Moresnet: Vroege voorjaarsflora in het Geuldal
Afstand: 13 km
Hoogtemeters: 140 m
Ondergrond: hoofdzakelijk onverharde maar goed begaanbare wegen. De route gaat regelmatig door weilanden, en de klaphekjes/draaihekjes zijn vaak zo smal dat je er met een hiking buggy niet doorheen kan.
Duur: 3 u 30 min
Moeilijkheidsgraad: technisch niet moeilijk, te doen voor iedereen met een goede conditie. De hellingen zijn meestal niet steil, en zelden lang.
Markering: vooral in de eerste helft van de wandeling kan je je al vrij snel laten leiden door plaatselijke markeringen (Route du Viaduc, blauw kruis). In het tweede deel van de wandeling maak je best gebruik van gpx.
GPX: downloadlinks op het eind van de routebeschrijving
Park&Hike: Bij het begin van de wandeling, op de hoek van Rue du Village en Rue du Parc.
Openbaar Vervoer: Bushalte ‘Moresnet Village’ bevindt zich aan het startpunt (eindpunt) van de wandeling. Halte op lijn 711 (Welkenraedt/Kelmis) en lijn 717 (Welkenraedt/Kelmis/Henri-Chapelle)
Horeca: In Moresnet zelf zijn verschillende horeca-gelegenheden (met terras), die omwille van de corona-maatregelen ten tijde van onze wandeling gesloten waren.
Cultuur, erfgoed: In en rond Moresnet vind je enkele kasteeltjes (Kasteel Alensberg en Kasteel Bempt vlakbij het centrum van Moresnet. Op Kasteel Eulenburg heb je een mooi zicht bij het begin van de wandeling.)
Het viaduct van Moresnet is een 1200 meter lange spoorwegbrug over het dal van de Geul in Moresnet. Het is een van de bekendste spoorbruggen van België. De brug is onderdeel van spoorlijn 24 (Montzenroute Antwerpen-Aken), die speciaal gebouwd is voor het transport van Duitse artillerie en troepen naar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915-1916.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten. Regelmatig ontmoet je bordjes waarop in de drie landstalen vermeld staat, dat honden ten allen tijde aan de leiband moeten. Dat je geen Frans of Duits verstaat is dus geen excuus…
Aanbevolen periode: volgens mij is deze wandeling op elk moment van het jaar de moeite waard, maar de vroege voorjaarsflora, en dan vooral de wilde narcissen, gaven ze voor ons toch extra glans. Mijn suggestie zou dan ook zijn om deze wandeling tussen half maart en half april te maken… (Daarna komt de daslook in bloei, en dat is natuurlijk ook de moeite waard!)
Ons oordeel?
Na nauwelijks een paar honderd meter wandel je al door de weides… In het eerste deel van de wandeling bepaalt het viaduct van Moresnet regelmatig het panorama, maar storend is dit nooit. Voor geluidshinder moet je ook geen schrik hebben, wij zagen één keer een goederentrein over de spoorbrug rijden, en tijdens onze lunch aan het watervalletje op de Geul reed er een locomotiefje over het viaduct.
Het typische landschap dat we kennen uit de rest van het Land van Herve is hier iets minder heuvelachtig maar nog steeds heel mooi. Mijn vrees dat we net als in het nabijgelegen Clermont-sur-Berwinne met veel verharde wegen zouden te maken krijgen bleek volkomen ongegrond.
De voorjaarsflora die langzaam in bloei aan het komen was maakte de wandeling heel bijzonder, en de kers op de taart waren de Wilde narcissen die we in de laatste kilometers van de wandeling in de hellingbossen op de oevers van de Geul zagen bloeien.
Routebeschrijving
Vanaf de parking/bushalte gaan we de Rue du Parc in, een kort doodlopend straatje. Waar de straat vlak voor het einde een bocht naar rechts maakt, gaan we door een poortje de weide in. Het (moeilijk zichtbare) pad loopt onder het viaduct door, en we houden een paar honderd meter min of meer dezelfde richting aan.
Wanneer je aan je rechterkant een paar huizen hebt (en een voetbalveld), splitst het pad en we gaan linksaf in de richting van de huizen. (De foto hierboven is een achteruitblik op dit punt.)
Al snel steken we de Geul een eerste keer over, en we zagen hier ook de eerste van een heleboel vissers…
Aan de overkant van de brug gaan we tussen de huizen door, waarna we linksaf de Rue Foulerie nemen. We houden meteen twee keer rechts, en komen op de oude spoorbedding die nu de RAVel L 39A is. We blijven deze voorlopig een hele tijd volgen… Vlak voor we een verharde weg oversteken (Bambusch, N 613) hebben we een mooi zicht op het Kasteel Eulenburg.
