Ondanks de zware bewolking was dit één van de mooiste wandelingen die we in Nederlands Limburg maakten. Die doen we zeker een keer over in een ander seizoen.
Tag: panorama
Furfooz: zeer oud, oud en wat jonger erfgoed
Furfooz: zeer oud, oud en wat jonger erfgoed
Afstand: 19 km
Hoogtemeters: 350 m klimmen en dalen
Ondergrond: Aanvankelijk een stukje rustige verharde weg, daarna hoofdzakelijk bospaadjes van diverse afmetingen, die vooral op het grondgebied van Furfooz een bergachtig karakter kunnen hebben. Een (heel klein) stukje van de wandeling gaat eventueel ondergronds.
Duur: 5 uur (de bij het kaartje van Outdooractive berekende tijdsduur kwam zeker niet overeen met de tijd die wij besteed hebben.)
Moeilijkheidsgraad: Door de afstand vergt de wandeling enige oefening, en de paden vergen hier en daar wat tredzekerheid.
Markering: de wandeling volgt verschillende GR-paden. In het park van Furfooz is een (eenrichtings)route uitgezet met een blauwe pijl. (En als je die enkele richting respecteert, heb je dus ook geen last van ’tegenliggers’, wat op de smalle paden lastig kan zijn.
GPX: downloadlinks onder het kaartje.
Park&Hike: Wij parkeerden aan het Kasteel van Vêves. Er is ook veel parkeergelegenheid aan het station van Gendron-Celles.
Openbaar Vervoer: Als je met de trein komt, kan je de wandeling starten aan het station van Gendron-Celles.
Horeca: Deze streek is toeristischer dan ons geliefde Land van Herve, en dus is er dit keer gelegenheid genoeg om te stoppen voor een natje of een droogje.
Er is een sympathiek terras aan het Kasteel van Vêves, aan het station van Gendron-Celles vind je ‘O bord de Lesse’, en tenslotte is er ‘La Flobette‘ in het park van Furfooz
Erfgoed: Het park van Furfooz, met de gereconstrueerde Romeinse thermen en de overblijfselen van een garnizoenplaats uit dezelfde periode, maar ook de vele verwijzingen naar de prehistorie daar. En natuurlijk de kastelen van Vêves en Walzin.
Natuur: die is in overvloed aanwezig. De Ardense bossen, de meanders van de Lesse, en de prachtige rotsformaties ‘Les Aiguilles de Chaleux’
Honden: In het park van Furfooz zijn honden verboden. En alternatiefis om aan het station van Gendron-Celles de Lesse over te steken, en dan via het pad langs de oever van de Lesse naar het Kasteel van Walzin te wandelen. Je mist dan helaas het boeiendste deel van de wandeling, en dit pad langs de rivier schijnt toch eerder saai te zijn…
Beste periode: Wij wandelden op een zonnige maar niet te hete dag in augustus. De tocht is allicht in alle seizoenen mooi, maar zal in natte periodes iets meer technische vaardigheid vereisen en dus zwaarder zijn. Vooral de steile paadjes in het park van Furfooz vergen dan extra oplettendheid.
Voor het park van Furfooz wordt een toegangsprijs gevraagd (5 € voor een volwassene), maar dat is wat mij betreft een zeer correcte prijs.
Aan de ingang van het Parc nemen we het pad naar links (doorheen het houten onthaalgebouwtje waar we ons toegangsticket kopen), en volgen vanaf hier de bewegwijzerde rondwandeling door het park (blauwe pijl).
Eerst kom je bij een reconstructie van Romeinse thermen, later bij de restanten van een Romeinse versterking.
Ons oordeel?
Een wandeling met een behoorlijk Wow!-factor…
Er is het mooie kasteel van Vêves (we hadden jammer genoeg niet de tijd om het te bezoeken) en het adembenemende uitzicht op het kasteel van Walzin, hoog boven op de rotsen.
Er is het natuurschoon aan de oevers van de Lesse.
