Zondag had ik wat foto’s gemaakt van de planten die er tot nu toe al op de slinger groeien.
Toevallig schreef AntonV diezelfde dag op zijn blog ook over ̩̩n van die plantjes, de muurpeper (Sedum acre). Ik las zijn stukje met enige verbazing, want Anton schreef dat de plant reeds in kleine hoeveelheden giftig is. Ik wist dat de plant nauwelijks eetbaar is Рwegens weinig genietbaar Рdoor de sterk peperige smaak, maar giftig?
En dus ging ik verder op zoek. Op het internet werd ik niet veel wijzer: hier en daar wordt de plant inderdaad giftig genoemd, maar elders wordt het tegengesproken. PFAF haalt als bron ‘Poisonous plants‘ van Stary aan, maar vermeldt ook dat volgens Elias and Dykeman (Field Guide to N. American Edible Wild Plants) en Harrington (Edible Native Plants of the Rocky Mountains) geen enkele Sedum-soort giftig zou zijn.
Ik heb er dan maar ‘Giftpflanzen, Pflanzengifte’ van Roth, Daunderer en Kormann op nageslagen, en hierin wordt muurpeper inderdaad giftig genoemd.
Het eten van muurpeper leidt tot flinke irritaties in de mond, braken, en nadat het kruid door de spijsvertering is opgenomen, zie je opwinding en krampen, later een vermindering van het bewustzijn, verlamming en ademhalingsstilstand. Welke inhoudstof precies verantwoordelijk is, is nog onbekend.
Dit klinkt allemaal behoorlijk griezelig, maar ik schat zelf het risico op een accidentele vergiftiging met muurpeper als ongelooflijk klein in. Het kruid heeft immers een zodanig brandende smaak, dat je er nooit per ongeluk (of met opzet) veel van zal eten…
De muurpeper hier op de slinger heb ik daar een paar weken geleden geplant: op een zondagochtend was ik langs het kanaal naar die bakker een dorp verder gefietst, die zo’n overheerlijke ovenverse broodjes heeft. Langs het jaagpad stonden heel wat muurpeper-plantjes, en daar heb ik er op de terugweg dan maar ééntje van in mijn fietstas gestopt. (Aan de Nederlandse lezers: Ja, natuurlijk is een bakker hier op zondagochtend open. Als er één dag in de week is dat de broodjes écht nog bijna warm op je bord moeten belanden, dan is het die dag toch wel.)
Ja, jullie boffen maar met bakkers die op zondagmorgen open zijn, wij arme Nederlanders moeten het zonder doen, zelf een afbakbroodje in de oven leggen om zo iets heerlijks te krijgen!!
Elke dag leer ik bij:-)
Ik baseerde me op 2 online bronnen:
Van Wiki is bekend dat ie niet altijd even betrouwbaar is, maar voordat er zomaar iets beweerd wordt, wordt het het laatste jaar toch altijd wel doublechecked:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Muurpeper
“GEBRUIK:
In de plant zijn een aantal werkzame stoffen aangetroffen: alkaloïden, mucilage, rutine, en tannine. In de volksgeneeskunden werd het gebruikt om likdoorns zacht te maken.”
Tja, Alkaloiden zijn toch meestal niet de vriendelikste stoffen, ze zitten ook in Nachtschadeachtigen, maar wel meer planten uit die familie zijn toch eetbaar.
http://wilde-planten.nl/muurpeper.htm
WETENSWAARDIGHEDEN
“Vanwege de peperachtige smaak wordt Muurpeper wel eens als kruiderij gebruikt, maar dit is sterk af te raden, al in kleine hoeveelheid is de plant giftig.”
Met gegevens uit 2 bronnen durfde ik het toch wel te schrijven, liever dan het zelf persoonlijk testen, want ook Wilde Sla of in meer moderne naamgeving Kompassla had ik ook al bijna in mijn mond gestopt.
