Langdorp: Heimolen en Vallei van de Grote Laak
Afstand: 9,2 km
Hoogtemeters: 43 m
Ondergrond: Goed begaanbare wegen, deels verhard. Wellicht doenbaar met een stevige (hiking) buggy, niet met een rolstoel. Wel werd onze weg een paar keer versperd door omgevallen bomen, maar dat heeft allicht te maken met de maartse storm van enkele dagen eerder, en ook was de route op enkele plaatsen flink modderig (alles bij elkaar hooguit een paar honderd meter).
Duur: 2 u
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk.
Markering: grotendeels te wandelen via wandelknooppunten
Knooppunten: Zie onderaan. Deze route is ongeveer 10 km, dus een kleine kilometer langer dan de door mij beschreven route. De afwijking zit uitsluitend op het traject tussen knooppunt 262 en 719.
GPX: downloadlinks op het eind van de routebeschrijving
Park&Hike: parking van de Heimolen, ook toegangspoort (TP) tot het wandelknooppuntennetwerk De Merode. (Windmolenstraat, Langdorp)
Openbaar Vervoer: Het vertrekpunt van deze wandeling ligt op ongeveer een kilometer van de dichtsbijzijnde bushalte (Langdorp Kapelleke), maar je kan op drie verschillende punten van de route vlot inpikken vanaf resp. bushalte Langdorp Zavel, Langdorp Kapelleke en Langdorp Opperstraat, allen op lijn 36 Diest-Aarschot (en ook bediend door belbus 707 Langdorp-Gelrode-Aarschot).
Horeca: Wij hebben alvast niets ontdekt
Cultuur: De Heimolen is een nog werkende windmolen die in meerdere opzichten uniek is: Het is één van de weinige molens die vanaf zijn bouw in 1662 tot nu steeds op dezelfde plaats heeft gestaan, en die nooit vernield werd door brand of oorlogen.
Bovendien is het geen banmolen (molen die eigendom was van een klooster of de plaatselijke adel), maar hij werd steeds uitgebaat door privépersonen.
Momenteel is de molen eigendom van Natuurpunt.
Buiten corona-tijden is de molen te bezoeken op de tweede en vierde zondag van de maand van mei tot oktober, en hij werkt op die dagen mits gunstige wind.
Honden: Toegelaten, maar aan de leiband
Ons oordeel?
Een rustige wandeling in een rustig gebied, zonder echte ‘Wow-elementen’, maar ook zonder lange saaie stukken.
De combinatie van Kempische dennenbossen ten noorden van de spoorlijn, en het coulissenlandschap met natte weilanden ten zuiden ervan was voor ons heel vertrouwd en dus ‘niks speciaals’, maar ik kan me voorstellen dat het voor mensen uit andere regio’s wel heel erg de moeite is…
Routebeschrijving
Na een kijkje te hebben genomen rond de molen nemen we het pad dat (vanaf de parking gezien) achter de molen door naar het oosten loopt, in de richting van wandelknooppunt 210. Voorlopig lopen we door een heidelandschap met veel pionier-opschot van berken, later komt er de typische Kempische dennenaanplant bij. Een paar honderd meter voorbij de molen ontwaar je (achter de omheining en de jonge berken) een mooi ven. Het omheinde deel is toegankelijk via aan paar toegangspoortjes, dus je kan er gerust een kijkje gaan nemen.
Aan knooppunt 210 houden we links richting 262, en al gauw komen we aan een stukje heide dat iets meer beheerd wordt, en waar de jonge berken gretig werden weggegraasd door enkele schapen. Aan het eind van het stukje heide komen we aan een verharde weg die we oversteken, de route gaat iets naar links schuin het bos is, om om ons aan een kruispunt van buurtwegen amper 100 m verder mee naar rechts te nemen. Na ongeveer 300 m is er opnieuw een kruispunt van paden, maar we blijven het knooppuntennetwerk volgen en gaan dus linksaf. We houden deze richting geruime tijd aan, om pas na ongeveer een kilometer, aan knooppunt 262 rechtsaf te gaan richting 719.