En last but not least het boeiende natuurreservaat van Furfooz met talrijke verwijzingen naar de prehistorie en de Romeinse tijd.
Trek daarom zeker voldoende tijd uit voor de wandeling, want allicht neem je hier en daar de tijd om dingen wat beter te bekijken…
Routebeschrijving
Vanaf de parking van het kasteel van Vêves via de Rue de Furfooz in oostelijke richting. We steken de Rue de Pîrli over en volgen de Chaussée Romaine (die veel minder druk is dan ‘Chaussée’ zou doen vermoeden) gedurende ongeveer een halve kilometer, om dan rechts de Rue de Malavisée te nemen. Opnieuw zo’n halve kilometer en een paar haakse bochten verder nemen we ter hoogte van een groot kruisbeeld het pad naar rechts dat ons tot in Gendron brengt.
We gaan daar via de Rue du Plantis een klein stukje in westelijke richting, om al na ongeveer 150 m rechts een pad in te gaan. Dit blijven we – eerst stijgend, maar al snel door een mooi bos dalend – geruime tijd volgen.
Na ruim een kilometer kruist het pad verschillende keren de Rue du Plantis, maar we steken telkens gewoon de straat over om opnieuw het pad te volgen, tot we tenslotte op de parking aan de Lesse uit te komen.
Hier is ook het station van Gendron-Celles, dus als je met de trein komt, is hier je vertrekpunt…
Wij liepen even tot op de Lesse-brug, om een eerste blik op de rivier te kunnen werpen, maar de wandeling blijft voorlopig op de rechteroever van de Lesse.
We keren dus op onze stappen terug, en volgen de Rue de Pîrli een paar honderd meter in noordelijke richting, tot – ter hoogte van het kruispunt met de Rue du Plantis – de roodwitte markering van de GR 129 ons linksaf het bos in stuurt.
We steken meteen de Ri des Forges over, en blijven het doorgaande pad altijd maar door volgen, tot we tenslotte op een verharde weg komen. Hier gaan we rechtsaf en meteen naar links.
Dit is de toegangsweg tot het Parc de Furfooz. De roodwitte GR-markering die we hier zien is dit keer van de GR 126.
Aan de ingang van het park gaan we linksaf, via het houten onthaalgebouwtje waar we ons toegangsticket kopen, en volgen van daaruit de bewegwijzerde rondwandeling door het park.
Over wat er in het park te ontdekken valt, ga ik hier niet te veel vertellen, dat moet je zelf maar verkennen…
Toch misschien een tipje van de sluier:
Vlak voorbij ‘La Flobette’, een leuk terrasje aan de Lesse-oever, nemen we het pad naar rechts. Al snel komen we – zoals ook al eerder – aan een grot. Wanneer je die grot ingaat, vind je aan je rechterkant een kleine doorgang. Wanneer je die volgt (zaklamp of lampje van je telefoon!) komt je in een lange, kronkelende gang terecht, waar je druipsteenformaties ziet ontstaan. Geen angst, je kan niet verdwalen… Blijf de gang gewoon volgen, en plots ontwaar je licht aan het eind van de tunnel, en kom je wat verderop het pad weer naar buiten.
Blijf voorlopig het bewegwijzerde pad nog volgen, tot voorbij wat een voorbeeld van een natuurrijke tuin moest zijn (maar dat helaas zijn doel voorbij schiet door net een tikkeltje te weinig beheer). Nu komt het pad al snel uit op een breder weggetje (Rue du Camp Romain). De blauwe pijl wijst hier naar rechts, maar wij gaan een paar tientallen meters naar links, om meteen een smal paadje rechtsaf te nemen.
Dit brengt ons al gauw weer aan de Lesse, die we via de spoorbrug oversteken.
Aan de overkant gaan we onder de spoorbrug door, en volgen stroomafwaarts het weggetje dat ons al snel in Chaleux brengt.
Na een korte rustpauze op de ‘Plâge de Chaleux’ stelde ik mijn man – die ik een wandeling van een kleine 15 km had voorgespiegeld – voor de keuze om nu ‘de zeer steile klim aan te vatten naar de bovenrand van de kliffen’, of een omweggetje te maken via het Château de Walzin en dan via een meer geleidelijke route te klimmen.
Die lieverd begreep dat ik echt die omweg wilde maken, en stemde in met het ommetje…
Ter hoogte van Chaleux steken we dus opnieuw de Lesse over. Als we aan de overkant weer van de trap afgedaald zijn, nemen we het pad dat rechtsaf op enige afstand de oever van de Lesse stroomafwaarts volgt. (Wil je meteen naar boven, dan ga je onder de brug door en vat daar de klim aan.)
Onze route brengt ons na ruim een kilometer bij de volgende spoorbrug en ook hier steken we over.
We gaan aan de overkant onder de brug door, en volgen het pad tot we het impossante Château de Walzin zien liggen.
Op dit punt kan je terugkeren, maar wij kozen ervoor om door te lopen tot het pad de oever van de Lesse bereikt. Hier heb je nog een mooi zicht op een oude watermolen aan de overkant.
Vervolgens keren we inderdaad een stukje op onze stappen terug. De laatste spoorbrug die we overstaken nemen we nu terug in omgekeerde richting, maar aan de gaan we onder de brug door, en volgen het brede pad dat met toch een vrij pittige klim almaar rechtdoor gaat, tot je tenslotte iets voorbij de Aiguilles de Chaleux aan een uitzichtspunt komt, waar je Chaleux en de Aiguilles eens vanuit een andere hoek kan bekijken.
Van hieruit gaat het rechtdoor naar het dorpje Furfooz.
Aan het kruispunt gaan we rechtsaf, om vlak voorbij een grote vierkantshoeve een klein weggetje in te gaan, dat na 50 m overgaat in een smal pad. Dit volgen we (en we houden aan de kruisingen eerst rechts, iets verderop linkg) tot we tenslotte na een paar km weer op een verharde weg uitkomen. Dit is de Rue de Furfooz, die we naar rechts volgen. Een paar honderd meter verderop bereiken we ons vertrekpunt.
(Op het ‘Terrasse du Château’ konden we beslag leggen op laatste twee stoelen, en genieten van een groot fris glas met inhoud…)
Plombières: de uithoek van het Land van Herve
Een koude winterdag met behoorlijk veel zon. In deze uithoek van het Land van Herve vind je alle ingrediënten die deze streek tot zo’n mooi wandelgebied maken: weidse panorama’s, rust, trajecten doorheen weilanden, hier nog extra op smaak gebracht door een paar mooie kasteelhoeves.
Villers-le-Temple: ruïnes en beekdalen
Een zalig zonnige wandeling vanuit een mooi Condruzisch dorp.
De modder zorgde voor een extra toets 😉
Strud: Naar de Rotsen van Samson
De Rotsen van Samson hebben niets te maken met een Studio-100 hond, en ook niets met de aanbidder van Delilah, maar alles met de dorpje Samson en de gelijknamige rivier die daar in de Maas uitmondt.
Dolembreux: naar de cascades en de carrière van Chanxhe
Een wandeling vanop het Condruzisch plateau naar de steile hellingen van de Ourthevallei. We komen voorbij een leuk watervalletje, en de indrukwekkende steengroeve van Chanxhe.
Berleur: Naar de hoogten van de Condroz
Een wandeling met een paar stevige klimmetjes, maar zonder technische moeilijkheden. Mooie panorama’s en authentieke Condruzische dorpen, wat wil je nog meer?
Forêt en Saint-Hadelin: Daslookgeur en meidoornbloesem
Een heerlijke wandeling op de grens van het Land van Herve en de Vesdervallei. Dat staat garant voor prachtige panorama’s en pittige hellingen!
Nessonvaux: de hellingen van de Vesdervallei
Geen lange tocht, maar er zitten een paar kuitenbijters in… Wij waren er in april, vlak na die late winterprik, en hier en daar lag er nog sneeuw, wat voor een mooi extraatje zorgde