Aan de overkant van Bambusch blijven we dus rechtdoor het brede wandel/fiets/ruiterpad volgen.
Na ongeveer een kilometer kruist ons pad een verhard weggetje, Cosenbergerheydt, en we volgen hier de markering (blauw kruis) van de Tour du Viaduc naar links. We steken de Leverbach over, en nemen een paar tientallen meter verderop het pad dat linksaf op de grens van weide en bos terug in noord-oostelijke richting voert.
Na een paar honderd meter komt het pad steeds meer in het bos te liggen, en aan enkele kruispunten van paden hou je min of meer de oostelijke richting aan. (Ik heb hier niet meteen de ‘blauwe kruis’ markering opgemerkt, maar die is er waarschijnlijk wel geweest.). Als je aan de kruisingen rechts of schuin rechts aanhoudt, kom je in elk geval al snel op een verharde weg bij een paar huizen. Hier houden we links.
In het stukje bos dat we achter ons laten, zagen we al de eerste bosanemonen in bloei komen…
We komen opnieuw op een drukkere verkeersweg (opnieuw Bambusch – N 613).
We steken over, en gaan ongeveer 50 m naar links. Daar is er links van een huis een smalle doorgang, dat je enkel door de markering (blauw kruis) herkent als een openbaar pad.
Al snel passeer je een paar hekjes en je loopt – pal oost – door de weilanden. Je hebt hier een weids panorama met links het viaduct van Moresnet, en meer naar rechts de bebouwing van Kelmis.
Wanneer je het bosje voor je nadert, richt je je op een punt ongeveer 50 m van de rechterhoek/westelijke hoek van het bos, en daar zie je al snel een draaihekje waarlangs je het bos in gaat.
Het pad door het bos is nauwelijks 100 meter, maar een beetje plantenkenner kan hier zijn hart ophalen…
We ontdekten aronskelk, daslook, maarts viooltje, speenkruid, bosbingelkruid en vooral heel veel bosanemonen.
Waar we het bos weer verlaten volgen we de bosrand naar links.
Met een paar bochten, waarbij we ook een grachtje (zie foto hierboven) oversteken, gaan we uiteindelijk weer het bos in om meteen terug op een verhard wegje (Rue Hof) uit te komen.
We gaan hier rechtsaf, om al snel het gemarkeerde pad naar links te volgen. (Eerst heb je een oprit naar een huis, vlak daar voorbij het pad.)
Volg nu goed de markering: die stuurt je na ruim 50 m rechtsaf een verwaarloosde achtertuin in (!), om je dan naar een gang doorheen het (onbewoonde) huis te dirigeren. Aan de voorzijde van het huis ga je meteen links, opnieuw links, en dan rechtsaf, om voor de tweede keer een brug over de Geul te bereiken.
Aan de overkant van de brug volg je het pad dat linksaf gaat, tussen de Geul aan je linker- en tennisvelden aan je rechterkant. Het pad buigt naar rechts en we komen opnieuw op de RAVel L39A.
Hier lopen een heleboel langere en kortere gemarkeerde routes samen. Voor het eerst ontdekken we hier ook een knooppunt van het wandelknooppuntennetwerk Ost-Belgien.
We volgen het brede pad (opletten voor fietsers!) dat ons voorlopig terug in de richting van Moresnet brengt.
Vlak voor de brug over de Geul verlaten we deze bredere weg, en nemen rechts het pad dat de oever van de Geul volgt.
Een paar honderd meter verderop maakt de Geul een scherpe bocht en vormt ze een klein watervalletje.
We blijven de Geul nog even volgen, en steken iets verderop een brugje over de Roer over.
Aan de andere kant van de Roer verlaten we de gemarkeerde ‘Tour du Viaduc’. We gaan dus NIET linksaf richting Geul-oever, maar gaan rechtdoor, door de weide. Aan de overkant van de weide is er naar rechts een doorgang doorheen een haag, en aan de andere kant van de haag volgen we naar rechts de brede doorgang tussen haag en weide.
Na 200 m komt dit pad uit op de Rue du Viaduc die we naar links volgen.
De weg loopt in de richting van de spoordijk, en waar de weg naar links afbuigt langs die spoordijk, nemen wij het pad naar rechts. De route heeft hier de rood-gele markering van de lokale GR 563 Tour du Pays de Herve.
