant!

    @ Johan: Fijn dat je tussen de drukte door nog tijd vind om langs te komen.

    Toen ik zoonlief naar zijn bed toe bracht, vertrouwde hij me toe: “Het was toch zo’n fijne verjaardag! En die serre!!!!”

  7. Leuk geschreven blogje hoor. Ook wij hebben een buitenkind. Weliswaar een dochter van elf en een half met blijkbaar dezelfde interesse. Ik herinner mij (het moet ergens maart April geweest zijn 2007) Ons uitstapje aan een tuincenter Hier in België. Met een paar zakjes tomaten-zaad overhaalde ze mij omdat een keer te planten. Ik had vernomen via het boekje bloei en groei dat het best behoorlijk werkt om tomaten in pot te planten. Zo gelezen zo gedaan. Ja hoor, we hadden vorig jaar heerlijke vleestomaten uit onze eigen bloempotten wel te verstaan :-). Haar wens is dierenarts worden. Ben benieuwd.

    Groetjes en fijn weekend.

  8. Een buitenzoon, heb jij geluk!
    Mijn dochters vinden het allemaal mooi daarbuiten maar kennen nauwelijks het verschil tussen een tulp en een roos.
    Ik blijf nochtans de hoop koesteren dat ze van mijn passie voor de natuur ooit een graantje zullen meepikken.

  9. Hartelijke gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon! De appel valt nooit ver van de boom – is hier zeker van toepassing…
    Ik ben wel benieuwd naar de foto’s van die ‘serre’! 🙂

  10. ik las je vraag over de “kwastaster” bij kruidje.
    volgens mij is het geen aster soort maar een eenjarige distel.
    zoek in dat geval bij verfsaffloer of Carthamus tinctorius

  11. @ Chelone: op dat vlak heb ik inderdaad ongelooflijk veel geluk: het is een buitenkind ‘pur sang’. Als we hem als baby niet getroost kregen was er altijd één onfeilbare remedie: Even een wandelingetje buiten, en zogauw we nog maar in de deuropening stonden was hij al getroost.

    @ Annemie: die foto’s volgen binnenkort!

    @ Assaya: Ik denk zelf ook niet in de richting van een aster, die hebben immers tinten tussen wittig en paars. Saffloer, inderdaad… dat zou best kunnen! Dank je wel!

  12. Pingback: Droog

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.