Theux - Wijdsheid tussen Herve en Hoogveen
Afstand: 18 km, eventueel op te splitsen in een noordelijke lus van 8 km en een zuidelijke lus van 10 km.
Hoogtemeters: 275 m klimmen en evenveel dalen
Ondergrond: Zeer divers. Verhard, maar vrijwel verkeersvrij asfalt, brede en smalle bospaden, die glad kunnen zijn na een periode van regen, en hier en daar loopt de weg via klaphekjes door weides.
Duur: 5 u
Moeilijkheidsgraad: Het grootste deel van de wandeling is echt niet moeilijk, maar in het eerste deel aan de oever van de Hoëgne is het pad soms glad (en helt overdwars af in de richting van het riviertje) waardoor het op de dalende gedeeltes technisch soms even wat lastiger is.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: Parkeergelegenheid ter hoogte van het startpunt van de wandeling, aan de Rue de la Hoëgne.
Openbaar Vervoer: Het station van Theux ligt op 350 m van het startpunt van de wandeling.
Je kan ook vertrekken aan het station van Franchimont dat vrijwel op de wandelroute ligt. Je gaat dan eerst via het laatste stuk van de hier beschreven route richting Theux, en vervolgt dan vanaf de start.
Horeca: In Theux vind je op diverse plekken eetgelegenheid. De wandeling vertrekt en eindigt en Theux, maar passeert er ook halverwege, zodat je er eventueel kan lunchen.
Buiten Theux valt niets te eten of te drinken…
Erfgoed: In Theux is er de erg bijzondere kerk van Saints Hermegrave’s et Alexandre.
Onderweg in Hodbomont loop je voorbij de mooi gerestaureerde Ferme de Noyer uit 1674 (zo genoemd naar de oude notenboom die er vlakbij staat), en iets voorbij het dorp de (veel minder mooi gerenoveerde) watermolen. Het Chateau de Hodbomont kan je slechts vermoeden tussen de bomen door.
Vlak voor het einde van de wandeling heb je nog zicht op de ruïnes van het Chateau de Franchimont.
Omgeving: Het eerste deel van de wandeling loopt door bos en langs de Hoëgne, de rest van de wandeling heb je weidse panorama’s met veel weides, hagen, bosschages en kleine dorpjes.
Flora: zonder echt op zoek te gaan zag ik onderweg twee relatief zeldzame plantjes, nl Borstelkrans en Fijne ooievaarsbek. Zelfs op deze nazomerdag waren er opvallend veel bloemen onderweg.
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten, maar regelmatig word herhaald dat die aan de leiband moet.
Beste periode: Ik liep de route begin september, maar gezien de nadruk ligt op de wijdsheid van het landschap verwacht ik dat ze in elk jaargetijde charme heeft.
Mijn oordeel?
Deze wandeling was een bijzonder mooie verrassing. Ik hou van het landschap van Condroz en Herve, met zijn glooiende heuvels en wijdse vergezichten, en dat soort landschap vind je hier ook, hoewel je in de Ardennen wandelt en de Hoge Venen vlakbij zijn.
De route loopt voor zo’n 40 % over asfalt, en dat is voor mij vaak een afknapper. Hier echter niet: vanop die asfaltbaantjes – waar ik overigens maar één auto tegenkwam – heb je een heerlijk zicht over het omliggende landschap, en is het fijn dat je niet een half oog moet openhouden voor obstakels op je route.
Routebeschrijving
Vanaf de parkeerplaats aan de brug over de Hoëgne volgen we voorlopig de rood-gele markering van de GRP 573 ‘Variante Hoëgne’) in noordelijke richting langs de oever van het riviertje. Al snel gaat de weg over in een smal bospad dat eerst even naar boven klimt en al snel weer daalt. Hier is de route technisch even een beetje lastiger, zeker bij nat weer: het pad daalt, maar helt ook overdwars af, waardoor je wat tredzekerheid nodig hebt. Wanneer je de oever weer bereikt wordt het lopen terug gemakkelijker, al kunnen aan het eind van de zomer overhangende brandnetels de weg wel versperren.
Al vlug bereiken we het dorpje Juslenville-Petite en we verlaten kort de rivier. We blijven nog even de GR-markering volgen, en komen al vlug weer aan de oever. Hier verlaten we de GR en gaan linksaf, langs een speeltuintje.
De verharde weg loopt al snel weer uit op een bosweg dat vrijwel onmiddelijk tot een pad versmalt.