In de buurt van knooppunt 262 maak je hier en daar kennis met het stuifzand van de Kempische landduinen (al zijn die hier veel minder indrukwekkend dan in de buurt van bv Meerhout en Geel Bel).
Wij hebben de route tussen 262 en 719 iets ingekort:
Een paar honderd meter voorbij knooppunt 262 (je bent intussen al een keer rechtsaf gegaan) bereik je de Oude Mechelsebaan. Die volg je 50 meter (naar rechts), om dan links van de baan (nog steeds via het knooppuntennetwerk) het pad het bos in te nemen.
Bij het eerste pad aan je linkerkant verlaat je echter het netwerk. Je gaat links door het bos en bereikt al snel de Mertensheenstraat die je naar rechts volgt. 50 m verderop vervoegt het knooppuntnetwerk alweer opnieuw onze route.
Vanaf hier is de route korte tijd verhard. De Mertensheenstraat komt uit op de Rhodestraat (rechtsaf), die op haar beurt 50 m verderop uitkomt op de Weegstraat (linksaf). Aan het eind van de Weegstraat gaan we via de spoorbrug de spoorlijn over en aan knooppunt 719 gaan we naar links de Testelsesteenweg in (die veel minder druk is dan de naam doet vermoeden), richting knooppunt 155.
Het landschap is intussen duidelijk veranderd…
We laten de Kempische dennenbossen voorlopig achter ons, en komen in een coulissenlandschap met vochtige weilanden in de vallei van de Grote Laak.
Het knooppuntennetwerk verlaat na 100 m de Testeltsesteenweg en gaat rechtsaf via de Demerbroekstraat naar het zuiden. Kort nadat de Demerbroekstraat de Grote Laak gekruisd heeft (die hier nauwelijks meer is dan een sloot, en jammer genoeg is rechtgetrokken), bereiken we knooppunt 155.
We gaan rechtsaf richting knooppunt 415 en dan 409. Onze route loopt hier samen met de Streek GR Hageland (rood-gele markering). De route is hier behoorlijk vanzelfsprekend dus even geen verdere uitleg maar wel een paar foto’s, want voor ons Kempenaars was dit het mooiste stukje van de tocht…
Als we opnieuw de Grote Laak kruisen, lijkt die opnieuw haar oorspronkelijke meanderende bedding te volgen, en dat is meteen een stuk mooier. Ze is hier minder dan een kilometer van haar monding in de Demer verwijderd…
Maar wij gaan niet die richting uit. We volgen het knooppuntennetwerk en de GR, en gaan aan knooppunt 409 iets verderop rechtsaf naar knooppunt 255. We bereiken al snel de verharde weg (de Testeltse Steenweg, die hier wel iets drukker is), steken die over en vervolgen schuin naar links onze route (Wilgenputstraat).
Vrijwel onmiddelijk komen we aan knooppunt 255, waar we rechtsaf gaan en het smalle bospad omhoog nemen richting knooppunt 720. De afstand tussen 255 en 720 is vrij lang, en onderweg verlaat de StreekGR het knooppuntennetwerk. Wij blijven rechtdoor volgen tot aan de spoorlijn. Daar gaan we rechtsaf (Goorveldweg) en volgen de spoorlijn tot aan de Opperstraat, die we rechtsaf nemen. Aan de Engelveldstraat linksaf, en waar die op de Oudenstokstraat uitkomt (knooppunt 720), gaan we rechtsaf richting 259 en bereiken al snel weer de molen. (Het knooppuntennetwerk leidt niet rechtstreeks naar de molen, dus je kan nog een klein ommetje maken.)
(Je kan het laatste stukje van de route nog even inkorten: in plaats van de Opperstraat rechtsaf te nemen, kan je het pad langs de spoorlijn verder volgen tot dit ook op de Oudenstokstraat uitkomt.)
Wandelknooppunten:
Het vertrekpunt heeft geen nummer maar een lettercode: TP (Toegangspoort) – 210 – 262 – 719 – 155 – 415 – 409 – 255 – 720 – 259 – TP (= richting 210).
Deze route is 10,1 km. Wil je je beperken tot de 9,2 km die ik wandelde, volg dan tussen knooppunt 262 en 719 de aanwijzingen hierboven.