We lopen ruim een halve kilometer langs de spoordijk, eerst tussen de bomen door. Als we terug een vrije blik op de omgeving kunnen werpen, naderen we al snel de uitlopers van de bebouwing van Kelmis.
Als we die eerste huizen bereiken steken we de Rue de la Calamine over, en vervolgen aan de overkant nog een paar honderd meter de straat Buschhausen.
Waar die een bocht naar rechts maakt volgen we linksaf de lokale markeringen.
Iets verderop, aan de rand van een akker, verlaten we de gemarkeerde routes weer en nemen het pad naar links.
Dit pad stijgt heel geleidelijk, om tenslotte, aan een kruispunt van paden weer een van de vele kruisbeelden te bereiken.
Hier nemen we het pad dat ons weer bergaf naar links voert.
Al snel komen we op een T-kruispunt, waar we rechtsaf gaan. Het pad komt na ongeveer 250 op een verharde weg, Rue d’Aix uit. We gaan hier onder de spoorbrug door, om meteen aan de andere kant van het spoor het pad te nemen dat naar rechts het bos ingaat. We volgen nu even de markeringen van de ‘Promenade de Moresnet-Chapelle’, een geel kruis op een witte ondergrond. Voorlopig loopt dit pad min of meer rechtdoor, maar aan een kruispunt van paden kan het even uitkijken zijn om het juiste pad te kiezen…
Na een halve kilometer verlaten we het bos en stijgen heel geleidelijk tussen hagen door.
Boven gekomen bereiken we een rustig landbouwweggetje dat we naar links volgen.
Na ongeveer een kilometer bereiken we de eerste huizen van Gemmenich.
We steken de verkeersweg over en gaan rechtdoor verder. We kruisen de Rotbuschkesbach een eerste keer, en nemen iets verderop het pad naar rechts.
Na ongeveer een halve kilometer (we zijn de Rotbuschkesbach intussen opnieuw overgestoken) komen we weer op een verharde weg, Marveld, en volgen die een stukje naar links. Waar de weg naar links afbuigt, gaan wij rechtdoor. Het pad is nu gemarkeerd met de rechtopstaande rode rechthoek van de ‘Promenade de Schimpermöhle’. Deze relatief korte en gemakkelijk route wordt druk bewandeld, en hier ontmoeten we dus regelmatig andere wandelaars.
Het riviertje dat ons aanvankelijk in de verte vergezeld, is nog niet de Geul, maar de Soue.
Na ongeveer een kilometer stroomt de Soue in de Geul. We steken hier de Geul (nog) niet over, maar nemen vlak voor de brug het brede pad naar links.
Ruim 200 m verder ontwaren we tussen de bomen door een oude (spoor)brug over de Geul. Hier nemen we het pad dat ons naar links en onder de brug door voert. (We verlaten dus de gemarkeerde route.)
Aan de andere kant van de spoorbrug ontdekten we een aantal zeer donkere exemplaren van vingerhelmbloem. Eerlijk gezegd weet ik niet of dit een natuurlijk voorkomende tint is, of dat de bloemen opgeschoten zijn uit tuinafval? Ik heb ze zelf nog nooit zo donker gezien…
We volgen doorheen de weide de oever van de Geul, en waar aan de overkant van het riviertje een stukje naaldbos te zien is steken we de voetgangersbrug over.
Aan de overkant van de brug gaan we voor de prikkeldraadafsluiting naar links en blijven het bospad langs de oever volgen.
Vlak voor de Geul opnieuw onder een brug doorgaat, buigt het pad naar rechts af, en loopt vanaf hier door een bos met een ondergroei van wilde narcissen.
Je kan het pad rechtdoor blijven volgen, tot het uiteindelijk op de het oorspronkelijke brede, gemarkeerde pad uitkomt, of je kan al iets eerder via een ‘klimpoortje’ terug op die brede weg komen, en aan de overkant het pad nemen dat daar opnieuw met een bocht tussen de bomen doorloopt.
De eerste route loopt iets langer in het ‘narcissenbos’, langs de tweede route ontdek je meer daslook.
Vanaf het moment dat je terug op het brede pad komt is de route heel eenduidig: je volgt rechtdoor tot je in Moresnet de Rue du Village bereikt, en gaat dan linksaf om naar 300 m weer op het beginpunt van de tocht te arriveren.
Knooppunten/markeringen:
De route maakt deels gebruik van bestaande markeringen, maar je maakt dan toch best gebruik van de uitgebreide routebeschrijving hierboven.
Andere wandelingen in deze regio: