Bolland: Beekdalen in het Land van Herve
Afstand: 11,5 km
Hoogtemeters: 200 m
Ondergrond: zeer wisselend. Zowel verharde maar uiterst verkeersluwe (eigenlijk verkeersloze) landbouwweggetjes, als brede en smallere bospaden die in natte periodes flink glibberig kunnen zijn, en flinke stukken dat weilanden of velden van klaphekje tot klaphekje worden doorkruist. Er zijn een aantal pittige hellingen op het traject.
De wandeling is ongeschikt voor rolstoelen of buggy’s. De klaphekjes (kissing gates) maken de route ook met een stevige hiking buggy onmogelijk. Bovendien is er aan het einde van de route een stukje bos waar je hier en daar onder of over omgevallen boomstammen moet klimmen.
Duur: 3 u 15 min
Moeilijkheidsgraad: technisch niet moeilijk, te doen voor iedereen met een goede conditie.
Markering: niet aanwezig
GPX: downloadlinks op het eind van de routebeschrijving
Park&Hike: Wij parkeerden vlak aan de dorpsschool op de Place du Wirhet (Place du Wirhet 18, 4653 Bolland).
Je kan je auto ook kwijt aan de toegangspoort van het kasteel van Bolland (Rue des Doyards 54, 4653 Bolland).
Let op: als je in Google Maps zoekt op ‘Bolland’ brengt die je naar Dalhem waar de Ruisseau de Bolland in de Berwinne uitmondt, niet naar de deelgemeente van Herve. Zoek dus op het volledige adres!)
Openbaar Vervoer: Vlak bij de toegangspoort van het kasteel is halte ‘Bolland – Place Wirhet’ op lijn 110 van TEC Barchon – Blegny – Bolland – Herve
Horeca: ‘Take your own food and drinks”
Erfgoed: Het kasteel van Bolland (niet toegankelijk) en de Eglise Saint-Apollinaire net buiten het dorp.
Enkele mooie hoeves in de omgeving.
Het oude klooster van de Recollecten (wordt momenteel verbouwd).
Honden: (steeds onder voorbehoud: ik heb zelf immers geen hond) overal toegelaten
Ons oordeel?
Het Land van Herve valt ons nooit, echt nooit tegen…
Deze wandeling vertrekt in zo’n godvergeten gat van een dorpje… Nauwelijks heb je het dorpsplein verlaten, of de omgeving doet je van de ene verbazing in de andere vallen.
De afwezig van enige horeca is een klein minpunt (al maakt dat in deze coronatijden natuurlijk nauwelijks een verschil), maar de rust is heerlijk en bijna onwerkelijk: Op deze zonnige dag in maart kwamen we nauwelijks andere wandelaars tegen.
We wandelen door de beekdalen van de Ruisseau de Bolland, de Ruisseau de Melen en de Ruisseau de Noblefaye, om dan terug te keren naar de vallei van de Bolland. Omdat je dus van de ene vallei naar de andere moet, zitten er een paar stevige klimmetjes in het traject. Echt steil wordt het nooit, maar de hellingen kunnen soms iets langer duren dan je misschien verwacht.
Routebeschrijving
We verlaten de Place du Wirhet in westelijke richting.
Aan het eind van het plein/straat splitst die. Hier houden we uiterst rechts: we gaan niet de rechtse straat (Thier Fouarge) in, maar tussen twee huizen in nemen we een trap die ons naar boven voert. Vanaf de straat geeft dit de indruk een privéweg te zijn, maar het is wel degelijk een buurtwegel.
We bereiken weer een straatje (Sur le Thier) dat we naar rechts volgen tot het aan een huis doodloopt.
Waar de weg aan het huis doodloopt nemen we het pad dat links door de weide omhoog loopt, en dat we volgen door een paar klaphekjes. Vanuit deze weide hebben we de eerste heerlijke vergezichten over het Land van Herve.
Waar we weer op de verharde weg komen gaan we linksaf, en volgen de weg tot aan de T-kruising.
Aan dit kruispunt (met wegkruis links in de berm) steken we de weg over en gaan via het klaphekje opnieuw de weide in. We houden dezelfde richting aan, en blijven rechts van de prikkeldraad en de bomen die midden in de weide groeien, en wanneer we verder afdalen richten we ons op de drinkbak aan de tegenoverliggende hoek van de weide, waar we die via een hekje weer verlaten en op de Rue Haute Hez komen die we naar rechts volgen.
We komen aan een wat drukkere verkeersweg (Rue Basse Hez die op dit punt overgaat in Rue du Sauny) die we oversteken, om links van (alweer) een wegkruis, dat ons dit keer vraagt om te bidden voor de overledenen, een klein verhard weggetje in te gaan, de Rue entre-deux-Bois, dat we geruime tijd volgen.
Wij zijn over het algemeen geen liefhebbers van verharde wegen, maar hier is het landschap zo mooi, en er komt absoluut geen verkeer, zodat het ons absoluut niet stoort.
Na ruim een kilometer komen we aan een T-kruising.
We gaan hier linksaf, en de weg loopt na een paar honderd meter dood aan een groepje huizen.
Daar aangekomen nemen we het pad dat naar rechts de weg vervolgt, en al snel afdaalt naar de Ruisseau de Bolland.
We negeren het eerste bruggetje over het riviertje (tenzij je hier wil picknicken: aan de overkant is een kleine parkeerplaats met enkele picknicktafels) en gaan rechtdoor het tweede bruggetje over.
We volgen de weg door de weide tot aan het klaphekje aan de Chemin du Bolland. We blijven onze oorspronkelijke richting volgen.
De Rue du Bolland komt uit op de Rue Valeureux Champs, die we nog een klein stukje naar links volgen, tot we de Ruisseau de Melen zijn overgestoken.
Rechts van de weg gaat een pad het bos in. Laat je niet ontmoedigen door het bord dat aangeeft dat het om een ‘passage interdit’ gaat. Dit stukje pad is opgenomen in een plaatselijke wandelroute, en je mag er wel degelijk komen.
Een goeie 100 meter verderop wordt je brede pad echter écht versperd, en daar neem je het smallere pad aan je linkerkant.
Hier zie je aanvankelijk wat amateuristische markeringen met oranje vlekken en pijlen, later worden dat heuse bordjes van de ‘Flânerie du Puits en du biscuits’, een plaatselijke wandelroute die we volgen tot in Melen.
Na ongeveer een halve kilometer komen we aan een kruispunt van paden waar een merkwaardige veelstammige haagbeuk staat. We blijven op deze oever van de Ruisseau de Melen, en nemen het pad dat het dichtst bij de oever ligt.
Waar we het bos uitkomen en over een weiland heen een mooi zicht hebben op het kerkje van Melen gaan we linksaf.
Waar het pad op de verharde weg uitkomt houden we eventjes rechts, om al na een tiental meter het pad te nemen dat links van de weg naar boven gaat.
Aan de verkeersweg (Rue de la Citadelle) gaan we rechtsaf, tot de weg een grote bocht maakt in de richting van het centrum van Melen. Daar nemen we links van de weg en rechts van een huis een weggetje dat vrijwel meteen voorbij een klaphekje een pad wordt.
Vlak voor we een wit christusbeeld bereiken nemen we een pad rechtsaf.
We komen aan de Rue Reux en gaan linksaf.
We bereiken de Rue Haute, gaan links en vrijwel onmiddelijk rechts een zijstraatje in dat ook Rue Haute heet, en na een paar honderd meter schijnbaar doodloopt aan een groepje huizen.
Rechts van het laatste huis lopen we langs het huis door. Het ziet er uit als privédomein, maar al snel zie je voor je de vertrouwde klaphekjes door de weiden.
Het pad door de weilanden komt tenslotte uit aan de Ruisseau de Noblehaye, die we oversteken.
Hier is het pad even wat minder duidelijk. Het slingert zich even naar links en weer naar rechts, om vervolgens rechts van de boerderij naar boven te gaan en voorbij de boerderij naar links – en via een klaphekje – op een verhard weggetje uit te komen.
We volgen die weg naar rechts, en zien al snel de Chapelle de Noblehaye voor ons.
Aan de kapel gaat de route rechtsaf, maar voor de ingang van de kerk staat één van de weinige banken die we onderweg tegenkomen, en dus namen wij hier even een rustpauze…
Net voorbij het terrein van een prachtige gerenoveerde hoeve gaan we linksaf het veld in.
Net voorbij de plek waar 100 m verderop een poort vanaf het terrein van de hoeve op het veld uitkomt buigt het pad naar rechts en gaat diagonaal over het veld (in het begin van het groeiseizoen, als er pas gezaaid is moelijk zichtbaar) tot aan de dichtsbijzijnde hoek van de tuinen die je rechts ziet liggen.
Het pad blijft daar langs de rand van de tuinen rechtdoor lopen om via het zoveelste klaphekje naar links het veld te verlaten.
Aan de T-kruising even verderop gaan we rechtsaf.
Waar de weg een scherpe bocht naar links maakt nemen we aan de rechterkant van de weg een paadje dat via een groen metalen poortje tussen twee huizen doorgaat. Het buigt al snel naar rechts en duikt meteen het bos in, waar het opnieuw rechtsaf gaat.
Al snel komen we weer op een straat uit. We gaan naar rechts, maar enkele tientallen meter verderop zien we links van de straat een trapje dat ons opnieuw op een buurtwegeltje brengt.
Waar dit opnieuw op een verharde weg uitkomt steken we de weg over en gaan de (verharde) weg rechtdoor in. Aan een mooie hoeve (een beschermd monument) wordt de weg onverhard, om uiteindelijk via, jawel, klaphekjes, een pad door de weides te worden die naar de Ruisseau de Bolland afdalen.
Via een paar planken kan je de Ruisseau de Bolland oversteken. Aan de overkant volg je het pad dat linksaf gaat, en je voor het Ancient Couvent des Recolletins door tot aan de toegangspoort van dat oude klooster brengt.
Daar nemen we de weg die van het klooster wegvoert (een andere mogelijkheid heb je niet…).
Na ongeveer 500 m neem je de weg die scherp naar links gaat.
Waar de weg vervolgens opnieuw over de Ruisseau de Bolland gaat, neem je meteen aan de andere kant van het riviertje een pad dat het bos ingaat. Hier wordt het een hindernissenparcour. Er zijn her en der bomen over het pad omgevallen en daar moet je overheen of onderdoor.
Al gauw kom je weer in een weide die je via de bosrand volgt (via enkele hekjes), en al snel zie je de kerk van Bolland voor je liggen.
Waar het pad weer op de verharde weg uitkomt kan je meteen naar links gaan, maar wij kozen ervoor om nog even naar de kerk te lopen en een rondje over het kerkhof te maken. Vanaf het kerkhof heb je ook een mooi zicht op het hoofdgebouw van het Château…
Daarna keer je op je stappen terug. Waar je op de verkeersweg uitkomt, ga je rechtsaf, en net voorbij de toegangspoort tot het kasteel neem je de weg naar rechts die je al snel aan het eindpunt van onze wandeling brengt