Daslookroute rond Olne
Afstand: 15 km
Wegen: Hoofdzakelijk bospaden, die soms behoorlijk steil kunnen zijn.
Moeilijkheidsgraad: gemiddeld door de soms pittige hellingen
Park&Hike: Gemeentelijke parking in Olne vlakbij Espace les Montagnards
Openbaar Vervoer: Bushalte Olne Village op lijn 69 Liège-Fleron-Liège
Horeca: niets ontdekt…
Cultuur: De kerk van St-Hadelin en van Fôret, het dorpsplein van Fôret
Natuur: bloeiende bosflora in het voorjaar (speenkruid, vingerhelmbloem, bosanemoon in maart, april – daslook en gewone salomonszegel in april-mei)
Omdat de wandeling vanuit Clermont-sur-Berwinne, één van de ‘plus beaux village de la Wallonie‘ in het land van Herve ons zo was meegevallen, zochten we opnieuw een wandeling in Herve. Ook Olne is één van die ‘mooiste dorpen van Wallonië’, dus de keuze lag voor de hand.
Olne ligt zuidelijker dan Clermont-sur-Berwinne, ongeveer in het overgangsgebied tussen het glooiende land van Herve en het hoogplateau van de Ardennen. Het is dan ook niet gek, dat er wat meer hoogtemeters te overbruggen zijn, en dat de hellingen soms flinke kuitenbijters blijken. De wandeling is dan ook duidelijk pittiger dan die in de Berwijn-vallei.
Landschappelijk is deze wandeling misschien net een tikkeltje minder mooi: doordat je meer door bossen wandelt ontbreken de continue vergezichten over de zachtglooiende heuvels van het Herve-land, maar als je de wandeling eind maart (voorjaarsflora) of in april (bloei van de daslook) maakt is het een parel.
Routebeschrijving
De wandeling is niet als zodanig gemarkeerd. Een gedeelte van de wandeling volg je wel de met een blauw rechthoekje gemarkeerde ‘Olne Le Tour’, een tocht van 25 km.
Vanaf de parking volg je het voetgangerspad (wegwijzer) naar het centrum. Even voorbij de dorpskerk zie je links een pijltje ‘Bibliothèque’, en dat steegje ga je in. Deze ‘Ruelle du Ri de Rode’ loopt over een grasveld richting een klein straatje ‘Falise’ en al heel snel ben je het dorp uit. Je volgt Falise een eindje tot aan de zelfplukboerderij ‘Les Jardin de la Falise’. Hier loopt de straat of beter, ze gaat over in een privéweg. Het pad dat wij gaan volgen ligt tussen de poort van Les Jardin de la Falise en de privéweg. Hoewel het al een paar weken niet geregend had, was het pad vrij modderig, dus in natte periodes heb je zeker goed schoeisel nodig!
Na ongeveer 600 m kom je aan een kruispunt van paden, hier neem je het karrenspoor naar links. Je volgt dit ongeveer een kilometer, steekt halverwege een verharde weg over, en wanneer het pad eindigt op een T-kruispunt met de ‘Voie de Liège’ ga je rechtsaf in de richting van Saint-Hadelin.
Vlak voor je het gehucht bereikt ontdek je in het vroege voorjaar al de eerste vingerhelmbloem.
Je zou het niet verwachten, maar deze bloem behoort tot de zelfde familie als de klaproos!
Bovengekomen volgen we de verharde weg naar rechts om meteen een U-bocht terug naar links te maken. De weg loopt kort langs het beekje ‘La Magne’. We krijgen al een mooi zicht op het kerkje van Saint Hadelin dat boven op een rots over het gehuchtje uitkijkt. We steken La Magne over en gaan via ‘Sous l’Eglise’ in de richting van de kerk. Voorbij het huis op het einde van het weggetje nemen we de trap naar de kerk (en bewonderen opnieuw de vingerhelmbloem!).
Merk ook de grote linde op bij de kerk. Ook deze speelt een rol in de plaatselijke devotie.
Stel je iets voor als het Hallerbos, maar dan minus de toeristen, en met daslook (hectaren en hectaren) in plaats van boshyacinten…
Ik moest plots weer denken aan die tekst die vroeger op het ‘april’-blad van mijn moeders verjaardagskalenderstond:
Even verder verlaten we het bos, waarbij we links van ons, in de richting van het gehuchtje ‘Fôret’ een boom vol maretakken zien. Bij het T-kruispunt gaan we linksaf via het brede pad naar Fôret. Het gehucht heeft een heel mooi dorpsplein, of moet ik zeggen ‘dorpsgrasveld’. De huizen zijn typische Ardeense huizen, maar het ‘plein’ waarrond ze staan lijkt wel een Engelse ‘Village Green’. (Neem even wat tijd om het informatiebord te lezen dat je vind aan de westkant van het plein).
We lunchten op ons gemak op een bankje bij de kerk (die we jammer genoeg niet konden bezoeken).
het pad loopt dood aan een hek, waar we de laatste weide doorkruisen om na een tweede hek in het bos te komen.
Waar de verharde weg in een bijna rechte hoek naar links buigt, nemen wij het pad naar rechts. We volgen inderdaad voorlopig steeds de markeringen van ‘Olne, Le Tour’. En we blijven gestaag klimmen…
Als je aan de ‘markeringenboom’ (zie foto) komt, ben je niet op het hoogste punt, maar is het ergste leed toch wel geleden… Je komt nu al snel op het plateau waar de klim een stuk geleidelijker wordt (en de wind frisser!). Na een tijd buigt het pad naar links, en nu volgt nog slechts een kleine klim tot aan een groepje huizen.
In dit gehuchtje volgen we kort de verharde weg, om al in een bocht naar links rechtdoor het bos in te gaan. De afdaling wordt al snel heel steil, en wat verder bereiken we opnieuw een verharde weg die we naar links volgen. Vlak voor we aan het kruispunt komen nemen we een voetpad naar rechts en steken een bruggetje over. We nemen het eerste weggetje rechts dat ons een eind langs de oever van een stroompje (Le Bola) meeneemt. Al snel buigen we – met de weg – naar links.
Deze weg wordt wat verder een privéweg, maar we nemen het pad dat links ervan een stuk parallel loopt. Wanneer je in deze mooie holle weg links omhoog kijkt, zie je een paar prachtige, grillig gevormde haagbeuken… Het pad na een bocht naar links loopt het pad tenslotte gelijdelijk naar Olne toe. We bereiken ter hoogte van de kerk de dorpsstraat, en vandaar is het nog maar een klein stukje tot aan de parking…
Interessant. Groeten.
Mooie foto’s Annetanne.
Het nodigt uit om daar eens te gaan wandelen. ?
Hoi Siska!
Het was inderdaad een hele mooie wandeling!
Gisteren zagen we tijdens onze wandeling al net zoveel bloeiende sneeuwklokjes (beschrijving volgt later vandaag) als toen in Olne daslook.
Misschien moeten we eens afspreken samen te gaan wandelen?