Bitterzoet is zgn. ook “eetbaar” en toch ook een Nachtschade en ook aanverwante planten als Wolfskers en Doornappel “gebruiken” hun fraaie uiterlijk voor enge dingen als je ze oraal gebruikt.
Als Muurperper als plant echt een alternatief zou zijn voor de uit Azie afkomstige Peper dan was het vroeger lijkt me ook wel meer gebruikt geweest.
Nogmaals ik ben een leek, dus ik leer ook graag bij, dus ik zie van harte uit naar een eenduidige verklaring of Muurpeper in min of meerdere mate giftig is.
Ik heb mijn berichtje niet als kritiek bedoeld, enkel als aanvulling.
En ik kan ook enkel concluderen dat er enige tegenspraak bestaat, al beschouw ik ‘Giftpflanze, Pflanzengifte’ als een behoorlijk betrouwbare bron.
Je schrijft verder
Ik durf het feit dat muurpeper niet als kruiderij wordt gebruikt, niet zonder meer als teken van giftigheid beschouwen. Eén van de grote verschillen tussen peper en muurpeper, is het feit dat peper uit droge bollen bestaat die kunnen gemalen worden (en dus heel fijn en regelmatig kan verdeeld worden in het voedsel). Bovendien blijft de smaak van peper bewaard bij verhitting. Ik weet niet of dat bij muurpeper ook zo is, maar het zou me niet verbazen als de scherpe smaak van muurpeper zou verdwijnen na koken.
Bovendien heeft muurpeper wel het brandende van peper, maar ontbreekt het aromatische, en dat maakt het al weinig geschikt als kruiderij, waarbij het aroma immers primeert.
Nogmaals, mijn berichtje zegde kort samengevat: “ik was verbaasd te horen dat muurpeper giftig was, maar voorlopig kom ik tot de conclusie dat dat inderdaad zo is” (hoewel ik blijf denken dat de aanname dat het al in kleine hoeveelheden giftig zou zijn, wellicht overdreven is, want ik heb van het eten van één blaadje nog nooit nadelige gevolgen ondervonden).
Ik beschouwde het ook niet als kritiek hoor. In feite schreef ik ook maar wat ik elders gelezen had. Ik ben ook razend nieuwsgierig en zou graag wel eens meer uitleg lezen.
Je (AnneTanne) noemt een Duitstalige bron, is dat een boek of een website ? Als laatste kan ik die niet vinden en als het een website was geweest had je er denk ik ook wel een link van gemaakt. Wat zegt die bron over de giftigheid ?
Als het een boek is zou je me dan de gegevens ervan willen doorgeven s.v.p. ?
Dat de Peper uit Azie iets anders is ben ik me zeker van bewust. Tegenwoordig kopen veel mensen de specerijen in een strooipotje uit een supermarkt maar met wat moeite zijn de bolletjes nog wel te koop en dan zelf malen is velen malen puurder. Zoook met Nootmuskaat (daarvan kan je de “noten” raspen).
Wij Nederlanders weten natuurlijk alles van specerijen uit “de Oost” 🙂 , we richten er ooit de VOC voor op. En toch eenmaal daar pikten we ook maar een “graantje” Opium mee (waar ik laatst op eigen blog ook over schreef maar laat ik niet teveel mezelf promoten !)
Muurpeper bevat heel veel vocht als vetplantje dus wat er gebeurt als je het kookt vraag ik me ook af, maar een testje is vast niet aanraadbaar. Je schreef ook dat je het zowieso al niet zo vond smaken en ikzelf waag me er niet aan.
Giftpflanze, Pflanzengifte is inderdaad een boek, zie link.
Wat het boek over Muurpeper zegt schreef ik al in mijn blogbericht:
Weliswaar 12 jaar na datum, maare voor wie het interesseert: De gifstoffen in muurpeper zijn o.a. sedamine,, wat qua structuur aan lobeline nauw verwant is, en zowel structuur als symptomen wijzen op een nicotinerge werking…