Je passeert een paar zijpaden aan je rechterkant, maar die negeer je. Plots loopt het pad bijna een kleine grot binnen (Le Trou de Sottais). Een honderd meter voorbij de grot ga je aan de splitsing dit keer wel linksaf. Er volgt een pittig klimmetje, waarbij het pad soms even wat minder evident is, en niet altijd precies op de plek waar het volgens de kaart zou moeten lopen.
Uiteindelijk komt het pad uit aan een T-splitsing waar je rechtsaf gaat, om na zowat 120 m aan een verharde weg uit te komen. Hier zijn opnieuw rood-gele markeringen (GRP 573 Liaison Gare de Pepinster) te zien. Die volg je hier in zuidelijke richting. Je gaat dus niet het pad in naar rechts, maar volgt nog een (heel klein) stukje de weg, om meteen wél rechtsaf een (eveneens verharde) weg in te gaan. De verharde weg gaat tot aan een boerderij, en eindigt aan een hek. Via een klaphekje kom je in een weiland, en vanaf hier kan je het panorama werkelijk indrinken…
Aan de overkant van het weiland bereiken we een verhard weggetje. We volgen dat, en aan de kruispunten richten we ons voorlopig steeds op de markeringen van de GRP. Na een paar kilometer komen we in Rondehaie, een klein gehuchtje met verschillende oude, maar degelijk gerenoveerde huizen in de typische Ardense natuursteen. Ook hier volgen we aan het kruispunt nog de GPR. Ongeveer een halve kilometer na Rondehaie, en voor we de Ruisseau du Fond de Wislez oversteken, wijst de rood-gele markering (ook) naar rechts, een breed bospad in, terwijl wij het asfaltweggetje blijven volgen en dus de bocht naar links nemen, en het riviertje over gaan. Ook hier zijn GPR markeringen te zien, nu gaat het om de hoofdroute van de GPR, de Tour de la Vallée de la Vesdre et des Hautes Fagnes.
Al snel bereiken we de Ferme de Wislez, een versterkte hoeve uit de 17de Eeuw, met een stevige ronde toren. Vanaf dit punt heb je opnieuw een prachtig zicht over ‘Le Fenêtre de Theux’.
Even voorbij Wislez, aan een wegkruis, gaan we rechtdoor. Iets verder gaat de GPR rechtsaf, maar wij blijven voorlopig rechtdoor aanhouden (Rue de l’Arseye)
Ruim een kilometer verderop, voorbij een grote stal, maakt de Rue de l’Arseye een bijna rechte bocht naar links. We verlaten hier de weg, en gaan de weide door. Toen ik de wandeling maakte was het pad hier moeilijk te zien. In de weide staan een reeks palen. Op één ervan staat bovenaan een markering/pijl. Richt je in eerste instantie daarop. Als je ter hoogte van de rij palen bent, zie je aan de overkant van de weide een grote poort. Ga voorlopig die richting uit, maar zoek het hekje in de haag links van deze poort (de toegang was bijna dichtgegroeid toen ik de wandeling maakte). Het pad achter dit hekje is aanvankelijk vrij goed begaanbaar, maar wanneer het aan een infobord van Natagora naar links buigt moest ik mij een eind tussen hoge brandnetels door wurmen. Al snel wordt het pad echter vlotter begaanbaar, en we komen in de Rue de Panorame terecht.
We volgen de Rue de Panorame tot we bijna aan een drukke verkeersweg komen, en gaan linksaf de Rue des Rualettes in. In de bocht aan de eerste huizen nemen we het kerkepaadje dat omlaag naar het centrum toe leidt.
Van hieruit kan je een adresje zoeken om te lunchen, kan je je wandeling beëindigen als je de kortste variant koos, of je wandelt verder…
Je loopt in dat geval rechtsaf in de richting van de romaanse kerk van de Saints Hermés et Alexandre, die je langs rechts voorbij gaat.
Je komt aan een drukke rotonde. Aan de overkant ga je een weggetje in waar een wegwijzer je naar ‘Le Paradis du Wayot’ stuurt. (Dat paradijs blijkt overigens een dierenverkoper te zijn.). Je blijft dit weggetje volgen, tot een pijl voor de wandelroute ‘Le Chemin de Wayot’ je twee keuzemogelijkheden voorschotelt: rechts is het brede pad waar we ons op bevinden, linksaf (‘bis’) gaat een smaller pad doorheen een kleine natuurgebiedje beheerd door Natagora. Ik koos voor de ‘bis’-variant, maar beide routes komen een eind verderop weer samen. Het pad dat ik koos volgt de (deels droogstaande) bedding van de Ruisseau de Wayot, eerst doorheen kreupelhout, later langs de rand van weides. Via een bruggetje kom je tenslotte weer op een verharde weg.
Hier gaan we een stukje in noordelijke richting, om aan een kruispunt (met infobord over het gehucht Mont) linksaf te gaan en al gauw het gehucht Hodbomont te bereiken. In het ‘centrum’ van het gehuchtje aangekomen nemen we eerst de weg heel scherp naar rechts, om voorbij de oude Ferme du Noyer te gaan. Voorbij deze imposante vierkantshoeve gaan we linksaf en klimmen een stukje hoger: Hodbomont bestaat uit verschillende bebouwde terrassen, die destijds met smalle paadjes met elkaar verbonden waren. Bij de eerste splitsing houden we rechts, bij de tweede gaan we links het ‘doodlopende’ wegje in, maar kunnen vervolgens via zo’n oud gekasseid paadje afdalen naar een lagere huizengroep. Je moet hier linksaf, rechts is privéterrein dat al bij het kasteel hoort. Aan het volgende kruispunt naar rechts en aan de Chapelle Sainte Généviève opnieuw rechts. De toegangsweg tot het kasteel ligt rechts, wij houden dus links de doorgaande weg aan.
Iets buiten het gehuchtje passeren we een laatste huis, de vroegere watermolen. Het rad is nog ter plaatse, het uiterlijk van het huis is flink ‘geactualiseerd’. Ik laat het aan jou om te beslissen hoe geslaagd dat is…
Een paar honderd meter voorbij de vroegere watermolen komen enkele paden links op het weggetje uit. We nemen het pad dat het meest in het verlengde loopt van het verharde weggetje (het derde pad dus, controleer op de GPS-route). We lopen nog een stukje door een bos, en dan langs een bosrand van waaruit we een zicht hebben op het gehuchtje ‘La Machine’ (eigenlijk niet meer dan een hoeve).
De wel bijzondere plaatsnaam is te danken aan de ijzerontginning die hier destijds gebeurde en waar men een stoommachine voor gebruikte.
Intussen bevinden we ons weer op een traject van de GRP 573, die we voorlopig volgen. Aan een T-kruising is er ook een T-vormige GR(P) kruising: De GRP gaat linksaf richting Jevoumont, maar naar rechts loopt de GR5-Liaison GRP 573-GRP 576. Wij gaan linksaf!
Als we in Jevoumont aankomen, steken we over, en gaan de zijstraat in (die Jevoumont heet).
Waar die aan een paar banken naar links buigt gaan we rechtaf. We volgen voorlopig de geel rode markering. We steken de Ruisseau de Targnon over, en het pad gaat geleidelijk weer de hoogte in. Zo’n 200 meter voorbij het bruggetje duikt er een smal pad naar beneden. Je kan hier al afdalen, maar ik ben nog wat verder gelopen, tot ik wat verderop aan de bebouwing kwam. Daar verlaat de route opnieuw de GRP, en loopt via een pad achter de huizen door over de kam van de heuveltje. Na zowat 300 m loopt er opnieuw een pad naar beneden, en hier ben ik wel afgedaald. Beneden komt dit pad tesamen met het pad waar ik eerder over sprak, en we vervolgen in noordoostelijke richting. Niet veel verder komt de route uit op een drukke verkeersweg. We gaan linksaf om iets verderop de straat ‘Pont Alexis Leroy’ in te gaan. We gaan de brug over, en volgen linksaf de oever van de Wayot. We vangen hier een eerste glimp op van de ruïnes van het Chateaux de Franchimont bovenop de rotsen.
We volgen het pad tot dat ter hoogte van het station van Franchimont de Route du Congrès de Polleur bereikt. We nemen de brug naar de overkant, en volgen rechtsaf opnieuw de oever van eerst de Wayot, en iets verderop vanaf de samenvloeiing de Hoëgne. Aan de volgende brug steken we weer over, en volgen aan de overkant de Rue les Forges naar links, en waar die doodloopt, het voetpad dat in de richting van het centrum van Theux gaat. Voorbij de oude textielfabriek gaan we naar links en steken het riviertje weer over. Als je aan de overkant rechtsaf gaat, bereik je aan de volgende brug het start/eindpunt van de wandeling.